| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,660 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,820,352 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,343,836 |
بررسی تطبیقی دیدگاه پل تیلیخ و امام خمینی پیرامون زبان دین | ||
| پژوهشنامه کلام تطبیقی شیعه | ||
| مقاله 3، دوره 2، شماره 3، فروردین 1399، صفحه 59-78 اصل مقاله (1.3 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/jcst.2021.52748.1036 | ||
| نویسنده | ||
| سید جابر موسوی راد* | ||
| استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| پل تیلیخ خداوند را نه یک وجود، بلکه خود وجود و اساس وجود می‌داند و بر اساس این فرض که خداوند کاملا متعالی و فراتر از بشر است، امکان هرگونه سخن گفتن حقیقی از خداوند را منتفی می‌داند؛ وی صفات و اسمائی را که به خداوند نسبت داده می‌شود، صرفاً نمادهایی می‌داند که اشاره‌ی حقیقی به خداوند نداشته و تنها راه‌هایی برای مواجهه با امر قدسی هستند. در سنت عرفان اسلامی نیز عارفانی چون امام خمینی دیدگاهی خاص پیرامون کیفیت سخن گفتن از خداوند دارند که باید به صورت مستقل در ضمن زبان دین بررسی شود؛ این دیدگاه از جهاتی به دیدگاه پل تیلیخ شباهت داشته و از جهاتی هم با آن متمایز است؛ امام خمینی معتقد است مرحله‌ی غیب الغیوب ذات الهی، کاملا متعالی و فراتر از بشر است و بشر در این مرحله، هیچ صفتی را نمی‌تواند به خداوند نسبت دهد؛ در عین حال، تنزّه الهی مانع این نمی‌شود که انسان بتواند در مقام واحدی، راجع به خداوند سخن گفته و تمام صفات و اسماء کمالی را به خداوند نسبت دهد. این مقاله با هدف مقایسه‌ی بین دیدگاه پل تیلیخ و نظریه‌ی عرفانی امام خمینی پیرامون زبان دین، ضمن استفاده از روش تحلیلی و تطبیقی، وجوه اشتراک و تفاوت این دو نظریه را بررسی کرده و نهایتاً برتری‌ها و مزایای دیدگاه عرفانی امام خمینی نسبت به دیدگاه پل تیلیخ را نشان می‌دهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| امام خمینی؛ پل تیلیخ؛ زبان دین؛ خداوند؛ عرفان | ||
| مراجع | ||
|
منابع
ابن ابیجمهور. محمد بن زینالدین. (۱۴۰۵). عوالی اللئالی. قم: دار سید الشهداء.
امام خمینی. (۱۳۷۶). مصباح الهدایه. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
______. (۱۳۶۸). شرح دعاء السحر. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
______. (۱۳۸۱). تقریرات فلسفه. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
______. (۱۳۷۸). آداب الصلاه.تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
ایلخانی، محمد. میرهاشمی، سید مهدی. (۱۳۸۸). زبان نمادین از دیدگاه پل تیلیش. پژوهش‌های فلسفی. شمارۀ۲۱۰. صص ۱-۲۶.
تیلیخ، پل. (۱۳۷۶). الهیات فرهنگ. ترجمه مراد فرهادپور و فضل الله پاک نژاد. تهران: طرح نو.
حسینی، مریم سادات. (۱۳۹۶). نمادین‌انگاری زبان قرآن با تاکید بر دیدگاه پل تیلیش. فصلنامه نقد کتاب قرآن و علوم دینی. ۱۲. صص ۱۶۵-۱۸۲. ؟
حسینی طهرانی، سید محمد حسین. (۱۴۳۲). توحید علمی و عینی. مشهد: انتشارات علامه طباطبائی.
شریف رضی. (۱۴۰۴). نهج البلاغه. صبحی صالح. قم: هجرت.
صدوق، محمد بن علی. (۱۳۹۸). التوحید. قم: جامعه مدرسین.
قمی، قاضی سعید. (۱۴۱۵ ق). شرح توحید الصدوق. قمی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد.
قیصری، داوود. (۱۳۷۵). شرح فصوص الحکم. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
کلینی، محمد بن یعقوب. (۱۴۰۷)َ. کافی. تهران: دارالکتب اسلامیه.
مجلسی، محمد باقر. (۱۴۰۴ ق). بحارالانوار. بیروت: موسسه الوفاء.
هادسون، ویلیام. (۱۳۸۸). لودویک ویتگنشتاین ربط فلسفه او به باور دینی.چ اول. تهران: نگاه معاصر. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 657 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 420 |
||