| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شمارهها | 2,187 |
| تعداد مقالات | 17,728 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,551,877 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,558,046 |
اثربخشی الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق، رویکرد مبتنی بر دلگرم سازی و رویکرد مبتنی بر شفقت و گذشت بر افزایش صمیمیت عاطفی و انطباق پذیری خانوادگی در زوجین متقاضی طلاق | ||
| فرهنگ مشاوره و روان درمانی | ||
| مقاله 9، دوره 13، شماره 49، فروردین 1401، صفحه 249-278 اصل مقاله (1011.82 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/qccpc.2020.48694.2281 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه برکات1؛ ناصر امینی* 2؛ عزت دیره2؛ عبدالله شفیع آبادی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر | ||
| 2استادیار گروه روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر | ||
| 3استاد گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| طلاق تأثیرات مخربی میتواند بر روی زوجها، فرزندان و جامعه بگذارد، برای کاهش این پدیده پژوهش حاضر با هدف اثربخشی الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق، رویکرد مبتنی بر دلگرم سازی و رویکرد مبتنی بر شفقت و گذشت بر افزایش صمیمیت عاطفی و انطباقپذیری خانوادگی در زوجین متقاضی طلاق صورت گرفت. روش پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل و طرح پیشآزمون-پسآزمون بود. جامعۀ آماری پژوهش زوجین متقاضی طلاق مرکز مشاوره دادگستری بوشهر در سال 1396 بود. افراد نمونه با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 زوج) جایگزین و پرسشنامههای انطباقپذیری و صمیمیت عاطفی در پیش، پس و پیگیری تکمیل شد. گروههای آزمایش در برنامههای مداخله شرکت کردند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد، دادهها بر اساس تحلیل کوواریانس چند متغیره همراه با آزمون تعقیبی تحت نرمافزار spss19 تجزیهوتحلیل شدند. یافتهها نشان داد که اثربخشی الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق، رویکرد مبتنی بر دلگرم سازی و رویکرد مبتنی بر شفقت و گذشت بر افزایش صمیمیت عاطفی و انطباقپذیری در زوجین متقاضی طلاق متفاوت است؛ صمیمیت عاطفی و انطباقپذیری خانوادگی زوجین متقاضی طلاق شهر بوشهر در سه گروه آزمایش بهطور معناداری بیشتر از گروه کنترل است؛ اثربخشی هر سه رویکرد در افزایش صمیمیت عاطفی و انطباقپذیری در مرحله پیگیری پایدار بود؛ بنابراین برای افزایش صمیمیت عاطفی و انطباقپذیری زوجین متقاضی طلاق میتوان از این سه رویکرد استفاده کرد. | ||
| کلیدواژهها | ||
| انطباق پذیری خانوادگی؛ الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق؛ رویکرد مبتنی بر دلگرم سازی؛ رویکرد مبتنی بر شفقت و گذشت؛ صمیمیت عاطفی | ||
| مراجع | ||
|
آرین فر، نیره. اعتمادی، عذرا. (1395). مقایسه اثربخشی زوجدرمانی یکپارچه نگر و هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی زوجین آسیبدیده از خیانت همسر. فصلنامه علمی -پژوهشی پژوهشهای مشاوره. دوره 15، شماره 59، 37-7.
آقایوسفی، علیرضا؛ مهماننوازان، اشرف و دهستانی، مهدی. (1394). اثربخشی آموزش خوددلگرمسازی شوناکر مبتنی بر نظریه آدلر بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان سرپرست خانوار. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت دانشگاه علوم پزشکی کردستان، دوره 2، شماره 2، 15-1.
ابوالقاسمی، شهنام. فلاحی، سوما. بابایی، طاهره. حجت، سید کاوه. (1391). مقایسه اثربخشی آموزش دلگرم سازی و مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی همسران معتادان. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، دوره 4، شماره 3، 300-293.
اکبری، کمال (1391). اثربخشی آموزش گروهی غنیسازی ازدواج به سبک اولسون بر رضایتمندی زناشویی و امید به بهبود رابطه زناشویی زنان مراجعهکننده به مراکز مشاوره و تأثیر غیرمستقیم آن بر همسرانشان. پایاننامه کارشناسیارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
بزرگمنش، کاملیا. نظری، علیمحمد. زهراکار، کیانوش. (1395). اثربخشی خانوادهدرمانی بر انسجام و انعطافپذیری خانواده، پرستاری و مامایی جامعنگر. سال 26، شماره 82، 35-27.
جلالی، ایران. احدی، حسن. کیامنش، علیرضا. (1395). بررسی تأثیر آموزش خانواده مبتنی بر رویکرد اولسون بر بهبود انطباق و انسجام خانواده. روشها و مدلهای روانشناختی، سال 7، شماره 4، 22-1.
خجسته مهر، رضا. احمدی قوزلوجه، احمد. سودانی، منصور. (1394). اثربخشی مشاوره زناشویی تلفیقی کوتاهمدت بر صمیمیت عاطفی و کیفیت زناشویی زوجین. روانشناسی معاصر دوره 10، شماره 2، 40-29.
خجسته مهر، رضا. عباس پور، ذبیح الله. رجبی، غلامرضا. عالی پور، سیروس. عطاری، یوسفعلی. (1393). اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری خانواده- محور و راهحل- محور بر افکار خودکشی گرایانه، علائم افسردگی، پیوستگی و انطباقپذیری خانوادگی اقدام کنندگان به خودکشی. مشاوره و رواندرمانی خانواده سال، 4، شماره 2، 225-185.
داوودی، زهرا. اعتمادی، عذرا. بهرامی، فاطمه. (1390). رویکرد کوتاهمدت راهحل محور برای کاهش گرایش به طلاق در زنان و مردان مستعد به طلاق. فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی، دوره 1، شماره 43، 134-121.
رجبی، غلامرضا. نادری، زهرا. امان الهی، عباس. شهنی ییلاق، منیجه. (1394). بررسی اثربخشی زوجدرمانی سیستمی- سازه گرا بر پردازش بین فردی و نزدیکی رابطه در زوجهای آشفته. روشها و مدلهای روانشناختی سال 6، شماره 21، 139-105.
زارعی، صاحبه. ثابت، مهرداد. (1393) در بررسی اثربخشی آموزش زوجدرمانی هیجان-محور بر تعهد، صمیمیت و اعتماد زنان متأهل شهر تهران. نسیم تندرستی، سال 3، شماره 1، 27-21.
شیلینگ، لوئیس؛ نظریههای مشاوره، ترجمه خدیجه آرین. (1391)، تهران، اطلاعات.
علیاکبری دهکردی، مهناز. (1391). رابطه بین هوش هیجانی و رضایت زناشویی در زوجین. تحقیقات علوم رفتاری، دوره 6، شماره 2، 169-161.
غفوری، سمانه. مشهدی، علی. (1392). بررسی اثربخشی رواندرمانی معنوی مبتنی بر بخشودگی در افزایش رضایتمندی زناشویی و کاهش تعارضات زوجین. فصلنامه اصول بهداشت روانی، سال 15، شماره 1، 57-45.
فتوحی بناب، سکینه. حسینی نسب، داوود. هاشمی، تورج. (1390). اثربخشی زوج درمانگری شناختی- رفتاری، اسلامی و تحلیل رفتار متقابل بر خودشناسی زوجهای ناسازگار. مطالعات روانشناختی، دوره 7، شماره 2، 64-37.
کریمیان، نادر. زارعی، اقبال. محمدی، کوروش. کریستنسن، اندرو. (1395). بررسی و مقایسه اثربخشی زوجدرمانی التقاطی (IBCT) و درمان تصمیمگیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجین متعارض سنندج. فصلنامه مشاوره و رواندرمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 7، شماره 25، 132-111.
مرادی، امید. اسمعیلی، معصومه. شفیعآبادی، عبدالله، کیامنش، علیرضا. (1391). بررسی اثربخشی الگوی مشاوره پیشگیری از طلاق بر کیفیت زندگی و انصراف از طلاق زوجهای در آستانه طلاق. نشریه مشاوره و رواندرمانی خانواده، شماره 4، 294-287.
مرادی، امید. اسمعیلی، معصومه. شفیعآبادی، عبدالله. کیامنش، علیرضا. (1392). بررسی اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر بازنمایی الگوهایی والدینی بر انصراف از طلاق زوجهای متقاضی طلاق. ماهنامه علوم پزشکی کرمانشاه، شماره 5، پیاپی 66، 293-287.
مستوفی سرکاری، امیر. قمری، محمد. حسینیان، سیمین. (1398). مقایسه اثربخشی آموزش روانی بر اساس الگوی مک مستر و السون در انسجام خانواده معلمان زن. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 10، شماره 37، 120-99.
نامنی، ابراهیم. شیر آشتیانی، آزاده. (1395). بررسی اثربخشی ترکیب دو روش درمانی راهحل مدار و روایتی بر سرزندگی و کنترل عواطف در زنان متقاضی طلاق. فرهنگ مشاوره و رواندرمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 7، شماره 27، 170-149.
نقیبابی، مائده. (1392). اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر تلفیق رویکرد وجودگرایی با مدل اولسون بر رضایتمندی زناشویی و کارکرد خانواده زنان ماستکتومی شده و همسرانشان. پایاننامه کارشناسیارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
هوشمند، شادی. (1391). بررسی رابطه خرده مقیاسهای صمیمیت ازدواج با شاخص ازدواج موفق در زوجین شهرستان مراغه. پایاننامه کارشناسی، گروه مشاوره.
Al-Krenawi, A. (2010). A study of psychological symptoms, family function, marital and life satisfactions of polygamous and monogamous women: The Palestiniancase.
Arimitsu, K. (2016). The effects of a program to enhance self-compassion in Japanese individuals: A randomized controlled pilot study. The Journal of Positive Psychology, 11(6), 559-571.
Bagarozzi, Dennis. A. (2001). Enhancing Intimacy In marriage.Branner- Rouledye. Tylor & Forancis Group. USA.
Blatterer, H. (2015). Everyday Friendships: Intimacy as Freedom in a Complex World. New York: Palgrave Macmillan.
Chilling, E, Baucom, D, Burnet, C. K, Ragland, D. (2003). Altering the course of marriage: The effect of PREP communication skills acquisition on couples risk of becoming martially distressed. Journal of Family Psychology, 17, 41-53.
Finlay-Jones, A.L, Rees, C.S, SKane, R. T. (2015). Self-Compassion, Emotion Regulation and Stress among Australian Psychologists: Testing an Emotion Regulation Model of Self-Compassion Using Structural Equation Modeling. Plos One, 10(7),1-19.
Foureur, M, Belsky, K, Burton, G, Crisp, N. (2013). Enhancing the resilience of nurses and midwives: pilot of a mindfulness-based program for increased health, sense of coherence and decreased depression, anxiety and stress.Contemp Nurse, 45(11), 114-125.
Gilbert, P. (2009). The compassionate mind: A new approach to life’s challenges. London: Constable & Robinson.
Gilbert, P, & Irons, C. (2005). Focused therapies and compassionate mind training for shame and self-attacking. In P. Gilbert (Ed.), Compassion: Conceptualisations. research and use in psychotherapy (pp. 263-325). London: Routledge.
Jurkane-Hobein, I. (2015). magining the Absent Partner: Intimacy and Imagination in Long-distance relationships. Innovative Issues and approaches in social sciences, 8(1), 223-225.
Lafontaine MF, Johnson SM, Burgess Moser M, Wiebe SA, Dalgleish TL, Tasca GA. (2015). Predicting change in marital satisfaction throughout emotionally focused couple therapy. J Marital Fam Ther. Online first, 41(3):276-91.
Leaviss, J, Uttley, L. (2015). Psychotherapeutic benefits of compassion-focused therapy: an early systematic review, Psycho Med, 45(5), 927-945.
Malouff JM, Thorsteinsson EB, Schutte NS, Bhullar N, Rookke SE. (2010). The five-factor model of personality and relationship satisfaction of intimate partners: A meta- analysis. Journal of Research in Personality, 44: 124-7.
Mandemakers, J. J; Monden, C.W.S. & Kalmijn M. (2010). Are the effects of divorce on psychological distress modified by familybackground? Advances in Life Course Research; 15, 27–40.
Mashek, D. J, & Sherman, M. D, (2008). Desiring Less Closeness With Intimate Others, 343-356, Retrieved from handbook of Closeness and Intimacy, London, Lawrence Erlbaum Associates, Publishers, Mahwah, New Jersey. This edition published in the Taylor & Francis e-Library.
Mitchell A. E. (2007). The effect of self-disclosure and empathic responding on intimacy:Testing an interpersonal process model of intimacy using an observational coding system. Texas, United States: Master’s thesis, Texas A&M University.
Olson, D. H. (1999). Circumplex Model of marital and family systems. Journal of Family Therapy, 22, 144-167.
Olson, D. (2011). FACES IV and the Circumplex Model: Validation study. Journal of Marital and Family Therapy, 37(1), 64-80.
Raes, F. (2010). Rumination and worry as mediators of the relationship between self- compassion and depression and anxiety. Journal of Personality and Individual Differences, 48, 757-761.
Ripley, J, Worthington, EL. (2002). hope-focused and forgiveness-based group interventions to promote marital enrichment. Journal of Counseling & Development,80,452-463.
Rodrigues AE, Hall JH, Buffalo S. (2007). Predictors of divorce and relationship dissolution. M. Fine & J. Harvey (Eds.). Handbook of divorce and relationship dissolution. 1th ed. Erlbaum. 1-46.
Ronnan,G.F. & Dreer,L.F. (2004). Violent couples coping and communication skills. Jornal of family violence. 19,131_142
Snyder, D. K, Balderrama-durbin, C. (2012). Integrative approaches to couple therapy: Implications for clinical practice and rerearch .Behavior Therapy, 43, 13-24.
Wilder, SE. (2016). Predicting adjustment to divorce from social support and relational quality in multiple relationships. Journal of Divorce & Remarriage, 57(8):553-572.
Zareei Mahmoodabadi H. (2014). The effectiveness of retraining attribution styles on dimensions of family functioning in divorce applicant couples. Journal of Family Counseling and Psychotherapy. 4(3): 367-387. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,237 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,000 |
||