| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,226 |
| تعداد مقالات | 18,190 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,989,263 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 29,031,045 |
بررسی هم آیی های واژگانی در سورۀ طه و انبیاء با توجه به نظر جرجانی و لیچ | ||
| پژوهشنامه معارف قرآنی | ||
| مقاله 6، دوره 10، شماره 38، آذر 1398، صفحه 137-168 اصل مقاله (615.99 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/rjqk.2020.10556 | ||
| نویسنده | ||
| نسرین تیموری* | ||
| دانشگاه الزهرا | ||
| چکیده | ||
| یکی از وجوه تمایز سبک قرآن از سبک ادبی و شعر، هم آیی های واژگانی بر پایه روابط نحوی – معنایی، هماهنگ با بافت آیات است. اگرچه هم آیی های قرآن از همان واژه ها و روابط معمول نحوی زبان عرب ساخته شده، اما به تمامی موافق زبان عرب نیست . به طوری که هیچ واژه ای صلاحیت جایگزینی یا ترکیب با واژگانش را ندارد. هدف و ضرورت پژوهش، بررسی معناشناسی و علت هم آیی واژگان در بافت است. پیش فرض پژوهش؛ محسوس و غیر متعارف بودن هم آیی واژگانی قرآن با هدف تمرکز بر اصول اعتقادی و درک مفاهیم عقلانی و انتزاعی است. با بررسی برخی باهم آیی های واژگانی در دو گروه فعلی و اسمی مشخص گردید که این ترکیبات بر تداعی مفاهیم ذهنی – معنوی به صورت مجسّم و محسوس متناسب با بافت درونی و سیاق موقعیتی برای اثبات معنا و نمایش حالات درونی و ظاهری انسان شکل گرفته اند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| "باهم آیی واژگانی"؛ "طه"؛ "انبیاء"؛ "جرجانی"؛ "لیچ" | ||
| مراجع | ||
|
منابع و مآخذ قرآن کریم. آلوسی، سید محمود.(1415ق.). روحالمعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبعالمثانی.تحقیق علی عبد الباری عطیه. ط1. بیروت: دار الکتاب العلمیة. آیتی، عبدالمحمد. (1357). معلقات سبع. چ3. تهران: سروش. ابن أبیحاتم، عبدالرّحمنبن محمد. (1419ق.).تفسیر القرآن العظیم. تحقیق أسعد محمد الطیب. ط3. عربستان: مکتبة نزار المصطفی الباز. ابنعاشور، محمدبن طاهر. (بیتا). التحریروالتنویر. بیجا: بینا. ابوعبیدة، معمربن مثنی. (1381). مجازالقرآن. تحقیق محمد فؤاد سزگین. القاهره: مکتبة الخانجی. ابنعجیبة، احمدبن محمد. (1419ق.). بحرالمدید فی تفسیر القرآن. تحقیق احمد عبدالله. القاهره: حسن عباس زکی. ابنعطیه، عبدالحق. (1422ق.). المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز. تحقیق محمد عبدالسلام. ط1. بیروت: دار الکتاب العلمیة. ابنفارس، ابوالحسین احمد. (1422ق.). معجم مقاییس اللغة. به کوشش محمد عوض مرعب و فاطمه محمد اصلان. بیروت: دار إحیاء التراث. ابنقتیبة، احمدبن مسلم. (بیتا). غریب القرآن. بیجا: بینا. ابنمنظور، محمدبن مکرّم. (1414ق.). لسانالعرب. چ3. بیروت: دار الصادر. احمدی، بابک. (1370). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز. اندلسی، ابوحیان. (1420ق.). بحرالمحیط فی التفسیر. تحقیق محمد جمیل صدقی. بیروت: دار الفکر. پالمر، فرانک. ( 1374). نگاهی تازه به معناشناسی. ترجمة کوروش صفوی. چ4. تهران: نشر مرکز ـ کتاب ماد. الجاحظ، ابیعثمان عمرو. (2003م.). البیان و التبیین. تحقیق عبدالسّلام هارون. اردن: دار الفارس. الجرجانی، عبدالقاهر. (1417ق.). دلائل الإعجاز فی القرآن. تعلیق محمد التونجی. ط1. بیروت: دار الکتاب. ــــــــــــــــــــــــــ . (1383). دلائل الإعجاز. ترجمة محمد رادمنش. چ1. اصفهان: انتشارات شاهنامهپژوهی. ــــــــــــــــــــــــــ . (1412).دلائل الاعجاز. تحقیق محمود محمد شاکر. ط2. القاهره: مکتبة الخانجی. ــــــــــــــــــــــــــ . (1412).أسرار البلاغة. تحقیق محمود محمد شاکر. ط1. القاهره: مکتبة الخانجی. خضرالدوری، محمدیاس. (2014م.). دقائق الفروق اللغویةفی البیان القرآنی. ط2. بیروت: دار الکتب العلمیة. درویش، محییالدّین. (1415ق.). إعراب القرآن و بیانه. چ4. سوریه: دار الإرشاد. رازی، حسینبن علی. (1408ق.). روضالجنان وروحالجنان فی تفسیرالقرآن. تحقیق محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح. مشهد: آستان قدس رضوی. راغب اصفهانی، حسینبن محمد. (1412ق.). المفردات فی غریب القرآن. تحقیق صفوان عدنان. ط1. دمشق: دار العلم. ساسانی، فرهاد. (1389). معناکاوی: به سوی نشانه شناسی اجتماعی. چ1. تهران: نشر علم. سیوطی، جلالالدّین. (1404ق.). تفسیر المنثور فی درر المأثور. قم:کتابخانة آیتالله مرعشی. صالح السامرائی، فاضل. (1396). بلاغت تعبیر در ساختارشناسی قرآن. ترجمه انسیه خزعلی و یسرا شادمان. چ1. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. ـــــــــــــــــــــــــــــ . (1428ق. /2007م.). معانی النحو. ط1. بیروت: دار إحیاء التراث العربی. طباطبائی، سید محمدحسین. (1417ق.). تفسیرالمیزان. چ5. قم: دفتر تبلیغات اسلامی. طوسی، محمدبن حسن. (بیتا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار إحیاء التراث العربی. صفوی،کوروش. (1383). معنیشناسی کاربردی. چ1. تهران: انتشارات همشهری. ــــــــــــــــــــ . (1379). درآمدی بر معنیشناسی. چ1. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی. ــــــــــــــــــــ . (1394). از زبانشناسی به ادبیات. ج1. چ5. تهران: سورة مهر. الطلحی، ردةالله. ( 1423ق.). دلالةالسیاق. ط1. مکة: مکتبة الملک فهد الوطنیة، معهد البحوث العلمیة. علوی مقدم، مهیار. (1377). نظریههای نقد ادبی معاصر. تهران: سمت. الکواز، محمدکریم. (1386). سبکشناسی اعجاز بلاغی قرآن. ترجمة سید حسین سیدی. تهران: سخن. گیررتس، دیرک. (1393). نظریههای معناشناسی واژگانی. ترجمة کوروش صفوی. چ1. تهران: علمی. لوشن، نورالهدی. (2006م.). علم الدلالة. مصر: الإسکندریة؛ المکتب الجامعی الحدیث. محمد داوود، محمد. (2015م.). الدلالة والکلام. قاهره: دارالغریب. ــــــــــــــــــــــــ . (2002م.). القرآن الکریم وتفاعل المعانی. 2ج. قاهره: دارالغریب. مختار عمر، احمد. (1385). معناشناسی. ترجمة سیّد حسین سیّدی. چ1. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی. مصطفوی، حسن. (1360). التحقیق فی کلمات القرآن. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب. مکارم شیرازی، ناصر. (1421ق.). الأمثل فی تفسیرکتاب الله المنزل. چ1. قم: مدرسة علیبن ابیطالب(ع). المنجد، محمد نورالدّین. (1422ق.). الترادف فی القرآن الکریم. دمشق بیروت: دارالفکرـ دار الفکر المعاصر. نهر، هادی. (2008م./ 1429ق.). علم الدلالة التطبیقی فی التراث العربی. ط1. إربد: عالم الکتب الحدیث. یونس علی، محمد محمد. (2004م.). مقدمة فی علمی الدلالة والتخاطب. ط1. بیروت: دارالکتاب الجدید. Leech, N. Geoffrey. )1968) .A Linguistic Guide to English Poetry. London: Longman. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 799 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 586 |
||