دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات61
تعداد شماره‌ها2,212
تعداد مقالات18,021
تعداد مشاهده مقاله55,516,113
تعداد دریافت فایل اصل مقاله28,959,456
علوی تبار, هدایت, قاسمپور, فاطمه. (1396). این‌همانی شخصی میان فرد اخروی و فرد دنیوی از دیدگاه جان هیک. سامانه مدیریت نشریات علمی, 13(50), 84-99. doi: 10.22054/wph.2017.7709
هدایت علوی تبار; فاطمه قاسمپور. "این‌همانی شخصی میان فرد اخروی و فرد دنیوی از دیدگاه جان هیک". سامانه مدیریت نشریات علمی, 13, 50, 1396, 84-99. doi: 10.22054/wph.2017.7709
علوی تبار, هدایت, قاسمپور, فاطمه. (1396). 'این‌همانی شخصی میان فرد اخروی و فرد دنیوی از دیدگاه جان هیک', سامانه مدیریت نشریات علمی, 13(50), pp. 84-99. doi: 10.22054/wph.2017.7709
علوی تبار, هدایت, قاسمپور, فاطمه. این‌همانی شخصی میان فرد اخروی و فرد دنیوی از دیدگاه جان هیک. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1396; 13(50): 84-99. doi: 10.22054/wph.2017.7709

این‌همانی شخصی میان فرد اخروی و فرد دنیوی از دیدگاه جان هیک

حکمت و فلسفه
مقاله 5، دوره 13، شماره 50، تیر 1396، صفحه 84-99    اصل مقاله (485.41 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2017.7709
نویسندگان
هدایت علوی تبار* 1؛ فاطمه قاسمپور2
1دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
2دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
مسئلۀ «این‌همانی شخصی» از مسائلی است که هم در حیات دنیوی کاربرد دارد و هم در حیات اخروی. زیرا بر اساس مفهوم این‌همانی شخصی و معیارهای آن از یک‌سو مشخص می­شود که آیا فردی که اکنون، برای مثال، هفتاد سال دارد همان فردی است که پنجاه سال پیش بیست سال داشت، و از سوی دیگر معلوم می­شود که فرد اخروی همان فرد دنیوی است یا نه. متفکران معیارهای گوناگونی برای این­همانی شخصی ارائه داده­اند که یکی از مهم­ترین آن‌ها «روح» است. اما از آنجا که جان هیک به روح، به‌عنوان جوهری غیرمادی، معتقد نیست و  انسان را واحدی روانی ـ جسمی‌ می‌داند، معیار
این­همانی را «بدن» در نظر می­گیرد و با توجه به اینکه به معاد جسمانی و بازآفرینی بدن قائل است، برای اثبات این­همانی میان فرد اخروی و فرد دنیوی باید نشان دهد که میان بدن اخروی و بدن دنیویِ آنان این­همانی برقرار است. البته منظور از بدن هم جنبه­های جسمی و هم جنبه­های روانی انسان است که وحدتی را تشکیل می­دهند. او بدین منظور سه وضعیت فرضی را مطرح می­کند و بر مبنای آن‌ها نشان می­دهد که گرچه بدن فرد در آخرت «بدل» بدن او در دنیا است، اما با این حال این­همانی میان این دو بدن و، درنتیجه، میان این دو فرد برقرار است. دیدگاه هیک را متفکرانی مانند پِنِلِم، اُلدینگ، کلارک، آودی و فلو مورد انتقاد قرار داده­اند و او به برخی از آنان پاسخ داده است.
کلیدواژه‌ها
این‌همانی شخصی؛ معاد جسمانی؛ بازآفرینی؛ «بدل»؛ فرد اخروی؛ فرد دنیوی
مراجع

طباطبائی، محمد حسین (1392 ه. ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. جلد 13. قم: موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.

Audi, Robert (1976). “Eschatological verification and personal identity”.International Journal for Philosophy of Religion7 (4): 391-408.

Clarke. J. J. (1971). “John Hick's Resurrection”. Sophia 10 (3):18-22.

Flew. Antony (1984). God, Freedom, and Immortality: A Critical Analysis. Buffalo: Prometheus Books.

Hick. John (1960). “Theology and Verification”. Theology Today 17 (April).

Hick. John (1964). The Existence of God. New York: Macmillan.

Hick. John (1972). “Mr. Clarke's Resurrection Also”. Sophia 11 (3).

Hick. John (1976). Death and Eternal Life. New York: Harper and Row.

Hick. John (1988). Faith and Knowledge. London: Macmillan.

Hick. John (1990). Philosophy of Religion. New Jersey: Prentice Hall.

Hick. John (1999). The Fifth Dimension: An Exploration of the Spiritual Realm. Oxford: Oneworld.

Olding. Alan (1970). “Resurrection Bodies and Resurrection Worlds”.Mind79.

Penelhum. Terence (1970). Survival and Disembodied Existence. London: Routledge and Kegan Paul; New York: Humanities Press.

Wiener. Norbert (1950). The Human Use of Human Beings. New York: Avon Books.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,301
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 916


login