| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شمارهها | 2,187 |
| تعداد مقالات | 17,728 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,547,786 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,556,104 |
مقایسه اثر بخشی درمان گروهی کوتاه مدت مبتنی بر مدل پیش بینی پذیری اضطراب اجتماعی با درمان گروهی کوتاه مدت شناختی-رفتاری هافمن بر نشانه های اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دوره اول متوسطه | ||
| مطالعات روانشناسی بالینی | ||
| دوره 13، شماره 47، تیر 1401، صفحه 37-61 اصل مقاله (1.35 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/jcps.2022.45358.2178 | ||
| نویسندگان | ||
| عباس شجاعتی1؛ مهرداد کلانتری* 2؛ حسین مولوی3 | ||
| 1دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی-دانشگاه اصفهان-اصفهان-ایران | ||
| 2استاد بخش روانشناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان ، ایران | ||
| 3بخش روان شناسی ، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان ، ایران | ||
| چکیده | ||
| این پژوهش به منظور تعیین اثر بخشی درمان گروهی کوتاه مدت مبتنی بر مدل پیش بینی پذیری اضطراب اجتماعی و مقایسه آن با درمان گروهی شناختی-رفتاری هافمن بر نشانه های اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره اول متوسطه انجام گرفته است. برای غربالگری، 210 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا را تکمیل کردند. 30 نفراز آنهایی که در پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا بالا ترین نمره را کسب کرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند (گروه آزمایشی اضطراب اجتماعی مبتنی بر مدل، گروه آزمایشی اضطراب اجتماعی شناختی-رفتاری هافمن، و گروه کنترل). مداخله آزمایشی برای گروه 1 (درمان مبتنی بر مدل) و گروه 2 (درمان شناختی- رفتاری هافمن)، انجام گردید.گروه 3 (کنترل) هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. بعد از شش جلسه 90 دقیقه ای مداخله برای گروه 1 و 2، هر سه گروه پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا را تکمیل نمودند. نتایج نشاندهنده این بود که بین گروه های آزمایشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد،( 000/0 P=). اما بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی یافت نشد(356/0=p ). با توجه به یافته های پژوهش درمان گروهی اضطراب اجتماعی مبتنی بر مدل در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی موثر بود. همچنین هیچ گونه تفاوتی بین دو گروه آزمایشی در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی مشاهده نشد. | ||
| کلیدواژهها | ||
| اضطراب اجتماعی؛ درمان شناختی-رفتاری؛ پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاگرکا؛ درمان مبتنی بر مدل؛ دانش آموزان دوره اول متوسطه | ||
| مراجع | ||
|
منابع
آقاخانی، نازیلا.، خانجانی، زینب.، علیلو، مجید محمود.، حامدی، محمدحسین. (1390). مقایسه اثربخشی درمانهای گروهی در اختلال فوبی اجتماعی با سه روش رواندرمانی رفتاری، شناختی و رفتاری- شناختی. مجله پزشکی ارومیه، 22(14)، 289-282.
استوار، صغری.، رضویه، اصغر. (1392). بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان SAS-A جهت استفاده در ایران. فصلنامه علمی-پژوهشی روشها و مدلهای روانشناختی، 3، 69-78.
بشارت، محمدعلی. (1398). سنجش اثربخشی پارادوکس درمانی بر اختلال اضطراب اجتماعی: مطالعه موردی. مجله علوم روانشناختی، دوره 18، شماره 6 7، 395-383.
حیدریان فرد، زینب.، بخشی پور، باب اله.، فرامرزی، محبوبه. (1394). اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری گروهی بر اضطراب اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و نشخوار فکری در دانشجویان با اختلال اضطراب اجتماعی. مطالعات روانشناسی بالینی, 6(21), 152-172.
خورشید زاده، محسن.، برجعلی، احمد.، سهرابی، فرامرز.، دلاور، علی. (1390). اثربخشی طرحواره درمانی در درمان زنان مبتلابه اختلال اضطراب اجتماعی. پژوهشهای روانشناسی بالینی و مشاوره، دانشگاه فردوسی مشهد، سال 1، شماره 2، ص 24-5.
عطری فرد، مهدیه.، شعیری، محمدرضا.، رسولزاده طباطبایی، کاظم.، جان بزرگی، مسعود.، آزاد فلاح، پرویز.، بانوپور، ابوالفضل. (1391). بررسی اثربخشی درمان شناختی بر الگوی هافمن در کاهش نشانههای اختلال اضطراب اجتماعی. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، سال 3، شماره 9، 51-23.
قاسمی، میترا.، نجار، راضیه.، نوری، ربابه. (1392). اثر درمان گروهی بر بروز نشانههای اضطراب اجتماعی. مجله دانشکده علوم پزشکی نیشابور، سال دوم، شماره 4، ص 26-19.
همتی ثابت، اکبر.، نوابی نژاد، شکوه.، خلعتبری، جواد. (1395). مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و شناخت درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب و استرس ادراکشده مراجعان زن مرکز معاونت بهداشتی همدان. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، سال 2، شماره 1، 25-12. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 709 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 595 |
||