آینده نگاری برندسازی پایدار مقصدهای گردشگری ساحلی

آینده نگاری فناوری اطلاعات در ایران 1404، انتشارات مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، 1388.

ابراهیم زاده، عیسی و آقاسی زاده، عبداله، تحلیل عوامل مؤثر بر گسترش گردشگری در ناحیه ساحلی چابهار با استفاده از مدل راهبردیSWOT  ، مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای، شماره اول، 1388.

افتخاری،عبدالرضارکن الدین و مهدوی، داود، راهکارهای توسعه گردشگری روستایی با استفاده از مدل SWOT  : دهستان لواسان کوچک، فصلنامهمدرسعلومانسانی، دوره 10،  1385.

افتخاری، عبدالرضا رکن الدین، پرچکانی، پروانه، تحلیل ظرفیت های گردشگری داخلی و بین المللی کرانه های اقیانوسی شرق ایران. همایش ملی فرآوری پتانسیل‌های ژئوپلیتیکی توسعه در کرانه‌های اقیانوسی جنوب شرق کشور،1395.

افتخاری، عبدالرضا رکن الدین ، رمضان نژاد، یاسر، پورطاهری، مهد، سنجش اثرات گردشگری ساحلی بر توسعه پایدار روستاهای ساحلی استان گیلان. مجله آمایش جغرافیایی فضا، 1395.

ایمانی خوشخو، محمدحسین، ایوبی یزدی، حمید، عوامل موثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری شهر یزد، فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، دوره5، شماره،13، 1389.

ضیایی، محمود و شجاعی مسلم، سطح بندی مقصدهای گردشگری: واکاوی مفهومی نو در برنامه ریزی فضایی گردشگری، فصلنامهمطالعاتگردشگری، شماره13، 1389.

ضرغام بروجنی، حمید، بارزانی، هلیا،آسیب شناسی برند گردشگری ایران، تحقیقات بازاریابی نوین، دوره سوم، شماره1،صص63-80، 1392.

زاهدی، شمس السادات،توسعۀ پایدار، انتشارات سمت، 1386.

علیزاده عزیز، وحیدی مطلق، وحید و امیرناظمی، سناریونگاری یا برنامه ریزی بر پایه سناریوها، موسسه مطالعات بین المللی انرژی، 1387.

ناظمی امیر و قدیری، روح الله، آینده نگاری از مفهوم تا اجرا، مرکز صنایع نوین تهران، 1385.

Akbar, S., Sarwar, A. (2011). The Drivers of Brand Equity: Brand Image, Brand Satisfaction and Brand Trust. Sukkur Institute of Business Administration.

Ashton, A. S. (2014). “Tourism destination brand image development e an analysis based on stakeholders' perception: a case study from Southland”, New Zealand.

Baker, M. J., and J. M. T. Balmer (1997). “Visual Identity: Trappings or Substance?” European Journal of Marketing.

Baker,Bill, “Destination Branding for Small Cities — Second Edition” ,( 2012 )Creative Leap Books. All Rights Reserved.

Baloglu, S., & McCleary, K. W. (1999a). A model of destination image formation. Annals of Tourism Research.

Boo,S.,Busser,J.,&baloglu,S(2009).A model of customer-based brand equity and its application to multiple destinations. Tourism management.

 Bornhorst, T., Ritchie, J.R.B. and Sheehan, L. (2010).”Determinants of Tourism Success for DMOs & Destinations An Empirical Examination of Stakeholders' Perspectives. “. Tourism Management.

Blackston, M. (1992). “Observations: Building brand equity by managing the brand’s relationships”. Journal of Advertising Research.

Blain, C., Levy, S.E. and Brent, J.R. (2005). “Destination Branding: Insights and Practices from Destination Management Organizations.” Journal of Travel Research.

Britton, S. G. “The Political Economy of Tourism in the Third World.” Annals of Tourism Research.

Clarke, J. (2000). “Tourism Brands: An Exploratory Study of the Brands Box Model.” Journal of Vacation Marketing.

Cater, E., (1991). “Sustainable Tourism in the Third World: Problems and Prospects”. Discussion Paper No. 3. London: University of Readings.

Chang, N. & Cher-min, F. (2010). Green product quality, green corporate image, and green customer loyalty. International Journal of Research in Management & Technology.

Chen, Y. & Chang, Ch. (2012). Enhance green purchase intentions the roles of green perceived value, green perceived risk, and green trust. Management Decision.

Dixon, J., Hamilton, K., Pagiola, S., and Segnestan, L., (2001). “Tourism and the Environment in the Caribbean”.An Economic Framework. New York: Environment Department, World Bank.

Doan, T.(2000) “The Effects of Ecotourism in Developing Nations: An Analysis of Case Studies.” Journal of Sustainable Tourism.

EC. Organisation for Economic Co-operation and Development,)2008(, http://www.oecd.org.

Freire, J.R. (2009). “Local People” A Critical Dimension for Place Brands, Brand Management.

Gretzel, U. (2006). “Consumer-Generated Content—Trends and Implications for Branding.” eReview of Tourism Research.

Gomez Mar,Lopez Carmen, (2015),Molina Arturo, “A model of tourism destination brand equity”: The case of wine tourism destinations in Spain,tourism management.

Hankinson, Graham (2004). “Relational Network Brands: Towards a Conceptual Model of Place Brands.” Journal of Vacation Marketing.

eding,T.,&Charlo,F.(2008). “Brand Management Research”. Theory and practice.

Hall, D. (2002). “Brand Development, Tourism and National Identity: The Re-imaging of Former Yugoslavia.” Journal of Brand Management.

Kao, T. W. D. , & Lin, W. T. (2016). The relationship between perceived eservice quality and brand equity: A simultaneous equations system approach. Computers in Human Behavior.

Keller, K. L. , Parameswaran, M. G. , & Jacob, I. (2011). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity. Pearson Education India .

Kim, J-H. , & Hyun, Y. J. (2011). A model to investigate the influence of marketing-mix efforts and corporate image on brand equity in the IT software sector. Industrial Marketing Management.

Scale mismatch and Learning.Ecological Application.