| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,185 |
| تعداد مقالات | 17,683 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,293,820 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,418,780 |
تأثیر رواننمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی بر احساس تنهایی، شادکامی، روابط عاطفی و حمایت اجتماعی والدین در دختران نوجوان وابسته به تلفن همراه | ||
| فرهنگ مشاوره و روان درمانی | ||
| مقاله 9، دوره 12، شماره 45، فروردین 1400، صفحه 239-268 اصل مقاله (1.08 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/qccpc.2020.49718.2316 | ||
| نویسندگان | ||
| صفورا عموسلطانی1؛ فریبا یزدخواستی* 2؛ حمیدرضا عریضی3؛ جواد عباسی جندانی4 | ||
| 1دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه اصفهان | ||
| 2دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان | ||
| 3استاد گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان | ||
| 4دانشجوی دکترای روانشناسی دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| هدف این پژوهش، بررسی تأثیر روان نمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی بر احساس تنهایی، شادکامی، روابط عاطفی و حمایت اجتماعی والدین در دختران نوجوان وابسته به تلفن همراه بود. طرح این پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر، دانشآموزان دختر دبیرستانی شهرستان خمینی شهر بودند. نمونه آماری این پژوهش 30 نفر از دانش آموزان وابسته به تلفن همراه بودند که به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس وابستگی به تلفن همراه MPAI لونگ (2007)، جو عاطفی خانواده هیلبرن (1964)، حمایت اجتماعی والدین پرسیدانو و هلر (1983)، شادکامی OHQ (1987) و احساس تنهایی UCLA (1980) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که جلسات روان-نمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی بر کاهش احساس تنهایی، افزایش شادکامی، بهبود روابط عاطفی نوجوانان و حمایت اجتماعی والدین آنان موثر بود و این تأثیرات در دوره پیگیری نیز پایدار بودند (05/0>p). بنابراین مداخله رواننمایشگری با محتوای مهارتهای زندگی، مداخله‌ای مؤثر برای بهبود وضعیت روانشناختی نوجوانان وابسته به تلفن همراه است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| رواننمایشگری؛ وابستگی به تلفن همراه؛ احساس تنهایی؛ شادکامی؛ روابط عاطفی و حمایت اجتماعی | ||
| مراجع | ||
|
ابوالقاسمی، شهنام (1393). «تعیین اثربخشی نمایش درمانی (سایکودرام) بر میزان شادکامی و اعتمادبه‌نفس دختران دارای اعتمادبه‌نفس پایین پیش‌دانشگاهی شهر بابلسر». فصلنامه مددکاری اجتماعی، 3(4)، 22-27. احمدی فروشانی، سید حبیبالله؛ یزدخواستی، فریبا و عریضی، حمیدرضا (1392). «اثربخشی رواننمایشگری با محتوای معنوی بر شادی، لذت و سلامت روان دانشجویان». فصلنامه روانشناسی کاربردی، 7، 2(26). اناری، آسیه (1387). «اثربخشی رواننمایشگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی». فصلنامه روانشناسی ایرانی، 5، 18، 117-111. برک، لورا (2017). روانشناسی رشد: از نوجوانی تا پایان زندگی، ترجمه یحیی سید محمدی، جلد دوم. انتشارات ارسباران. برومندیان، نیکتا؛ محمدی، نیکتا و رحیمی تقانکی، چنگیز (1398). اثربخشی گروهدرمانی تعاملی و رواننمایشگری بر جهتگیری هویت و پریشانی روانشناختی دختران نوجوان. روانشناسی تحولی، 15(60)، 379-390. ثنایی، باقر (1379). مقیاس‌های سنجش خانواده و ازدواج. موسسه انتشارات بعثت: تهران. جاودان، موسی (1393). «رابطه خودبازبینی، جو عاطفی خانواده و مهارتهای زندگی با پرخاشگری نوجوانان پسر». فصلنامه شخصیت و تفاوت‌های فردی، 3(5)، 142-125. خانجانی، مهدی؛ قنبری، فرشته و نعیمی، ابراهیم (1398). بررسی کارکرد خانواده، سبک دل‌بستگی و سبک‌های تربیتی والدین با اعتیاد به اینترنت در نوجوانان. فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، 10(37)، 121-142. خسروی، معصومه؛ صباح، پرویز و ناظری، امیر (1393). «اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه». مجله دانشور پزشکی، 21، 11-1. دلاور، علی (1390). آمار استنباطی به زبان ساده. تهران: فراسخن. دهنوی، سعید؛ ایازی نفوتی، مریم و باجلان، مهین (1394). «اثربخشی سایکودرام بر کاهش میزان افسردگی و پیشگیری از عود در مردان وابسته به مواد افیونی». اعتیادپژوهی، 9(34)، 111-121. رازقینژاد، مهیار و خدابخشی-کولایی، آناهیتا (1398). اثربخشی رواننمایشگری بر افزایش مهارتهای اجتماعی و کاهش پرخاشگری کودکان کار مهاجر افغانستانی. نشریه پرستاری کودک، 6(2). رحمانی، پریسا و محب، نعیمه (1390). «بررسی شیوههای فرزندپروری و جو عاطفی کودکان مبتلا به اضطراب فراگیر و کودکان فاقد اضطراب». علوم تربیتی، 4(13)، 77-67. رشیدی نژاد، حدیث؛ تبریزی، مصطفی و شفیع‌آبادی عبدالله (1391). «اثربخشی آموزش گروهی والدین با رویکرد خانواده‌درمانی ستیر بر جو عاطفی خانواده». دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 13، 3(49)، 11-3. سپنتا، ماندانا؛ عابدی، احمد؛ یارمحمدیان، احمد؛ قمرانی، امیر و فرامرزی سالار (1397). اثربخشی رواننمایشگری بر تنظیم هیجان دانشآموزان مبتلا به نارساخوانی. تحقیقات علوم رفتاری، 3(53). عابدی، محمدرضا؛ میرشاه جعفری، سید ابراهیم و لیاقتدار، محمدجواد (1385). «هنجاریابی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان دانشگاههای اصفهان». مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 12(2)، 95-100. علی پور، احمد و نور بالا احمدعلی (1378). «بررسی مقدماتی پایایی و روایی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان دانشگاههای تهران». مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 5(2). 55-66. فتحی، طاهر (1380). سایکودرام: پشگیری و درمان بیماری‌های روانی- اجتماعی در صحنه نمایش. تهران: اسپند هنر. قطبینژاد بهرآسمانی، اورانوس و حسنیراد مرجان (1399). مقایسه اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر گروهی و رواننمایشگری بر افزایش نگرش معنوی در زنان مبتلا به درد مزمن. مجله روانشناسی، 24(1)، 75-90. کلانترهرمزی، آتوسا وکانی سانانی، اوین (1394). بررسی رابطه نگرش نوجوانان نسبت به پدر و احساس تنهایی. فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، 6(23)، 45-67. کلینکه، کریس (2018). مهارتهای زندگی، ترجمه شهرام محمدخانی. تهران: رسانه تخصصی. کورکی، مریم؛ یزدخواستی، فریبا؛ ابراهیمی، امرالله و عریضی حمیدرضا (1390). «اثربخشی روان نمایشگری در بهبود مهارتهای اجتماعی وکاهش اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دختر». مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 17(9)، 288-279. مولوی، حسین (1386). راهنمای عملی SPSS در علوم رفتاری. پویش اندیشه. نادری، فرح و حق‌شناس، فریبا (1388). «رابطه تکانشگری و احساس تنهایی با میزان استفاده از تلفن همراه در دانشجویان». یافتههای نو در روانشناسی، 4(12)، 121-111. یزدخواستی، فریبا (1388). گروه درمانی و مقدمات سایکودرام. دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان. Akin, A. (2012). The relationship between internet addiction, subjective vitality and subjective happiness. Cyber Psychology, Behavior and Social Networking, 15(8).
Akinsola, E. F., & Udoka, P. A. (2013). Parental influence on social anxiety in children and adolescents: Its assessment and management using psychodrama. Journal of Psychology, 4(3), 246-253.
Argyle, M., & Crosland, J. (1987). Dimensions of positive emotions. British Journal of Social Psychology, 26, 127-137.
Argyle, M., Martin, M., & Crosland, J. (1989). Happiness as a function of personality and social encounters. In J. P. Forgas & R. J. M. Innes (Eds.). Recent advances in social psychology: An international perspective (189- 203). North Holland: Elsevier.
Azuki, T. (2008). Today’s mobile phone users: current and Emerging Trends. Telecom Trend, 11(9), 1.
Bae, S. M. (2015). The relationship between perceived parenting style, learning motivation, friendship satisfaction, and addictive use of smartphones with elementary school students of South Korea: using multivariate latent growth modeling. School Psychology: International, 36(5), 513-531.
Bhardwaj, M., & Ashok, S. J. (2015). Mobile phone addiction and loneliness among teenagers. The International Journal of Indian Psychology, 2(3).
Blatner, A. (2007). The role of the meta-role: An integrative element in psychology. In C. Baim, J.Burmeister, & M. Maciel (Eds.), Psychodrama: Advances in theory and practice. London: Rutledge.
Blatner, A. (2013). Theoretical foundation of psychodrama: Recent thoughts. Psychotherapy & Psychodrama, 2(1), 45-58.
Choliz, M. (2010). Mobile phone addiction in adolescence: Evaluation and prevention of mobile addiction in teenagers. Saarbrucken: Lambert Academic Publishing.
Darcin, E., Kose, S., Noyan, C. C., et al (2016). Smartphone addiction and its relationship with social anxiety and loneliness. European Psychiatry, 30, 5.
Davey, S., & Davey, A. (2014). Assessment of smartphone addiction in Indian adolescents: a mixed method study by systematic review and meta-analysis approach. International Journal of Preventive Medicine, 5(12), 1500-1512.
Didec, G., Yalniz, T., Bektas, B., Turhan, A., & Cevik. S. (2017). Relationship between smartphone addiction and loneliness among adolescents. Journal of Dependence, 18(4), 103-111.
Dogan, T. (2010). The effect of psychodrama on young adults’ attachment styles. Journal of the Arts in Psychotherapy, 37, 112-119.
Fong, J. (2007). Psychodrama as a preventative measure: Teenage girls confronting violence. Journal of Group Psychotherapy, Psychodrama, and Sociometry, 59(3), 99-108.
Ge, Y., He, H., & Dai, L. (2011). Study on group intervention regarding interpersonal trust among college students with campus psychodrama. Health, 3(7), 462-466.
Gogtay, N., Giedd, J. N., Lusk, L., Hayashi, K. M., Greenstain, D. et al (2004). Dynamic mapping of human cortical development during childhood through early adulthood. Proceeding of the National Academy of Sciences, 101(21), 8174-8179.
Gunuk, S., & Dogan, A. (2013). The relationship between Turkish adolescents’ internet addiction, their perceived social support and family activities. Computers in Human Behavior, 29(6), 2197-2207.
Ha, J. H., Chin, B., Park, D. H., Ryo, S. H., & Yu, J. (2008). Characteristics of excessive cellular phone use in Korean adolescents. Cyber Psychology & Behavior, 11(6).
Jayasvasti, K. (2005). Happiness and related factors in pregnant women. Journal of Medical Association of Thailand, 4(4), 220-225.
Jefferies, J. (2005). Psychodrama: working through action: “My thank you is for your concern”. Journal of group-analytic society, 38(3), 371-379.
Kang, H. W., Park, M., Wallace, J. P. (2018). The impact of perceived social support, loneliness, and physical activity on quality of life in South Korean older adults. Journal of Sport and Health Support, 7(2), 237-244.
Karatas, Z. (2014). Effect of psychodrama practice on university students’ subjective well-being and hopelessness. Eğitim ve Bilim ,39(173), 117-128.
Karatas, Z., & Gokeakan, Z. (2009). A Comparative investigation of the effect of cognitive –behavioral group practices and psychodrama on aggression. Journal of Educational Science: Theory & Practice, 9, 1441- 1452.
Kim, H. J., Min, J. Y., Min, K. B., Lee, T. J., & Yoo, S. (2018). Relationship among family environment, self-control, friendship quality, and adolescents’ smartphone addiction in South Korea: findings from nationwide data. PLoS One, 13(2),
Kwon, M., Kim, D. J., Cho, H. & Yang, S. (2013). The smartphone addiction scale: development and validation of a short version for adolescents. PloS One, 8(12).
Leung, L. (2007). Linking Psychological attributes to addiction and improper use of the mobile phone among adolescents in Hong Kong. Journal of children and media, 2(2), 93-113.
Nam, C. R., Lee, D. H., Lee, J. Y., Choi, A. R., Chung, S. J., Kim, D. J. et al (2018). The role of resilience in addiction among adolescents between sexes: A moderated mediation model. Journal of Clinical Medicine, 7(8).
Odek, A. E. (2015). The impact of mobile phone use on interpersonal (face to face) communication among the student of the university Nairobi main campus (thesis). Nairobi University. Kenya.
Rudokaite, D., & Indriuniene, V. (2019). Effectiveness of psychodrama for mitigating school fears among senior secondary school students. Zeitschrift für Psychodrama und Soziometrie, 18, 369-385.
Russel, D., Peplau, L., Cutrona, C. (1988). The revised UCLA loneliness scale: concurrent and discriminant validity. Journal of Personality and Social Psychology, 39, 472-480.
Shambare, R., Rugimbana, R., Zhowa, T. (2012). Are mobile phone the 21th century addiction? African Journal of Business Management, 6(2), 573-577.
Sokoloff, M. (2007). The use of psychodrama in resolving multicultural parent child conflict. Proust Information and Learning Company. UMI Number: 3250920.
Tabatabaeirad, E. S., & Akbari Balootbangan, A. (2017). Prediction of internet addiction and social anxiety based on parenting style in adolescents of Sbazevar. Iranian Journal of Educational Community health, 3(4), 52-58.
Takao, M., Takahashi, S., & Kitamura, M. (2009). Addictive personality and problematic mobile phone use. Cyber Psychology Behvaior, 12(5), 501-507.
Wang, P., Zhao, M., Wang, X., Xie, X., Wang, Y., & Lei, L. (2017). Peer relationship and adolescent smart phone addiction: the mediating role of self-esteem and the moderating role of the need to belong. Journal of Behavioral Addiction, 6(4), 708-717.
Wang, Q., Ding, F., Danni, C., et al. (2020). Intervention effect of psychodrama on depression and anxiety: A meta-analysis based on Chinese samples. The Art in Psychotherapy, 69, 101-126.
World Health Organization (2005). Partners in life skills education. Conclusions from a United Nations Interagency meeting. Geneva, World Health Organization. https://www.who.int/mental_health /media/en/30.pdf?ua=1 (Accessed on 17 December 2019).
Yen, J., Yen, C., Chen, C., Chen, S., & Ko, C. (2007). Family factors of internet addiction and substance use experience in Taiwanese adolescents. Cyber Psychology & Behavior, 10(3). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,988 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,118 |
||