| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,675 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,125,691 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,388,961 |
اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض | ||
| فرهنگ مشاوره و روان درمانی | ||
| مقاله 6، دوره 12، شماره 45، فروردین 1400، صفحه 161-184 اصل مقاله (819.15 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/qccpc.2020.51732.2379 | ||
| نویسندگان | ||
| محمود برجعلی* 1؛ زهرا عسگری راد2؛ سجاد ناصری نیا3 | ||
| 1استادیار گروه روان شناسی بالینی دانشگاه خوارزمی | ||
| 2دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم | ||
| 3دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان دانشگاه خوارزمی | ||
| چکیده | ||
| هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض در تهران بود. روش تحقیق در این پژوهش، نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را زوجین متعارض شهر تهران تشکیل می دهند با توجه به جمعیت زوجین متعارض شهر تهران جمعا تعداد آنان 20000 نفربودند. نمونه پژوهش شامل 50 نفر از زوجین مراجعه کننده (مرد یا زن) به مراکز مشاوره شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین مراجعین انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر (25 زوج) و گروه گواه(25زوج) گمارش شدند. داده های پژوهش با کمک پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران(1982)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر، ایمونز، لارسن و گریفین ( ۱۹۸۵ ) و پرسشنامه تنظیم هیجانی گارنفسکی و همکاران(۲۰۰۱) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آنالیز تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض در تهران نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری اثر بخش بوده‌اند (001/0≥P). بنابراین با توجه به اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی می‌توان از این مداخلات در محیط‌های مشاوره و روان درمانی خانواده استفاده کرد . | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آموزش روش دلگرم سازی؛ خودکارآمدی؛ رضایتمندی از زندگی؛ تنظیم هیجانی و زوجین متعارض | ||
| مراجع | ||
|
اسکندری، بهاره؛ پوراعتماد، حمیدرضا؛ حبیبی، مجتبی؛ مظاهری، محمدعلی. (1395). اثربخشی مداخله سبک‌های پردازش حسی بر افزایش خودکارآمدی والدگری و رابطه والد_کودک در کودکان با اختلال طیف اوتیسم. مجله تعلیم و تربیت استثنایی، سال 16، شماره 1، صفحه 14. آقایوسفی، علیرضا؛ مهمان نوازان، اشرف؛ دهستانی، مهدی. (1394). اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان سرپرست خانوار. مجله روانشناسی و روان‌پزشکی شناخت، سال 2، شماره 3، صفحه 1. بهاری، زهرا. (1394). نقش سبک زندگی در رضایت زناشویی زوجین. مجله فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، سال 6، شماره 22، صفحه 125. جعفری شیرازی، فائزه. (1389). بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر بالا بردن خودکارآمدی زنان سرپرست خانوار شهرداری شهر تهران. پژوهشنامه زنان، سال 22، شماره 3، صفحه 47. رضایی، محمدعلی؛ رحیمی، معصومه؛ واعظ فر، سعید؛ دلاور، علی. (1393). بررسی ساختار عاملی مقیاس خودکارآمدی مادران. مجله فرهنگی_تربیتی زنان و خانواده، سال 9، شماره 28، صفحه 85. سرابی، ملیحه؛ حسن آبادی، حسین؛ مشهدی، علی؛ اصغری نکاح، محسن. (1390). تأثیر آموزش والدین بر خودکارآمدی مادران کودکان مبتلا به درخودماندگی. مجله اصول بهداشت روانی، سال 13، شماره 1، صفحه 84. شاه سیاه، مرضیه؛ بهرامی، فاطمه؛ محبی، سیامک. (1388). بررسی رابطه رضایت جنسی و تعهد زناشویی زوجین شهرستان شهرضا. اصول بهداشت روانی، پیاپی، شماره 43، صفحه 233. شیخی، منصوره؛ هومن، حیدرعلی؛ احمدی، حسن؛ سیاه منصور، مژگان. (1390). مشخصه‌های روان‌سنجی مقیاس رضایت از زندگی. مجله اندیشه و رفتار، سال 5، شماره 19، صفحه 17. صادق مقدم، لیلا؛ عسگری، فریبا؛ معروضی، پرویز؛ شمس، هدایت الله؛ طهماسبی، سیمین. (1386). میزان رضایت از زندگی زناشویی در زنان شاغل و خانه‌دار و همسران آن‌ها در شهر گناباد. مجله افق دانش، سال 12، شماره 2، صفحه 45. صالحی، منیژه؛ کارشکی، حسین؛ آهنچیان، محمدرضا. (1392). آزمون الگوی علی نقش عوامل شناختی اجتماعی مؤثر بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دکتری. فصلنامه انجمن آموزش عالی ایران، سال 5، شماره 3، صفحه 37. صداقت پور، سمیه. (1387). اثربخشی آموزش دلگرم سازی شوانکر بر سلامت روان و رضایت زناشویی همسران جانبازان شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. صفاری نیا، مجید؛ مهمان‌نوازان، اشرف. (1393). تأثیر آموزش خوددلگرم سازی بر ارتقاء مهارت‌های جرات ورزی و خودکارآمدی عمومی زنان سرپرست خانوار. مجله زن و جامعه، سال 5، شماره 4، صفحه 107. فتحی، راضی. (1385). بررسی اثربخشی دلگرم سازی شوانکر بر سلامت روان و رضایت زناشویی والدین کودکان عقب مانده ذهنی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. فرجی، طوبی؛ خادمیان، طلیعه. (1392). بررسی نقش رضایت از زندگی بر میزان نشاط اجتماعی. مجله جامعه‌شناسی مطالعات جوانان، سال 4، شماره 10، صفحه 87. فیضی منش، بهزاد؛ یاراحمدی، یحیی. (1396). بررسی رابطه منبع کنترل و خودکارآمدی با تعارضات زناشویی در دانشجویان. مجله مطالعات ناتوانی، سال 11، شماره 7، صفحه 1. کرمی، ابوالفضل. (1389). بررسی رابطه رضایت از زندگی با سلامت عمومی و سازگاری. مجله فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، سال 11، شماره 42، صفحه 73. مسعودی، رضا؛ الحانی، فاطمه؛ ربیعی، لیلی؛ مجدی نسب، نسترن؛ مقدسی، جعفر؛ اسماعیلی، صفرعلی؛ نوریان، کبری. (1391). بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس. مجله پژوهش پرستاری، سال 27، شماره 7، صفحه 32. مشاک، رؤیا. (1389). رابطه سبک‌های عشق (صمیمیت، لذت و تعهد) با رضایت زناشویی دانشجویان متأهل. مجله زن و فرهنگ، سال 5، شماره 3، صفحه 83. Asadi sadeghi, I., Versudeva, P. (2006). Hardiness: A comparative study of employed and unemployed married women in iran. Iranian Jornal of Psychiatry, 2(1): 70-75.
Bahlman, R., Dinter, L. (2001). Self-encouragement. Effect study of the encoragment training schoenaker-concept. Individual Psychology, 37(1): 273-288.
Beak, C. (2012). Exploring the mediating effects of perceived usefulness and perceived encouragement in the relations between facebook use and loneliness: Ewha Womans University.
Caspaner, L. L., Fijaco De Milla, A. D., Prins, L. H. (2010). Work Relations that enhance the weil-being of organizations and individuals. Individual Psychology, 62(1): 81-84.
Cheston, S. (2000). Spirituality of encouragement. Individual Psychology, 56(3): 296-304.
Christens, B. D., Speer, P. W., Peterson, N. A. (2011). Social class as moderator of the relationship empowering processes and psychological empowerment. Commun Psychol, 39(2): 170-182.
Davis, D., Shaver, P. R., Vernon, M. L. (2003). Psysical, emotional, and behavioral reactions to breaking up: The roles of gender, age, emotional involvement and attachment style. Pers Soc Psychol Bull, 29(7): 871-884.
Diener, E., Oishi, S., Lucas, R. E. (2003). Personality, culture, and dabjective well-bing: Emotional and cognitive evaluations of life, Annu Rer Psychol, 54(7): 403-425.
Eckstein, D., Belongia, M., Elliott-Applegate, G. (2011). The four directions of encouragement within families, the family. Conseling and Therapy for Couples and Families, 8(4): 406-415.
Evans, T. (2005). The tools of encouragement. Online Journal of The International Child & Youth Care Netwoork. www. Cycnet. Org.
Flrtcher, K., Parker, G., Bayes, A., Paterson, A., MCclure, G. (2014). Emotion regulation strategied in bipolar II Disorder and borderline personality disorder: Defferences and relationships with perceived parental style. Affective Disorders, 15(7): 52-59.
Garnefski, N., Van-Kommer, T., Kraaij, V., Teerds, J., Lederstee, J., Tein, E. O. (2001). The relationship between cognitive emotion regulation strategies and emotional problems: Comparson between a clinical cample. European Journal Personality, 16(3): 403-420.
Gilman, R., Ashby, J. S., Verko, D., Florell, D., Verjas, K. (2005). The relationship between perfectionism and multidimensional life satisfaction among creation and American youth. Personality & Individual Differences, 39(3): 155-166.
Gross, J. J. (2015). Emotion regulation: Current status and futar prospects.Psychological Inquiry,26(6): 1-26.
Gross, J. J., Munos, R. F. (1995). Emotion regulation and mental healt. Clin Psychol, 5(2): 151-164.
Kang, G., Park, T., Han, S., Park, J. (2012). The effacts of an encouragement program on inferiority feeling and self-esteem of children. Communications in computer and Information Science Volume, 12(3): 317-324.
Kaufhold, J., Johnson L. (2005). The analysis of the emotional intelligence skills and potential problem areas of elementary education. Affective disorder, 125(4): 23-29.
McCabe, A. (2013). Relationship of self-efficacy, encouragement, and neighbourhood influence to the physical activity of emerging adults. Submitted in Parital Fulfillment of the Requirements of the Bachelor of Arts Degree at DBS School of Arts. Dublin.
Nease, A. A., Mudgett, B. O., Quinones, M. A. (1999). Relationship among feedback sign, performance feedback. Applied Psychology, 84(5): 806-814.
Rathert, G. H., Reed, D. (2001). The effectiveness of electronically communication encouragement on student performance. Sam State University.
Schreiber, L., Grant, J., Odloug, B. (2012). Emotion regulation and impulsivity in young adults. Psychiatry Res, 46(5): 651-658.
Siegle, D., Mc Coach, D. (2007). Increasing student mathematics efficacy through teacher training. Advanced Academics, 18(3): 278-312.
Ursin, H., Eriksen, H. R. (2004). The cognitive activation theory of stress. Psycho-Neuro Endocrinology. 29(5): 567-592.
Vas, S. (2013). Holistic living-build self-efficacy. WWW.lifepsitive.com.
Watts, R., Garza, Y. (2008). Using children drawings to facilitate the acting ASIF technique. Individual Psychology, 64(1): 113-118.
Yalcin, B., Karahan, T. (2007). Effects of a couple communication program on marital adjustment. Am Board of Fam Med, 20(1): 36-44. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,868 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,182 |
||