بررسی آیین عزاداری در شاهنامه به مثابة رمزگان نشانه‌شناختی

آموزگار، ژاله و احمد تفضلی. (1386). کتاب پنجم دینکرد: آوانویسی، ترجمه، تعلیقات، واژه‌نامه، متن پهلوی. تهران: انتشارات معین.

آیدنلو، سجاد. (1387). «موی بر میان بستن» (آیین ویژة سوگواری در شاهنامه و متون ادبی)». نامة فرهنگستان. د 10. ش 3. صص 114ـ117.

احمدی، بابک. (1371). از نشانه‌های تصویری تا متن. تهران: مرکز.

بزرگمهر، مهیندخت. (1361). کتاب ششم دینکرد. ترجمه، تصحیح و آوانویسی، پایان‌نامة دکتری. تهران: دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران.

بهار، مهرداد. (1387). پژوهشی در اساطیر ایران. چ 7. تهران: آگه.

بهار، مهری. (1386). «اُبژه‌های دینی و هویت نسلی در ایران؛ با تکیه بر اُبژه‌های عزاداری». فصلنامة مطالعات ملی. س 8. ش 1. صص 85ـ99.

تفضلی، احمد. (1344ـ 1345). دینکرد 9. تصحیح و ترجمه سوتکرنسک و وَرْشْتْ مانسرنسک و سنجش این دو نسک با متن‌های اوستایی با واژه‌نامة پهلوی ـ فارسی. تهران: پایان‌نامة دکتری دانشکده ادبیات دانشگاه تهران.

ــــــــــــــــــ . (1380). مینوی خرد. به کوشش ژاله آموزگار. چ 3. تهران: توس.

حمیدیان، سعید. (1387). شاهنامه. چ 14. تهران: قطره، (تک جلد).

خسروی، محمدرضا. (1376). «بررسی متن گزارش گمان‌شکن». پایان نامه ارشد. پژوهشکدة زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

خواجه‌پور، میلاد و دیگران. (1389). رنگ، روان‌شناسی زندگی. تهران: سبزان.

خواجه‌گیری، طاهره. (1389). نشانه‌شناسی کارزار در شاهنامه. پایان‌نامة کارشناسی ارشد. تهران: دانشکدة ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی.

دادگی، فرنبغ. (1380). بندهشن. گزارش مهرداد بهار. چ 2. تهران: توس.

دادور، ابوالقاسم و الهام منصوری. (1385). درآمدی بر اسطوره‌ها و نمادهای ایران و هند در عهد باستان. تهران: دانشگاه الزهرا.

رزنبرگ، دونا. (1382). اسطوره‌های جهان 1 و 2. ترجمة ابوالقاسم اسماعیل‌پور. تهران: نشر اسطوره.

سجودی، فرزان. (1387). نشانه‌شناسی کاربردی. تهران: نشر علم.

شمیسا، سیروس. (1387). فرهنگ اشارات 1و 2. تهران: میترا.

ــــــــــــــــــــ . (1376). طرح اصلی داستان رستم و اسفندیار با مباحثی در آیین مهر. تهران: میترا.

صفوی، کورش. (1381). «درک نشانه». خیال 4؛ فصلنامة فرهنگستان هنر. ص 48ـ59.

ــــــــــــــــــــ . (1381). مبانی معناشناسی نوین. تهران: سمت.

فردوسی، ابوالقاسم. (1386).الف.  شاهنامه. ج 1، 2، 3، 4، 5 و 8. به تصحیح جلال خالقی‌مطلق. چ 1. تهران: نشر مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی.

ـــــــــــــــــــــــ . (1386).ب.  شاهنامه. ج 7. به تصحیح جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی. چ 1. تهران: نشر مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.

ـــــــــــــــــــــــ . (1386).ج.  شاهنامه. ج 6. به تصحیح جلال خالقی مطلق ومحمود امیدسالار. چ 1. تهران: نشر مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.

کتاب سوم دینکرد. (1381). درسنامة دین مزدایی. دفتر یکم. ترجمة فریدون فضیلت. چ 1. تهران: انتشارات فرهنگ دهخدا.

کزاری، میرجلال‌الدین. (1384). «داد و بیداد در شاهنامه». نشریة سورة اندیشه. پیاپی 20. صص 60ـ 61.

کتاب مقدس. ترجمة مژده برای عصر جدید. ویرایش 2014.

گیرو، پیر. (1387). نشانه‌شناسی. ترجمة محمد نبوی. چ 3. تهران: آگاه.

مختاریان، بهار. (1388). «موی بریدن». نامة فرهنگستان. ش 40. صص 37ـ39.

نورآقایی، آرش. (1387). عدد، نماد، اسطوره. تهران: افکار.

نیکخواه قمصری، نرگس و مژگان دستوری. (1391). «بازنمود تحولات فرهنگی در مناسک عزاداری زنانه».  فصلنامة انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. س 8. ش 26. صص 230ـ246.

هال، جیمز. (1380). فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب. ترجمة رقیه بهزادی. تهران: فرهنگ معاصر.