دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات61
تعداد شماره‌ها2,223
تعداد مقالات18,061
تعداد مشاهده مقاله55,782,404
تعداد دریافت فایل اصل مقاله28,991,711
حیدری, احمد علی. (1396). سخنوری در گزارندگی فلسفی. سامانه مدیریت نشریات علمی, 13(50), 41-64. doi: 10.22054/wph.2017.7707
احمد علی حیدری. "سخنوری در گزارندگی فلسفی". سامانه مدیریت نشریات علمی, 13, 50, 1396, 41-64. doi: 10.22054/wph.2017.7707
حیدری, احمد علی. (1396). 'سخنوری در گزارندگی فلسفی', سامانه مدیریت نشریات علمی, 13(50), pp. 41-64. doi: 10.22054/wph.2017.7707
حیدری, احمد علی. سخنوری در گزارندگی فلسفی. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1396; 13(50): 41-64. doi: 10.22054/wph.2017.7707

سخنوری در گزارندگی فلسفی

حکمت و فلسفه
مقاله 3، دوره 13، شماره 50، تیر 1396، صفحه 41-64    اصل مقاله (559.17 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2017.7707
نویسنده
احمد علی حیدری
دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
گزارندگی با سنت سخنوری نسبتی نزدیک دارد. از همان روزگار افلاطون و تکوّن اندیشة فلسفی، بر تمایز و استقلال برهان و سخنوری به منزلة دو صورت متفاوت از قیاس تأکید می‌شد. در عین حال به یمن تدقیق ارسطو در مناسبات میان این رهیافت‌ها، مواردی از مشابهت زمینه‌های قرابت این دو عرصه فراهم شد. گزارندگی فلسفی در سدة بیستم ضمن توجه به اهمیت خطابه در مقولة فهم و نسبتش با زیست‌جهان آدمی، مترصد است سخنوری را از طریق مفهوم اصالتِ هیدگر، فراگیر بودنِ عنصرِ فهم در گادامر یا نظریة استعارة ریکور، در خود جای دهد و بدین ترتیب در کنار وجوه مشابه، نسبتِ چالش‌برانگیز گزارندگی و سخنوری را برجسته سازد؛ گرچه در پذیرفتن آثار و تبعات ناشی از این استقلال نسبی مردد است.
کلیدواژه‌ها
خطابة ارسطو؛ هرمنوتیک سدة بیستم؛ روزمرگی؛ فهم؛ استعاره؛ هم‌بودی
مراجع

ابن سینا (1379). الاشارات و التنبیهات مع الشرح للمحقق نصیر الدین محمد بن محمد بن الحسن الطوسی. دفتر نشر کتاب.

دالمایر، فرد (1389). شگفتی؟ قدرت جهانی و ناخرسندی از آن. به اهتمام و ویراستاری عباس منوچهری. پژوهشکدة مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

شهابی، محمود (1364). رهبر خرد (قسمت منطقیات). تهران: نشر خیام.

فارابى، محمدبن محمد (1982). کتاب آراء اهل المدینه الفاضله. بیروت: چاپ البیر نصرى نادر.

گادامر، هانس گئورگ (1393). رازوارگی سلامت؛ مقدمه‌ای برای فهم نسبت پزشک و بیم.ر، ترجمه نرگس تاجیک نشاطیه. تهران:. نشر روزگار نو

لوکنر، آندرئاس (1394). درآمدی به وجود و زمان. ترجمه احمدعلی حیدری. تهران: نشر علمی.

Arendt, Hannah (1958). The Human Condition. University Press. Chicago.

Aristoteles (2002). Rhetorik. Berlin.

Aristoteles (2012). Politik. Hamburg.

Dockhorn, Klaus (1966). Hans-Georg Gadamer: Wahrheit und Methode: Göttingsche Gelehrte Anzeigen 218.

Gadamer, Hans-Georg (1960). Hermeneutik I. Wahrheit und Methode. Grundzüge, einer philosophischen Hermeneutik I. 6. Auflage. Tübingen 1990.

Gadamer, Hans-Georg (1967). Rhetorik, Hermeneutik und Ideologiekritik: Hermeneutik II. Wahrheit und Methode. Grundzüge einer philosophischen Hermeneutik II. 2. Auflage. Tübingen 1993.

Gadamer, Hans-Georg (1971). Replik zu Hermeneutik und Ideologiekritik. In: Hermeneutik II. Wahrheit und Methode. Grundzüge einer philosophischen Hermeneutik II. 2. Auflage. Tübingen 1993.

Gadamer, Hans-Georg (1976a). Rhetorik und Hermeneutik. In: Hermeneutik II., Wahrheit und Methode. Grundzüge einer philosophischen Hermeneutik II. 2. Auflage. Tübingen.

Gadamer, Hans-Georg (1976b). Logik oder Rhetorik? Nochmals zur Frühgeschichte der Hermeneutik. In: Hermeneutik II. Wahrheit und Methode. Grundzüge einer philosophischen Hermeneutik II. 2. Auflage. Tübingen 1993.

Gadamer, Hans-Georg (1997). Dialogischer Rückblick auf das Gesammelte Werk und dessen Wirkungsgeschichte: Jean Grondin (Hg.): Gadamer-Lesebuch, Tübingen.

Grondin, Jean (2001): Von Heidegger zu Gadamer: Unterwegs zur Hermeneutik. Darmstadt.

Grondin, Jean (2013). Hans-Georg Gadamer: Thomä, Dieter (Hg.): Heidegger Handbuch. Leben – Werk – Wirkung. 2., überarbeitete und erweiterte Auflage, Stuttgart.

Heidegger, Martin (1924). Grundbegriffe der aristotelischen Philosophie. Frankfurt am Main 2001.

Heidegger, Martin (1927). Sein und Zeit. 16. Auflage. Tübingen 1986.

Ricoeur, Paul (1975). Die lebendige Metapher. München 1986.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 836
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 812


login