| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,660 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,938,766 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,359,378 |
بررسی رابطة میان سکنی‌گزیدن و فراخواندن از نظر هیدگر | ||
| حکمت و فلسفه | ||
| مقاله 3، دوره 6، شماره 22، تیر 1389، صفحه 55-68 اصل مقاله (275.36 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2010.5802 | ||
| نویسندگان | ||
| محمد جواد صافیان1؛ ناصر مومنی2 | ||
| 1هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 2دانشجوی دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| در تفکر جدید، آدمی به فاعل شناسا تبدیل شده است و جهان به امتداد صرف و متعلّق شناسایی. حاصل این تفکر، جدایی بین عالم و آدم و بیگانگی آدمی از جهان است. تلاش هیدگر آن است که بار دیگر بین جهان و انسان قرابتی را که تا پیش از دورة جدید وجود داشته است، احیا کند، چرا که از جمله مهمترین ویژگی‌های دورة جدید، سوبژکتیویسم (اصالت فاعل شناسا) است که خود باعث شده تا این بیگانگی معنایی مضاعف پیدا کند. لذا وی به‌ویژه در دورة متأخر تفکر خویش می‌کوشد تا با تأمل در معانی حقیقت، سکنی گزیدن، ساحت قدس، زبان و عالم بر این دوگانگی غلبه کند. عالم در نظر او واجد چهار وجه است: فانیان (انسان‌ها)؛ قدسیان؛ آسمان؛ زمین. آدمی با فراخوانده شدن از سوی هستی در زمین، زیر آسمان و در قرب ساحت قدس سکنی می‌گزیند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مکان؛ سکنی گزیدن؛ فرا خواندن؛ زبان؛ ساختن | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 773 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,318 |
||