وَلایت به مثابۀ باطن و بنیاد وِلایت و امامت

قرآن کریم

نهج‌البلاغه

ابن سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله, (1403 ق). الاشارات و التنبیهات، الجزء الثالث فی علم ماقبل علم الطبیعه، الطبع الثانی، قم: دفتر نشر الکتاب.

ابن منظور، محمدبن جلال الدین. (1429ق). لسان العرب، ج 6، بیروت: دارالفکر.

الرازی، امام الفخر. (بی تا). التفسیر الکبیر، الجزء الحادی عشر و الجزء الثانی عشر، الطبعه الثالثه، بیروت:

جهانگیری، محسن. (1361).  محیی‌الدین بن عربی، تهران: دانشگاه تهران.

حافظ شیرازی، شمس الدین محمد. (بی‌تا)، دیوان حافظ. از روی نسخه مرحوم علامه محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: محمد.

سهروردی، یحیی بن حبش. (1355). مجموعة مصنفات شیخ اشراق،ج 2، تهران: هنری کربین.

صفی‌پور، عبدالرحیم. (بی‌تا). منتهی الارب فی الغته العرب، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان.

طباطبائی، سید محمد حسین. (1332). اصول فلسفه و روش رئالیسم، جلدهای 1،2،3، با مقدمه و پاورقی شهید مرتضی مطهری، تهران: شرکت افست «سهامی عام».

مولوی بلخی، جلال الدین محمدبن‌محمد. (1390). مثنوی معنوی، دفتر ششم، بر اساس نسخۀ رینولد ا. نیکلسون، چاپ پنجم، تهران: هرمس.

مجلسی، محمدباقر. (1386).  بحارالانوار، ج 37، چاپ سوم، تهران: دارالکتب الاسلامیه.

فارابی، ابونصر محمد. (1379). اندیشه‌های اهل مدینه فاضله، ترجمه و تحشیه سیدجعفر سجادی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات.

 Chamber's twentieth century dictionary. (1976). ed. A, M. Macdonald, Edinburgh reprinted.

Routledge encyclopaedia of philosophy .(1998). volume 2. First published ,New York.