| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,226 |
| تعداد مقالات | 18,215 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,997,309 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 29,033,270 |
بنیان «دولت حزبسالار» و تعامل میان دموکراسی و پارتیتوکراسی | ||
| دولت پژوهی | ||
| مقاله 2، دوره 1، شماره 3، آذر 1394، صفحه 33-79 اصل مقاله (1.47 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/tssq.2016.2452 | ||
| نویسنده | ||
| سیدمحمد طباطبایی* | ||
| دانشیار روابط بینالملل دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| در غرب، احزاب سیاسی در راستای دموکراسیزاسیون و لیبرالیزاسیون جوامع بهوجود آمدهاند و شکلگیری نظام حزبی، مرحلهای اساسی در فرآیند توسعه سیاسی بهحساب میآید. اعتقاد بر آن است که پلورالیسم سیاسی در نظامهای لیبرال ـ دموکراتیک، صرفاً در تحزب سیاسی و رقابت مسالمتآمیز میان احزاب برای کسب قدرت خلاصه میشود. امروزه تحزب جزو جداییناپذیری از حیات سیاسی غرب است. اگر نبودِ احزاب سیاسی، خللی در دموکراسی بهحساب آید؛ بودن آنها نیز سدی در مقابل پلورالیسم سیاسی بهحساب میآید چرا که در حال حاضر، تکثرگرایی سیاسی در غرب، به رقابت میان احزاب دولتی خاصی محدود شده است که با تحمیل اراده سیاسی خود، قادر به تأمین مردمسالاری واقعی نیستند. احزاب دولتی در حقیقت، با تمرکز قدرت در دست خود، برابری فرصتها و تساوی امکانات و مجال قدرتیابی را از سایر جریانات و گروههای سیاسی سلب کرده و مانع از گردش پیوسته و واقعی قدرت میشوند. اگر در ابتدای امر، تحزب همزاد نظام لیبرال ـ دموکراتیک بوده است، با افزایش نقش و قدرت احزاب سیاسی و نهادینگی آنها، حکومت مردم بر مردم، بهتدریج جای خود را به حاکمیت احزاب میدهد. برهان اصلی پژوهش حاضر بر روی این فرضیه قرار گرفته است که «دولتی شدن فزایندهی احزاب سیاسی» و «حزبی شدن دولتهای غربی» باعث ایجاد «دولت حزب سالار» و در نتیجه، به چالش کشیده شدن «دموکراسی» از سوی «پارتیتوکراسی» شده است. در عصر حاضر، تفکر و اندیشههای فردی و جمعی، جای خود را به شعور حزبی دادهاند و اراده مردمی و ملی، به اراده حزبی بدل شده است. در نتیجه امروزه تعیین کننده سیاست ملی و سیاست ملت، احزاب سیاسی که به بخشی از دولتها تبدیل شدهاند و دولتهایی که در احزاب سیاسی خلاصه شدهاند، هستند و این امری است که از آن با عنوان بنیان «دولت حزب سالار» یاد میشود. | ||
| کلیدواژهها | ||
| تحزب؛ دموکراسی؛ پارتیتوکراتی؛ دولت حزب سالار؛ پلورالیسم سیاسی | ||
| مراجع | ||
|
ایوبی، حجتالله، (1389)، احزاب سیاسی در فرانسه، تهران: سمت. برتران، بدیع، (1376)، توسعه سیاسی، ترجمه احمد نقیبزاده، تهران: قوم. دوورژه، موریس، (1355)، احزاب سیاسی، ترجمه رضا علوی، تهران. طباطبایی، سیدمحمد، )1381(، سیاست و حکومت در ایالات متحده آمریکا، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی. میخلز، ربرت، (1375)، جامعهشناسی احزاب، ترجمه احمد نقیبزاده، تهران: قومس. نقیبزاده، احمد، (1378)، حزب سیاسی و عملکرد آن در جوامع امروز، تهران: نشر دادگستر. وبر، ماکس، (1376)، دانشمند و سیاستمدار، ترجمه احمد نقیبزاده، تهران: انتشارات دانشگاه تهران. هانتینگتون، ساموئل، (1370)، سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علم. Aron, Raymond, (1972), ÉtudesPolitiques, Paris: Gallimard. Arriel, Pierre, (1995), Essais sur Les Partis, Paris: payot (3e édition) Borella, François, (1984), Les Partis politiques en Europe, Paris: Seuil. Bréchon, Pierre, (1999), Les Partis politiques, Paris: Clef. Bréchon, Pierre, (2001), Les Partis politiques Francais, Paris: Etudes de la Documentation Française. Camus, Jean-Yves, (2005), L'extrême droite aujourd'hui, Paris: Milan. Charlot, Jean, (1976), Les Partis politiques, Paris: Armond Colin. Droz, Jacques, (1968), Le Socialisme démocratique, Paris: Colin. Droz, Jacques, (1978), Histoire générale du socialisme, Tome 1/2/3/4/ Paris: Puf. Duverger, Maurice, (1981), Les Partis politiques, Paris: Points Politique. Hermet, Guy (2010), Dictionnaire de lascience politique ET des institutions politiques, Paris: Colin. Kaspi, André, (1999), Les Grandes dates des États-Unis, Paris: Larousse. Katz, Richard& Peter Mair, (1995) “Changing Modelsof Party Organization and Party Democracy: The emergence of the cartel party”, Party Politics, vol1. La Palombara, Joseph& Myron Weiner, (1966), political Parties and political Development, Prinston University Press. Lavau, Georges, (1958), Le Parti politique, Paris: Esprit. Lipset, Seymour Martin& Stein Rokkan, (1967), Cleavage Structures, Party Systems, and Voter Alignments, New York, Free Press. Mény, Yves& Vincent Wright, (1990), Centre-Periphery Relations in Western Europe, London: George Allen& Unwin. Michels, Roberto, (1971), Les Partis politiques, Paris: Flammarion. Offerle, Michel, (2010), Les Partis politiques, Paris: Puf. Quermonne, Jean-Louis, (2006), Les régimes politiques occidentaux, Paris, Seuil (5e édition) Rémond, René, (1989), LeXX e siècle de1914 à nos jours, Paris, Éditions du Seuil. Seiler, Daniel Louis, (1993), Les Partis politiques, Paris: Gallimard. Weber, Max, (1971), Économie ET Société, Paris: plon. Wright, William, (1971), A Comparative Study of Party Organization, Ohio, MerrillPub. Co. Meny, Yves& Yves Surel, (2009), Politique Comparée, Paris: Montchrestien (8e edition). Leroy, Paul, (2002), led re’gimes politiques du monde Contemporain, Grenibele: PUG. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,894 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,449 |
||