| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,185 |
| تعداد مقالات | 17,683 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,292,825 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,418,295 |
منشأ وحی در اندیشه مولوی | ||
| متن پژوهی ادبی | ||
| مقاله 9، دوره 12، شماره 36، شهریور 1387، صفحه 177-194 اصل مقاله (1.03 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ltr.2008.6461 | ||
| نویسنده | ||
| عبدالله نصری | ||
| استاد دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| این مقاله در صدد پاسخ به این پرسش است که منشأ وحی از منظر مولوی چیست؟ آیا وحی نازل بر پیامبران از جانب خداست یا نفس پیامبر؟ با توجه به آموزة وحدت وجود در مثنوی آیا می‌توان ادعا کرد که منشأ وحی نفس کامل پیامبر است؟ برای پاسخ به این پرسش ابتدا دیدگاه مولوی در باب جهان هستی است و رابطه آن با خدا و انسان‌شناسی وی مورد پژوهش قرار گرفته است. با توجه به ابیات گوناگون مثنوی انسان استعدادهای درونی بسیار دارد که با شکوفایی آنها زمینه برای افاضات الهامات الهی فراهم می‌شود. انسان با نیل به کمال، از عنایات الهی برخوردار می‌شود. به‌زعم مولوی وحی یک شعور پنهان است که پیامبر آن را با گوش جان می‌شنود. نزول وحی از آسمان الوهیت است، نه از درون پیامبر. هر چند شرط شنیدن آواز حق طهارت درون است اما درون فقط زمینه ساز دریافت کلام حق است، نه تولیدکنندة آن. در مقام فنا نیز خم وجود پیامبر به دریای حق متصل می‌شود تا نطق او گویا شود. از نظر مولوی وحی کلام خداست و هر که خلاف آن را ادعا کند، کافر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| انسان؛ تجلی حق؛ وحی؛ جبرئیل؛ حقیقت | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,524 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 772 |
||