| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شمارهها | 2,197 |
| تعداد مقالات | 17,825 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,813,267 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,690,475 |
اثربخشی درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مطالعات روانشناسی بالینی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مقاله 6، دوره 14، شماره 53، دی 1402، صفحه 93-106 اصل مقاله (799.41 K) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/jcps.2024.67504.2739 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نویسندگان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| سعید یوسفی* 1؛ ابوالفضل قدمی2؛ عنایت اله زمان پور3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2دکتری تخصصی روانسنجی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3استادیار گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| چکیده | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا بود. روششناسی پژوهش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روششناسی از نوع پژوهشهای نیمه از مایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بستری در بیمارستان قائم واقع در شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. با توجه به جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر (هر گروه ۱۵ نفر) به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها از ابزار پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و تابآوری کو نور و دیوید سون (۲۰۰۳) استفاده شد. دادههای جمعآوریشده با استفاده از نرمافزار SPSS-23 و روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) تجزیهوتحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر مثبت نگری بر تابآوری با ۷۹۹/۳۱=F(1,37) و اضطراب مرگ با ۴۶۷/۴۶=F(1,37) افراد تأثیر داشته است که این مقادیر (۰٫۰۱α≤) معنادار بوده است. بحث و نتیجهگیری: با توجه به این نتایج میتوان گفت درمان روانشناسی مثبت نگر برافزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ مؤثر بوده و میتوان از این درمان در جهت افزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ در افراد مبتلابه بیماری کرونا استفاده کرد. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
تازه های تحقیق | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| کلیدواژهها | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| روان شناسی مثبت نگر؛ تابآوری؛ اضطراب مرگ؛ کرونا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اصل مقاله | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1. مقدمه2. در چند دهه گذشته جهان شاهد بروز اپیدمیهای گسترده و متعددی بوده است که این بین میتوان به سارس[1] و مرس[2] اشاره کرد (ویرکنر[3]، ۲۰۲۲) بااینحال در دسامبر ۲۰۱۹ نوع جدیدی از ویروس کرونا شناسایی شد که سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۰ آن را آغاز یک پاندمی جدید اعلام کرد (هوو[4] و همکاران، ۲۰۲۰). تا بیش از نگارش این مقاله بیش از ۴۶ میلیون نفر به عفونت کووید- ۱۹ مبتلا شدند و بیش از ۴ میلیون نفر براثر ابتلا به این ویروس جان خود را از دست دادند (سازمان بهداشت جهانی[5]، ۲۰۲۱). برای کاهش شیوع این ویروس و کاهش فشار بر دستگاههای سلامت، بسیاری از کشورها مقررات و محدودیتهایی در سطح جامعه خود اعمال کردند که میتوان به فاصلهگذاری اجتماعی، شستن دستها، استفاده از ماسک و اقدامات قرنطینه اشاره کرد (ماتئوس[6] و همکاران، ۲۰۲۲). انزواهای اجتماعی ناشی از قرنطینه همراه با کاهش دسترسی به خدمات حمایتی مانند مدارس و خدمات اجتماعی، میتواند تأثیر معناداری بر کیفیت زندگی و سلامت روان داشته باشد (چادی، رایان و جفری[7]، ۲۰۲۲). نگرانی بیشازحد در مورد سلامتی، باعث افزایش سطح استرس و اضطراب و افزایش رفتارهای محافظت جویانِه، باعث اختلال در رفتارهای عملکردی در طول زندگی روزمره شده است (کایچو-رودریگویزو همکاران[8]، ۲۰۲۲)؛ همچنین تحقیقات جدید، نشاندهنده، افزایش قابلتوجه از میزان استرس (الربیعه[9] و همکاران، ۲۰۲۰)، اضطراب (کومار و سومانی[10]، ۲۰۲۰) و افسردگی (شووینگر، تراتنر، کاشنر و اتریپول[11]، ۲۰۲۰) در بین مردم است. اعمال محدودیتهای قرنطینهای، کاهش روابط اجتماعی، مرگ غیرمنتظره عزیزان، احساس خطر عفونت یا آسیبشناسی شدید، یادآوری واقعیت مرگ، میتواند باعث ایجاد یک احساس شکننده و تهدید بالقوه برای سلامتی و پایان زندگی شود (اوزگوچ، کاپلان، سرین و تانریوردی[12]، ۲۰۲۱)؛ که همه این عوامل درنهایت باعث افسردگی، اضطراب و بهویژه اضطراب مرگ در بین افراد درگیر بیماری کرونا میشود.3. اضطراب مرگ یک حالت ترس یا اضطراب یا ترس از فکر کردن به مرگ است (زائو، ژانگ، سانگ و ژو[13]، ۲۰۲۲) این نوع اضطراب شامل عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختی فیزیولوژی است که انسان زنده آن را تجربه میکند که شامل پیشبینی مرگ خود و ترس از مرگ افراد مهم زندگی است (مهری نژاد، رمضان ساعتچی و پایدار، ۱۳۹۵). موضوعاتی مانند بقا، رکود اقتصادی، بیکاری، تئوری توطئه (اویجن، زاید و نگوین[14]، ۲۰۲۲)، افزایش بالای نرخ مرگومیر، ناتوانی جوامع بشری در کنترل این پاندمی و عدم وجود یک درمان قطعی برای این بیماری باعث شده است تا افراد درگیر این بیماری، سطوح بالایی از اضطراب مرگ را تجربه کنند (اصغری ابراهیمآباد، شیر خانی، مظلوم زاده، مقصودی و صلیانی، ۲۰۲۱)؛ که این اضطراب میتواند خطر ابتلا به اختلالات روانی مانند از دست دادن معنای زندگی، پریشانی روانی و حتی افسردگی گردد (کاگان[15]، ۲۰۲۱). همچنین امروزه مشخصشده است که سطح بالا اضطراب موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن و اختلال در سیستم سلولهای حفاظتی بدن میشود که این امر باعث آسیبپذیر شدن افراد در برابر این بیماری میشود (خدا یاری فرد و آسایش، ۱۳۹۹). اگر افراد بتوانند موقعیتهای چالشبرانگیز را با موفقیت بگذارند و در برابر اختلالات آسیبشناختی و دشواریهای زندگی سلامتی خود را حفظ کنند از آن میتوان بهعنوان تابآوری نام برد (پور حسین و همکاران، ۱۳۹۲).4. تابآوری بهعنوان به سازه روانشناختی دارای مؤلفههای سازگاری و انعطافپذیری باعث انطباق موفقیتآمیز بر تجارب دشوار از طریق انعطافپذیری ذهنی، عاطفی و رفتاری میشود (پاون[16]، ۲۰۲۰)؛ از عواملی که باعث کاهش تابآوری در بین جوامع در طول این پاندمی شده است میتوان به استرسهای آسیبزا، نگرانی در مورد همهگیری، عوامل اقتصادی، اجتماعی (کومار و همکاران[17]، ۲۰۲۲)، کنترلهای سختگیرانه، فاصلهگذاریهای اجباری، نگرانی از شیوع سویههای جدید کرونا، محدودیتهای سختگیرانهتر برای جلوگیری از گسترش سویههای جدید (لی، انات و شهر[18]، ۲۰۲۲)، از دست دادن اعتماد و پیشرفتهای همهگیری (لنتن، بلتن و شفر[19]، ۲۰۲۲) و عدم اطمینان درباره ابهام زمان پایان و چگونگی پایان این پاندمی (ییلدریم و سولماز[20]، ۲۰۲۰) اشاره کرد.5. درمانهای مختلفی برای بهبود علائم و رهایی از این بیماری تجویزشده است. ازجمله، دارودرمانی مانند آنتیبیوتیکها (چدید و همکاران[21]، ۲۰۲۱)، هیدرو کسی کلر کین (جاخار وکائور[22]، ۲۰۲۰)، پلاسما درمانی (رحمانی و میر محله[23]، ۲۰۲۱)، طب سنتی (میرزایی، حلاجی، دهکردی، رنجبر و نوربازرگان[24]، ۲۰۲۰)، استفاده از گیاهان دارویی (ادلی و همکاران[25]، ۲۰۲۱) که هرکدام از این درمانها ممکن است عارضههایی داشته باشد؛ اما درمانی که دارای عارضه کم و درعینحال کمهزینه و در دسترس باشد، میتوان به رواندرمان نگری مثبت نگر اشاره کرد.6. روانشناسی مثبت نگر علمی است که به مطالعه نقاط قوت و تواناییهای مثبت و تجربیات علمی فرد میپردازد (سلیگمن، داکورت و آستین[26]، ۲۰۰۵). مهمترین مأموریتی که این رشته دارد، توسعه و ارزیابی مداخلات مثبت در جهت افزایش آسایش روانی و افزایش بهزیستی و کیفیت زندگی است (رحیمیان بوگر و اصغر نژاد، ۱۳۹۸). مؤلفههای روانشناسی مثبت نگر عبارتاند از: تمرین مهربانی، سخاوتمندی، مشارکت در رشد پس از سانحه، تمرین و بخشش، ایجاد خوشبینی، استفاده از نقاط قوت، تعیین اهداف ارزشمند است (کار و همکاران[27]، ۲۰۲۱). سلیگمن پنج عامل اساسی که در بهزیستی و شادی دخیل هستند را معرفی میکند. این مؤلفهها شامل ۱- احساسات مثبت: یعنی آنچه احساس میکنیم که میتواند انسانها رو به خوشبینی، مثبت اندیشی سوق دهند. ۲- تعامل: سرمایهگذاری بر روی یک فعالیت، شبکههای حمایت اجتماعی. ۳- معنا: فرد از خود میپرسد هدف از زندگی آنها چیست. ۴- روابط خوب: روابط خوب با سلامت روان درهمتنیدهاند. ۵- هدف: داشتن هدف در زندگی به ما کمک میکند به چیزهایی دست پیدا کنیم که برایمان احساس موفقیت خلق میکند (مریت، حشمتی، اوراوچ ودونالدسون[28]، ۲۰۲۲). مهمترین هدف این درمان شادکامی و بهزیستی روانی افراد است، در پی این شادکامی و بهزیستی روانی، همواره مشکلات هیجانی فرد هم کاهش مییابد (خانجانی و رضایی، ۱۳۹۵).7. متیو، گومز، باسکار، یاداو و نایر[29] (۲۰۲۱) در پژوهشی با عنوان سلامت روان در دوران کرونا به این نتیجه رسیدند که هر چه قدر طول همهگیری کرونا بیشتر شود عوامل استرسزا، دلهرهها و ترسها در بین بخشهای جوانتر جامعه شایعتر میشود. چاکسی، کریس، سامرز، اسپیجکرمن و بوهلیمجر[30] (۲۰۱۸) در مطالعهای که بر روی بیماران دارای اختلال پریشانی روانی انجام دادند به این نتیجه رسیدند که نهتنها روانشناسی مثبت نگر باعث بهبود رفاه میشود بلکه میتواند پریشانی را در جمعیت مربوط به اختلالات بالینی کاهش دهد. بیگی، نجفی، محمدی فر و عبدالهی (۱۳۹۲) در مطالعهای که بر روی نوجوانان دارای علائم افسردگی انجام دادند به این نتیجه رسیدند که برنامههای شناختی و رفتاری مثبت نگر میتواند بهعنوان رویکرد مؤثری جهت تقویت مؤلفههای عملکرد مثبت در نوجوانان دارای علائم افسردگی کاربرد داشته باشد و همچنین نتیجهگیری نهایی آنها مبنی بر تأثیر درمانی این برنامه بر تقویت جنبههای نقاط مثبت افراد است. با توجه به نتایج پژوهش یگانه دارابی و حافظیان (۱۳۹۲) تابآوری و مثبت اندیشی بیشترین تأثیر را در کاهش اضطراب جدایی کودکان دارد. همچنین حاج حسینی، ژاکوسلیم، اژهای و نقش (۱۳۹۷) در پژوهشی به این نتیجه رسیدند که بهواسطه تابآوری، اضطراب مرگ نوجوانان را کاهش داده است و توانسته است تا سلامت عمومی آنها را بهبود دهند؛ بنابراین میتوان گفت عدم توانایی مدیریت صحیح هیجآنها و استفاده از راهبردهای سازش نیافته میتواند در بروز کاهش تابآوری و افزایش اضطراب مرگ در بین افراد درگیر بیماری کرونا نقش داشته باشد. با توجه به گزارشهای فوق و جمعیت فوتی روزانه به دلیل ابتلا به بیماری کرونا و از یکسو نقش اساسی روانشناسی مثبت نگر در بهبود علائم اختلال پریشانی، علائم افسردگی و حتی کاهش اضطراب جدایی کودکان این مسئله بهعنوان یک موضوع حیاتی قلمداد میشود. با توجه به کمبود پژوهشهایی در این حوزه، لذا پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ افراد درگیر به بیماری کرونا است.8. روششناسی پژوهشاین پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روششناسی در زمره پژوهشهای نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بستری در اثر ابتلا به بیماری کرونا در بیمارستان قائم واقع در شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. با توجه به جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر (هر گروه ۱۵ نفر) به شیوه در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در ۲ گروه گمارده شدند. افراد نمونه در ۲ مرحله پیشآزمون و پسآزمون اندازهگیری شدند. پس از جمعآوری دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) با کمک نرمافزار آماری 23SPSS- تجزیهوتحلیل شدند. ملاکهای ورود افراد به پژوهش شامل: برخورداری از حداقل سطح تحصیلات در مقطع متوسطه اول، عدم مصرف داروهای روانپزشکی در زمان تحقیق، رضایتمندی از شرکت در پژوهش و ملاکهای خروج شامل قرار گرفتن تحت سایر مداخلات روانشناختی، غیبت بیش از دو جلسه و عدم تمایلان ها برای شرکت در انجام پژوهش بود. ضمناً به این افراد اطمینان داده شد هر زمان تمایل داشتند بتوانند روند آموزش را ترک کنند و نیز اطلاعات آنها نزد پژوهشگر محفوظ بماند. به دلیل شرایط کاری و پروتکلهای بهداشتی وزارت بهداشت امکان برقراری تماس از نزدیک داده نشد و شیوه اجرا کار با توجه به محدودیت تردد و امکان اینکه پژوهشگر بتواند با بیماران کرونایی تماس مستقیم برقرار کند فراهم نشد و مداخلات روانشناختی بهصورت آنلاین و گروهی بود که یک دستگاه تبلت همراه با اینترنت پرسرعت به پرستار مرکز بخش تحویل داده شد؛ و قبل از اینکه آموزش روزانه گروهی آغاز شود پیامک یادآوری به تبلت ارسال میشد و پرستار بخش تبلت را به تلویزیون که داخل اتاق تهیهشده بود وصل میکرد و از طریق تلویزیون LCD آموزش را بهصورت ویدیو کنفرانسی ارائه میگردید؛ که این آموزش روزانه در ۶ جلسه ۴۵ دقیقه ایی ارائه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب مرگ: این ابزار ۱۵ سؤالی توسط تمپلر[31] (۱۹۷۰) تهیه شد. نمره دهی به این پرسشنامه بهصورت بلی (۱) –خیر (۰) انجام میشود؛ بنابراین کمترین و بیشترین نمرهای که افراد میتوانند از این پرسشنامه کسب کنند مقداری بین ۰ تا ۱۵ است. نمرات بالاتر از ۸ نشاندهنده سطح بالایی از اضطراب مرگ است. این ابزار دارای سه مؤلفه (اضطراب مرگ صرف، حال عمومی، ترس از درد و جراحی) است. تمپلر (۱۹۷۰) ضریب باز آزمایی این پرسشنامه را ۸۳/۰ گزارش کرده است. همچنین ساگینو و کلاین[32] (۱۹۹۶)، این مقدار را برای مؤلفههای اضطراب مرگ صرف، حال عمومی و ترس از درد و جراحی به ترتیب (۶۸/۰=ɑ)، (۴۹/۰=ɑ) و (۶۰/۰=ɑ) گزارش کردند. در ایران نیز قاسم پور سوره و سید تازه کند، (۱۳۹۱) پایایی این پرسشنامه را (۶۵/۰=ɑ) و رجبی و بحرانی (۱۳۸۰) پایایی را (۷۳/۰=ɑ) ارزیابی کردند. همچنین در این پژوهش نیز جهت بررسی پایایی این ابزار از شیوه آلفای کرون باخ استفاده شد؛ و این مقدار برای مؤلفههای اضطراب مرگ صرف، حال عمومی و ترس از درد و جراحی به ترتیب ۶۸/۰، ۷۱/۰، ۶۹/۰ و نمره کل پایایی این ابزار ۶۹/۰ بهدست آمد. پرسشنامه تابآوری: این پرسشنامه توسط کونور و دیوید سون[33] (۲۰۰۳) تهیه شد. این پرسشنامه دارای ۲۵ سؤال است دارد که در یک مقیاس لیکرتی بین صفر (کاملاً نادرست) تا ۵ (همیشه درست) نمرهگذاری میشود؛ بنابراین کمترین و بیشترین نمرهای که افراد میتوانند کسب کنند عددی بین ۰ تا ۱۰۰ است. نمرات بالاتر نشاندهنده تابآوری بیشتر افراد است. این پرسشنامه دارای ۵ مؤلفه (تصور شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی، تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن، کنترل و تأثیرات معنوی) است. کو نور و دیوید سون (۲۰۰۳) ضریب آلفای کرون باخ مقیاس تابآوری را (۸۹/۰=ɑ) گزارش کردهاند. همچنین ضریب پایایی حاصل از روش باز آزمایی در یکفاصله ۴ هفتهای ۸۷/۰ بوده است. این مقیاس در ایران توسط محمدی (۱۳۸۴) هنجاریابی شده است که مقدار پایایی آن (۸۹/۰=ɑ) گزارششده است. سامانی، جوکار و صحراگرد (۲۰۰۶) نیز مقدار پایایی به شیوه آلفای کرون باخ را (۹۳/۰=ɑ) گزارش کردند. در این پژوهش جهت بررسی پایایی این ابزار از شیوه آلفای کرون باخ استفاده شد. این مقدار برای مؤلفههای تصور شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی و تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن و کنترل و تأثیرات معنوی به ترتیب ۷۱/۰، ۶۹/۰، ۷۰/۰ و ۶۸/۰ و نمره کل پایایی این ابزار ۷۰/۰ بهدست آمد. جلسات درمانی روانشناسی مثبتگرا جدول ۱. خلاصه جلسات آموزش روانشناسی مثبت نگر سلیگمن[34] و همکاران، ۲۰۰۵؛ به نقل از (علوی هراتی، نیکنام و حسینیان، ۱۳۹۶).
9. یافتههاجدول ۲. میانگین و انحراف معیار متغیرهای تابآوری و اضطراب مرگ
همانطور که در جدول ۲ مشاهده میشود، در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون (بعد از آموزش گروهی روان درمانگری مثبت نگر) میانگین در تابآوری نسبت به پیشآزمون بیشتر است؛ و میانگین در اضطراب مرگ نسبت به پیشآزمون کمتر شده است؛ یعنی پس از آموزش گروهی مبتنی بر مثبت نگری میانگین تابآوری بهطور محسوس افزایش و میانگین اضطراب مرگ بهطور محسوس کاهشیافته است؛ و این تفاوتها در گروه کنترل محسوس نیست. جهت بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون شاپیروویلک استفاده شد و نتایج نشان داد سطح معناداری برای متغیر تابآوری (۱۵۰/۰p=) و برای متغیر اضطراب مرگ (۱۰۷/۰p=) بود درنتیجه فرض صفر و درنتیجه نرمال بودن توزیع این متغیرها با سطح اطمینان ۹۵ درصد تائید شد. جهت بررسی مفروضه همگنی واریانس متغیرها از آزمون لوین استفاده شد. همانطور که نتایج نشان داد، سطح معناداری آزمون لوین برای متغیر تابآوری (۲۱۶/۰p=), (۶۰۱/۱ =F(1,28))[و برای متغیر اضطراب مرگ](۱۰۱/۰p=), (۸۷۰/۲ =F(1,28))[و بیشتر از سطح خطا (۵/۰ ≤α) گزارششده است؛ بنابراین فرض صفر که عدم تفاوت بین واریانس متغیرها را نشان میدهد تائید شد. این نتیجه آماری ازنظر مفهومی به این معناست که واریانس متغیرها همگون هستند. جهت بررسی مفروضه همگونی شیب رگرسیون نیز مقدار F تعامل بین متغیر هم پراش و مستقل در همه گروهها بررسی شد. نتایج تعامل بین متغیر مستقل و هم پراش نشان داد، این مقدار برای متغیر تابآوری](۱۱/۰p=), (۴۲۰/۵ =F(1,16))[و برای متغیر اضطراب مرگ](۵۲۰/۰p=), (۸۷۴/۰ =F(1,16)) است و این مقدار با ۹۵ درصد اطمینان ازنظر آماری معنادار نیست؛ بنابراین فرض صفر تائید شد به این معنا که شیب رگرسیون متغیرها همگون است. جدول ۳. تجزیهوتحلیل کوواریانس تک متغیره جهت بررسی تأثیر روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری
همانطور که از نتایج جدول ۳ مربوط به تجزیهوتحلیل کوواریانس جهت بررسی تأثیر آموزش روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری مشاهده شد، پس از تعدیل اثر پیشآزمون با ۴۶۷/۴۶=F(1,37) مقدار بهدستآمده ازنظر آماری (۰٫۰۱≥α) معنادار است، به این معنا که با ۹۹ درصد اطمینان بسته روانشناسی مثبت نگر بر میزان تابآوری افراد مبتلابه بیماری مؤثر بوده است که این میزان تأثیر به مقدار ۵/۹۴ درصد گزارششده است (ضریب ایتا= ۹۴۵/۰). جدول ۴. تجزیهوتحلیل کوواریانس تک متغیره جهت بررسی تأثیر روانشناسی مثبت نگر بر اضطراب مرگ
همانطور که از نتایج جدول ۲ مربوط به تجزیهوتحلیل کوواریانس جهت بررسی تأثیر آموزش روانشناسی مثبت نگر بر اضطراب مرگ مشاهده شد، پس از تعدیل اثر پیشآزمون با ۷۹۹/۳۱=F(1,37) مقدار بهدستآمده ازنظر آماری (۰٫۰۱≥α) معنادار است، به این معنا که با ۹۹ درصد اطمینان بسته روانشناسی مثبت نگر بر میزان اضطراب مرگ افراد مبتلابه بیماری کرونا مؤثر بوده است که این میزان تأثیر به مقدار ۶۹ درصد گزارششده است (ضریب ایتا ۶۹۰/۰). 10. بحث و نتیجه گیری11. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا بود. نتایج نشان داد که درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا مؤثر بوده و موجب افزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ شده است. این پژوهش همسو با پژوهشهای راجکومار[35] (۲۰۲۱)، گائو[36] (۲۰۲۰)، دیتونی[37] (۲۰۲۲)، دور رانت[38] (۲۰۱۸). ماگان[39] (۲۰۲۱)؛ یاماگوچی[40] (۲۰۲۰)؛ دیوی[41] (۲۰۲۱)؛ تولیپ[42] (۲۰۲۰)؛ ون نیووربورگ[43] (۲۰۲۱). بوده و حاکی از اثربخشی این درمان گروهی در افزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ مؤثر بوده است. در تبیین نتایج این پژوهش میتوان گفت مثبتاندیشی به توانایی خود مدیریتی و فرا هیجآنهای مثبت بها میدهد و این باعث تسکین آسیبهای روانی و تقویت شادی در بین افراد میگردد (کو ترا، گرین و شفیلد[44]، ۲۰۲۲). با توجه به اینکه منبع روانشناسی مثبت نگر (خودکارآمدی، خوشبینی، انعطافپذیری، امیدواری) است (اونز و واترز[45]، ۲۰۲۰)؛ باعث میشود افراد درگیر بیماری کرونا امید به زندگی بیشتر و ازلحاظ روانی انعطافپذیرتر شوند (سلیگمن[46]، ۲۰۱۹). مثبتاندیشی افراد را به ادامه زندگی خوشبینتر و بهزیستی روانشناختی را بیشتر میکند (کوترا و تینگ[47]، ۲۰۲۱)؛ که بهاینترتیب میتواند تابآوری افراد را در برابر این بیماری بیشتر کند. آموزش مهارتهای مثبتاندیشی به حفظ بهبود و سلامت روان انسان کمک میکند (راستاد، گل محمدیان، جلالی، کبودی و کبودی[48]، ۲۰۲۱). هیجانات مثبت تابآوری در فرد افزایش میدهد، ازاینرو افراد به یک آرامش روانی ناشی از فارغ شدن از افکار مزاحم میشوند (دوائل، چین، پادیلا و لایک[49]، ۲۰۱۹). با توجه به اینکه روانشناسی مثبت نگر بر جنبههای تفکر مثبت و هیجانات مثبت در پی کاهش دادن نگرشها و باورهای منفی و ناکارآمد هستند، چراکه با کاهش این نگرشهای منفی میتوان باعث کاهش نشانههای افسردگی و اضطراب شد (امونو و همکاران[50]، ۲۰۲۱). همچنین خوشبینی که یکی از مهمترین مؤلفههای روانشناسی مثبت نگر است باعث جلوگیری از افسردگی و اضطراب در افراد میشود. افرادی که دوز بالایی از اضطراب را با خود حمل میکند سیستم دفاعی بدن آنها در برابر بیماریها آسیبپذیر خواهد شد، ازاینرو روانشناسی مثبت نگر در پی کاهش این اضطراب و افزایش شادکامی و بهزیستی روانشناختی است (عالم[51]، ۲۰۲۲ و خانجانی، 1396)؛ همچنین این علم رویکرد پیشگیرانه برای سلامت روان دارد. مثبتاندیشی باعث کاهش اضطراب میشود؛ این کاهش اضطراب به طبع باعث افزایش سطح ایمنی بدن و درنتیجه میتواند افراد را در برابر این بیماری ایمن نگه دارد (واترز[52] و همکاران، ۲۰۲۱).12. درمجموع روانشناسی مثبت نگر بر شناخت واره های منفی و هیجانات منفی برخاسته از آنکه موجب ایجاد سطح اضطراب بسیار بالا در بین افراد درگیر بیماری کرونا شده تأثیر میگذارد و بهاینترتیب میتواند موجب کاهش اضطراب و افزایش تابآوری شود (وایت، اوتل و هولدر[53]، ۲۰۱۹). یافتههای این پژوهش نشان داد روانشناسی مثبت نگر میتواند موجب بهبود و افزایش تابآوری و همچنین کاهش اضطراب مرگ در افراد مبتلابه بیماری کرونا شود. در سطح کاربردی این یافتههای حاصل از این پژوهش میتواند درافزایش دانش پزشکان در حیطه درمان کرونا مؤثر باشد. بهنحویکه متخصصان و پزشکان درمان کرونا به اهمیت روانشناسی مثبت نگر که باعث افزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ افراد درگیر بیماری کرونا میشود پی ببرند و همچنین در این زمینه توجه بیشتری داشته باشند. مطالعه حاضر دارای محدودیتهایی ازجمله معدود بودن تعداد جلسات درمان، دسترسی سخت به جامعه آماری، پرسشنامه تنها ابزار گردآوری استفاده از مردها بهعنوان تنها نمونه موردپژوهش و نداشتن گروه پیگیری برای بررسی پایدار بودن درمان میتوان اشاره کرد. لذا پیشنهاد میشود در پژوهشهای مشابه با استفاده از دو گروه نمونه مرد وزن اجرا شود، همچنین از سایر ابزار جمعآوری اطلاعات مانند مصاحبه نیز استفاده گردد، همچنین توصیه میشود در کنار کادر پزشکی مستقر در بیمارستآنها از روانشناسان زبده برای کار روان درمانگری، با استفاده از آموزشهای مناسب به بالا بردن سلامت روان افراد درگیر بیماری کرونا کمک کنند؛ و همچنین پیشنهاد میشود در پژوهشهای آتی تأثیر این درمان را بر بهزیستی روانشناختی سایر گروههای جامعه بررسی قرار گیرد.ملاحظات اخلاقیتمامی اصول اخلاقی در این مقاله در نظر گرفته شده است. شرکتکنندگان در جریان هدف پژوهش و مراحل اجرای آن قرار گرفتند. آنها همچنین از محرمانه بودن اطلاعات خود اطمینان داشتند. حامی مالیمقاله بدون حامی مالی میباشد. تعارض منافعنویسندگان این مقاله تصریح میکنند که هیچگونه تضاد منافعی در مطالعه حاضر وجود ندارد. سپاسگزاری نویسندگان این مقاله کمال تشکر صمیمانه خود را از مسئولان بیمارستان قائم مشهد و همچنین مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مشهد و افراد درگیر بیماری کرونا بستری در بیمارستان قائم که در انجام این پژوهش ما را یاری دادند، کمال تشکر و قدردانی را ابراز میدارند.
[1]. Sars [2]. Mers [3]. Wirkner [4]. Hu [5]. World Health Organization [6]. Matos [7]. Chadi,Rayan, & Geoffroy [8]. Caycho-Rodriguezl [9]. Al-Rabiaah [10]. Kumar & Somani [11]. Shwinger,Trutner,Karchner, & Otterpohl [12]. Ozguc, Kaplan, Serin & Thanriverdi [13]. Zhao, Zhang, Song & Zhu [14]. Awijen, Zaied & Nguyen [15]. Kagan [16]. Paun [17]. Kumar [18]. Lee, Anat, & Shahar [19]. Lenton, Boulton, & scheffer [20]. Yildirim, & Solmaz [21]. Chedid [22]. Jakhar & Kaur [23]. Rahmani. & Mirmahaleh [25]. Adeleye [26]. Sligman,Duckworth, & Steen [29]. Mathew, Gomes, Baskar, Yadav, & Nair [30]. Chakhssi, Kraiss, Sommers,Spijkerman, & Bohlmeijer [31]. Templer [33]. Connor, & Davidson [34]. Sligman [35]. Rajkumar [36]. Gao [37]. Detoni [38]. Durrant [39]. Magán [44]. Kotera, Green & Sheffield [48]. Rastad, Golmohammadian, Jalali, Kaboudi & Kaboud [51]. Alam [52]. Waters [53]. White, Uttl & Holder | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مراجع | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
بیگی، علی؛ نجفی، محمود؛ محمدی فر، محمدعلی و عبداللهی، عباس (۱۳۹۶). اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مثبت نگر بر تابآوری و عزتنفس نوجوانان دارای علائم افسردگی. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۶ (۱)، ۴۷-۵۳. پور حسین، رضا؛ فرهودی، فرزاد؛ امیری، محسن؛ جان بزرگی، محمود؛ رضایی بیداد خویی، اکرم و نوراللهی، فاطمه (۱۳۹۲). بررسی رابطه بین افکار خودکشی، افسردگی، اضطراب، تابآوری، تنیدگیهای روزانه و سلامت روانی در دانشجویان دانشگاه تهران. مطالعات روانشناسی بالینی. ۴ (۱۴)، ۲۱-۴۰. حاج حسینی، منصوره؛ ژاکوسلیم، احمد؛ اژهای، جواد و نقش، زهرا (۱۳۹۷). نقش واسطهای تابآوری در ارتباط اضطراب مرگ و سلامت عمومی نوجوانان مهاجر عراقی متأثر از جنگ با داعش.۲۲ (۳)، ۲۴۲-۲۵۸. خدا یاری فرد، محمد و آسایش، محمدحسن (۱۳۹۸). راهبردهای روانشناختی و فنون مقابله با استرس و اضطراب در مواجهه با کروناویروس (کووید-۱۹). نشریه علمی رویش روانشناسی. ۹ (۸)، ۱-۱۸. خان جانی، مهدی و رضایی، سعید (۱۳۹۵). اثربخشی برنامه رواندرمانی مثبت نگر برافزایش بهزیستی روانشناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی مادران دارای کودک با اختلال انیسم. توانمندسازی کودکان استثنایی ، ۷ (۱۷)، ۳۷-۵۲. رجبی، غلامرضا و بحرانی، محمود (۱۳۸۰). تحلیل عاملی سؤالهای مقیاس اضطراب مرگ.۵ (۴)، ۳۳۱-۳۳۴. علوی هراتی، فاطمه؛ نیکنام، ماندانا و حسینیان، سیمین. (۱۳۹۶). تأثیر آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر سخت رویی و تعادل عاطفه مادران کودکان مبتلابه اختلال بیشفعالی–نقصتوجه. توانمندسازی کودکان استثنایی.۹ (۳)، ۶۱-۷۳. قاسم پور، عبدالله؛ سوره، جمال و سید تازه کند، میر توحید (۱۳۹۶). پیشبینی اضطراب مرگ بر اساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی ۱۳ (۴۸)، ۶۳-۷۰. یگانه دارابی، رقیه و حافظیان، مریم (۱۳۹۶). بررسی رابطه هوش هیجانی، تابآوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان پیشدبستانی. فصلنامه علمی-پژوهشی خانواده و پژوهش. ۱۵ (۲)، ۴۵-۶۶. مهری نژاد، سید ابوالقاسم؛ رمضان ساعتچی، لیلی و پایدار، سایه (۱۳۹۵). بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و پایبندی به مذهب با اضطراب مرگ در سالمندان. سالمند: مجله سالمندی ایران. ۱۱ (۴)، ۴۹۴-۵۰۳. محمدی، مسعود؛ جزایری، علیرضا؛ رفیعی، امیرحسین؛ جوکار، بهرام و پورشهباز، عباس (۱۳۸۴). بررسی عوامل تاب آور در افراد در معرض خطر سو مصرف مواد مخدر. پژوهشهای نوین روانشناختی.۱ (۳)، ۲۰۳-۲۲۴. Adeleye, O. A. Femi-Oyewo, M. N. Bamiro, O. A. Bakre, L. G. Alabi, A. Ashidi, J. S. ... & Fakoya, G. (2021). Ethnomedicinal herbs in African traditional medicine with potential activity for the prevention, treatment, and management of coronavirus disease 2019. Future journal of pharmaceutical sciences, 7(1), 1-14. Asghari Ebrahim Abad, M. J. Shirkhani, M. Mazloomzadeh, M. Maghsoudi, S. & Salayani, F. (2021). Relationship between fear of Coronavirus and death anxiety: Mediating role of behavioral inhibition system. Journal of Fundamentals of Mental Health, 23(3), 215-225. Al-Rabiaah, A. Temsah, M. H. Al-Eyadhy, A. A. Hasan, G. M. Al-Zamil, F. Al-Subaie, S. ... & Somily, A. M. (2020). Middle East Respiratory Syndrome-Corona Virus (MERS-CoV) associated stress among medical students at a university teaching hospital in Saudi Arabia. Journal of infection and public health, 13(5), 687-691. Awijen, H. Zaied, Y. B. & Nguyen, D. (2022). Covid-19 vaccination, fear and anxiety: Evidence from Google search trends. Social Science & Medicine, 114820. Amonoo, H. L., El-Jawahri, A., Celano, C. M., Brown, L. A., Harnedy, L. E., Longley, R. M., ... & Huffman, J. C. (2021). A positive psychology intervention to promote health outcomes in hematopoietic stem cell transplantation: the PATH proof-of-concept trial. Bone marrow transplantation, 56(9), 2276-2279. Alam, A. (2022). Positive psychology goes to school: conceptualizing students’ happiness in 21st century schools while ‘minding the mind!’are we there yet? evidence-backed, school-based positive psychology interventions. ECS Transactions, 107(1), 11199. Carr, A. Cullen, K. Keeney, C. Canning, C. Mooney, O. Chinseallaigh, E. & O’Dowd, A. (2021). Effectiveness of positive psychology interventions: a systematic review and meta-analysis. The Journal of Positive Psychology, 16(6), 749-769. Chakhssi, F. Kraiss, J. T. Sommers-Spijkerman, M. & Bohlmeijer, E. T. (2018). The effect of positive psychology interventions on well-being and distress in clinical samples with psychiatric or somatic disorders: A systematic review and meta-analysis. BMC psychiatry, 18(1), 1-17. Chedid, M. Waked, R. Haddad, E. Chetata, N. Saliba, G. & Choucair, J. (2021). Antibiotics in treatment of COVID-19 complications: a review of frequency, indications, and efficacy. Journal of infection and public health, 14(5), 570-576. Connor, K. M. & Davidson, J. R. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor‐Davidso resilience scale (CD‐RISC). Depression and anxiety, 18(2), 76-82. Chadi, N. Ryan, N. C. & Geoffroy, M. C. (2022). COVID-19 and the impacts on youth mental health: Emerging evidence from longitudinal studies. Canadian Journal of Public Health, 1-9. Caycho-Rodríguez, T. Vilca, L. W. Peña-Calero, B. N. Barboza-Palomino, M. White, M. & Reyes Bossio, M. (2022). Measurement of coronaphobia in older adults: Validation of the Spanish version of the Coronavirus Anxiety Scale. Revista espanola de geriatria y gerontologia, 57(1), 20-27. Detoni, A. M. Lourenço, J. E. P. Pacheco, L. P. Gomes, L. A. P. F. de Brito, T. C. & da Silveira Madalena, T. (2022). Prevenção e intervenção em saúde mental: resiliência e psicologia positiva. ANALECTA-Centro Universitário Academia, 7(2). Devi, N. U. (2021). Managing mental & psychological wellbeing amidst COVID-19 pandemic:Positive psychology interventions. arXiv preprint arXiv:2104.11726. Durrant, M. (2018). The strengths approach, Resilience, Positive psychology: Isn’t Solution-Focused just a version of these? Solution Focused Litterature, 35. Dewaele, J. M., Chen, X., Padilla, A. M., & Lake, J. (2019). The flowering of positive psychology in foreign language teaching and acquisition research. Frontiers in psychology, 10, 2128. Gao, Y. (2020, September). The Effect of Positive Psychology Education on Improving the Psychological Resilience of Postgraduates. In 5th International Conference on Contemporary Education, Social Sciences and Humanities-Philosophy of Being Human as the Core of Interdisciplinary Research (ICCESSH 2020) (pp. 345-348). Atlantis Press. Hu, Y. Sun, J. Dai, Z. Deng, H. Li, X. Huang, Q. ... & Xu, Y. (2020). Prevalence and severity of corona virus disease 2019 (COVID-19): A systematic review and meta-analysis. Journal of clinical virology, 127, 104371 Jakhar, D. & Kaur, I. (2020). Potential of chloroquine and hydroxychloroquine to treat COVID-19 causes fears of shortages among people with systemic lupus erythematosus. Nature medicine, 26(5), 632-632. Kagan, M. (2021). Social support moderates the relationship between death anxiety and psychological distress among Israeli nurses. Psychological Reports, 124(4), 1502-1514. Kumar, S. Lee, N. K. Pinkerton, E. Wroblewski, K. E. Lengyel, E. & Tobin, M. (2022). Resilience: a mediator of the negative effects of pandemic-related stress on women’s mental health in the USA. Archives of women's mental health, 25(1), 137-146. Kumar, A. & Somani, A. (2020). Dealing with Corona virus anxiety and OCD. Asian Journal of Psychiatry, 51, 102053. Kotera, Y., Green, P., & Sheffield, D. (2022). Positive psychology for mental wellbeing of UK therapeutic students: relationships with engagement, motivation, resilience and self-compassion. International Journal of Mental Health and Addiction, 20(3), 1611-1626. Kotera, Y., & Ting, S. H. (2021). Positive psychology of Malaysian university students: Impacts of engagement, motivation, self-compassion, and well-being on mental health. International Journal of Mental Health and Addiction, 19(1), 227-239. Lee, G. Anat, T. & Shahar, S. (2022). Urban resilience as a mitigating factor against economically driven out-migration during COVID-19: The case of Eilat, a tourism-based city. Cities, 125, 103636. Lenton, T. M. Boulton, C. A. & Scheffer, M. (2022). Resilience of countries to COVID-19 correlated with trust. Scientific reports, 12(1), 1-15. Mathew, J. Gomes, R. F. Bhaskar, S. Yadav, P. & Nair, S. (2021). Mental Health in the Times of Corona: A model for Positive Mental Health During the Global Pandemic. Psychological Studies, 66(3), 354-360. Matos, M. McEwan, K. Kanovský, M. Halamová, J. Steindl, S. R. Ferreira, N. ... & Gilbert, P. (2022) Compassion protects mental health and social safeness during the COVID-19 pandemic across 21 countries. Mindfulness, 1-18. Magán, I. Casado, L. Jurado-Barba, R. Barnum, H. Redondo, M. M. Hernandez, A. V. & Bueno, H. (2021). Efficacy of psychological interventions on psychological outcomes in coronary artery disease: systematic review and meta-analysis. Psychological Medicine, 51(11), 1846-1860. Merritt, S. H. Heshmati, S. Oravecz, Z. & Donaldson, S. I. (2022). Web of Well-Being: Re-Examining PERMA and Subjective Well-Being Through Networks. Mirzaie, A., Halaji, M., Dehkordi, F. S., Ranjbar, R., & Noorbazargan, H. (2020). A narrative literature review on traditional medicine options for treatment of corona virus disease 2019 (COVID-19). Complementary therapies in clinical practice, 40, 101214. Özgüç, S. Kaplan Serin, E. & Tanriverdi, D. (2021). Death Anxiety Associated With Coronavirus (COVID-19) Disease: A Systematic Review and Meta-Analysis. OMEGA-Journal of Death and Dying, 00302228211050503. Owens, R. L., & Waters, L. (2020). What does positive psychology tell us about early intervention and prevention with children and adolescents? A review of positive psychological interventions with young people. The Journal of Positive Psychology, 15(5), 588-597. Paun, O. (2022). Pandemic Lessons: Resilience and Hope. Journal of psychosocial nursing and ment health services, 60(1), 11-12. Rajkumar, R. P. (2021). Suffering and salutogenesis: a conceptual analysis of lessons for psychiatry from existential positive psychology (PP2. 0) in the setting of the COVID-19 pandemic. Frontiers in Psychology, 12, 1182. Rahmani, A. M. & Mirmahaleh, S. Y. H. (2021). Coronavirus disease (COVID-19) prevention and treatment methods and effective parameters: A systematic literature review. Sustainable cities and society, 64, 102568. Rastad, Z., Golmohammadian, M., Jalali, A., Kaboudi, B., & Kaboudi, M. (2021). Effects of positive psychology interventions on happiness in women with unintended pregnancy: randomized controlled trial. Heliyon, 7(8), e07789. Saggino, A. & Kline, P. (1996). Item factor analysis of the Italian version of the Death Anxiet Scale. Journal of clinical psychology, 52(3), 329-333. Samani, S. Joukar, B. & Sahragard, N. (2007). Effects of resilience on mental health and life satisfaction,13(3),290-295. Seligman, M. Lee Duckworth, A. & Steen, T. (2005). Positive psychology in clinical practice. Annual Review, Clinical Psychology, 1, 629-51. Schwinger, M. Trautner, M. Kärchner, H. & Otterpohl, N. (2020). Psychological impact of corona lockdown in Germany: Changes in need satisfaction, well-being, anxiety, and depression. International journal of environmental research and public health, 17(23), 9083. Seligman, M. E. (2019). Positive psychology: A personal history. Annual review of clinical psychology, 15(1), 1-23. Templer, D. I. (1970). The construction and validation of a death anxiety scale. The Journal of general psychology, 82(2), 165-177. Tulip, C. Fisher, Z. Bankhead, H. Wilkie, L. Pridmore, J. Gracey, F. ... & Kemp, A. H. (2020). Building intervention for people living with an acquired brain injury. Frontiers in psychology, 11, 66. van Nieuwerburgh, C. Barr, M. Fouracres, A. J. Moin, T. Brown, C. Holden, C. ... & Thomas, P. (2021). Experience of positive psychology coaching while working from home during the COVID-19 pandemic: an Interpretative Phenomenological Analysis. Coaching: An International Journal of Theory, Research and Practice, 1-18. Wirkner, J. Christiansen, H. Knaevelsrud, C. Lüken, U. Wurm, S. Schneider, S. & Brakemeier, E. L (2022). Mental Health in Times of the COVID-19 Pandemic. European Psychologist. World Health Organization. (2021). Laboratory biosafety guidance related to coronavirus disease (COVID-19): interim guidance, 28 January 2021 (No. WHO/WPE/GIH/2021.1).WorldHealthOrganization. Waters, L., Cameron, K., Nelson-Coffey, S. K., Crone, D. L., Kern, M. L., Lomas, T., ... & Williams, P. (2021). Collective wellbeing and posttraumatic growth during COVID-19: How positive psychology can help families, schools, workplaces and marginalized communities. The Journal of Positive Psychology, 1-29. White, C. A., Uttl, B., & Holder, M. D. (2019). Meta-analyses of positive psychology interventions: The effects are much smaller than previously reported. PloS one, 14(5), e0216588. Xiong, Y. Gao, M. van Duijn, B. Choi, H. van Horssen, F. & Wang, M. (2021). International policies and challenges on the legalization of traditional medicine/herbal medicines in the fight against COVID-19. Pharmacological research, 166, 105472. Yamaguchi, K. Takebayashi, Y. Miyamae, M. Komazawa, A. Yokoyama, C. & Ito, M. (2020). Role of focusing on the positive side during COVID-19 outbreak: Mental health perspective from positive psychology. Psychological Trauma: Theory, Research, Practice, and Policy, 12(S1), S49. Yıldırım, M. & Solmaz, F. (2020). COVID-19 burnout, COVID-19 stress and resilience: Initial psychometric properties of COVID-19 Burnout Scale. Death Studies, 1-9. Zhao, X. Zhang, W. Su, Y. Song, Y. Si, H. & Zhu, L. (2022). Death anxiety, self‐esteem, and healt related quality of life among geriatric caregivers during the COVID‐19 pandemic. Psychogeriatrics, 22(2), 236-242. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,452 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,145 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||