| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,660 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,834,941 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,346,235 |
فلسفۀ نیچه یا نیچة فیلسوف | ||
| حکمت و فلسفه | ||
| مقاله 1، دوره 4، شماره 15، مهر 1387، صفحه 7-23 اصل مقاله (308.51 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2008.5751 | ||
| نویسنده | ||
| علی کرباسی زاده | ||
| هیئت علمی دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| از دوران باستان تاکنون، فلسفه از سوی فیلسوفان به اشکال و صور گوناگون تعریف شده است. هرچند نیچه نیز – که خود را «فیلسوف» می‌دانست – تعریفی از «فلسفه» ارائه نمود، امّا تعریف و برداشت او از «فلسفه» با سایر تعاریفی که تا زمان او مطرح شده بود، تفاوت بنیادی داشت و برای نخستین بار از زاویه‌ای جدید و نگاهی نو به «فلسفه» نظر انداخت. نیچه با به زیر نقد کشیدن پیش‌فرض‌های اصلی نظام‌های متافیریکی، فلسفه را در ذات و اساس خود، نیست‌انگارانه و دوران آن را پایان‌یافته تلقی کرد. او «فلسفه» را سخن نابهنگام و خلاف عادت می‌دانست و کار خود را عبارت از «فلسفه» و نامی نیز که برای خود برگزید، نه شاعر یا دانشمند یا روان‌شناس، که «فیلسوف» بود. نیچه با تقسیم فیلسوفان به دوگروه قانونگذاران یا فرمانروایان، و مطیعان یا فرمانبران یا به بیانی دیگر، فیلسوفان آفرینندۀ ارزش‌ها و فیلسوفان اهل معرفت یا عاشق حقیقت، فیلسوف راستین و از جمله خودش را از گروه اول یعنی همان فیلسوف نابهنگام دانست و خود را «فیلسوف آینده» و فلسفه‌اش را فلسفه‌ای از آن آیندگان به شمار آورد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فلسفه؛ فیلسوف؛ فلسفۀ آینده؛ فلسفۀ حیات؛ تفسیر؛ ارزشیابی؛ نظریۀ چشم‌اندار؛ معرفت؛ حقیقت | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,365 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,936 |
||