| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,180 |
| تعداد مقالات | 17,660 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,938,833 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,359,389 |
بنویسیم یا ننویسیم، اصلاً چرا بنویسیم؟ | ||
| متن پژوهی ادبی | ||
| مقاله 2، دوره 1، شماره 2، شهریور 1376، صفحه 13-49 اصل مقاله (3.55 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ltr.1997.6647 | ||
| نویسنده | ||
| علی میرعمادی | ||
| . | ||
| چکیده | ||
| یکی از مشکلات اساسی جوامع بشری به‌ویژه جوامع شرقی عدم دور اندیشی و پیش‌بنی وقوع حوادث قبل از وقوع و تحقق آن است. در جوامع شرعی عمدتاً شیوه معالجه از روش پیشگیری متداول‌تر و مطلوب‌تر است غافل از آنکه ریشه‌ی بسیاری از ناهنجاری‌های روانی و اجتماعی موجود در بزرگسالان را باید در گذشته آنها جستجو کرد. کج خلقی‌های پدران و مادران، زورگویی‌ها و تحکم‌های اطرافیان، شیوه‌های غلط آموزشی و تربیتی، تحمیل کج اندیشی‌ها و مغلطه‌ها و سفسطه‌های بزرگتران بر کودکان و نوباوگان، عدم حسن استفاده از توانایی‌های بالقوه کودکان و شم زبانی آنها و بسیاری از علل و عواملی که مسبب ناهنجاری‌های اجتماعی است ریشه در کودکی و به‌ویژه در دوران طفولیت دارد. روانشناسان معمولاً عوامل را در روندهای غیرمنطقی و نادرست تربیتی می‌جویند ولی از عوامل آموزشی به‌طور اعم و تأثیر فرامین تجویزی دستور نویسان سنتی به‌طور اخص غافلند. شکی نیست که کودکان به‌عنوان یک اصل مسلم زبانی و با استفاده از بهره‌گیری از توانش زبانی (Competence) خود می‌کوشند تا از طریق تعمیم (generalization) قواعد تجویزی را بهبود بخشند و به نظام بخشی (regularization) زبان همت گمارند. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 941 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,601 |
||