| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,660 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,835,207 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,346,265 |
ساختار نحوی خود اصلاحی در محاوره زبان فارسی | ||
| متن پژوهی ادبی | ||
| مقاله 1، دوره 14، شماره 43، خرداد 1389، صفحه 9-31 اصل مقاله (2.29 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ltr.2010.6524 | ||
| نویسنده | ||
| مجتبی منشی زاده | ||
| دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| «خود اصلاحی» (self-repair) فرایندی است که گوینده مشکلی را در «واحد ساختاری نوبت» خویش تشخیص می‌دهد و در صدد اصلاح آن برمی‌آید. اینکه چه مقدار به عقب برمی‌گردد تا اقدام به اصلاح کند، از زبانی به زبان دیگر متفاوت است. در این مقاله این سؤال مطرح است که آیا در عملکردهای خود اصلاحی محاوره‌ی زبان فارسی، ارتباطی بین سازه تحت ساخت و میزان قلمرو بازیابی (scope of recycling) وجود دارد. دادگان محاوره‌ی زبان فارسی نشان می‌دهد که 8/89 درصد «قسمت‌های نیازمند اصلاح» (repaired segments) از سازه‌های واحد (کلی یا جزئی) و 2/10 درصد از ترکیب سازه‌های بندی تشکیل می‌شود اگرچه انواع مختلف سازه‌ها (نهاد، فعل، مفعول و ...) از نظر تعداد رخدادشان در «قسمت‌های نیازمند اصلاح» به صورت کلی یا جزئی و همچنین ترکیبی، متفاوت‌اند؛ اما ارتباطی بین سازه تحت ساخت و «قلمرو بازیابی» یافت نشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خود اصلاحی؛ واحد ساختاری نوبت؛ قسمت نیاز به اصلاح؛ قسمت در حال اصلاح (reparing segment) و تجزیه و تحلیل گفت و گو (conversational analysis) | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,031 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 579 |
||