پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,224 |
| تعداد مقالات | 18,166 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,938,179 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 29,010,792 |
بررسی بیثباتی سیاسی و ائتلافهای دولتسوز در مصر پسا انقلابی بر مبنای نظریه بازیها | ||
| دولت پژوهی | ||
| مقاله 6، دوره 4، شماره 15، آذر 1397، صفحه 163-205 اصل مقاله (1.07 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/tssq.2018.9346 | ||
| نویسندگان | ||
| فائز دین پرستی صالح* 1؛ زهرا رمضانی2 | ||
| 1استادیار علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| 2دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| این مقاله در پی پاسخ به سوال چرایی بیثباتی در عرصه سیاسی مصر در تحولات موسوم به بهار عربی در بازه زمانی ژانویه 2011 تا کودتای ژوئن 2013 است. بر اساس نظریه کنش جمعی چالز تیلی، مدعای مقاله آن است که این بیثباتیها نتیجه ائتلافهای سست و شکنندهای است که میان گروههای سیاسی مصر شکل گرفته بود. فرضیه پژوهش نیز با نظریه بازیها مورد داوری قرار گرفته است. چهار بازیگر اصلی عرصه سیاسی مصر اخوان المسلمین، نیروهای سلفی، نیروهای لیبرال-سکولار و ارتش بر مبنای نظریه تیلی مورد شناسایی قرار گرفتند. با استفاده از نظریه بازیها، روابط میان بازیگران عرصه سیاسی مصر بر مبنای دو استراتژی ائتلاف کردن ـ ائتلاف نکردن مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. از مجموع 16 بازی حاصل از محاسبات (چهار بازیگر و هرکدام با دو استراتژی) 12 بازی قابل قبول مورد شناسایی قرار میگیرد. نتیجه حاصل آن شد که چنانچه نیروهای نظامی و سکولار بهائتلاف با یکدیگر بپردازند، شرایط سیاسی به مرحله ثبات نزدیک میشود؛ که میتوان این نتیجه را به دوره بعد از کودتا، حدفاصل سالهای 2013 تا اکنون قابل اطلاق دانست. همچنین یافتههای منطبق بر نظریه بازیها و نظریه تعادل نش متذکر این نکته میشود که ثبات مصر نیازمند تفوق سه گانه نیروهای سیاسی میباشد. از آنجا که که وزن ثبات حاصل از ائتلافهای سه گانه اخوان ـ نیروهای سکولار ـ نظامیون، نیروهای سلفی ـ اخوان ـ نظامیان و یا نیروهای سکولار ـ اخوان ـ سلفی بهیک میزان بوده که این مسئله نشان از آن دارد که ثبات در عرصه سیاسی مصر بیشتر از نوع بازیگران دخیل در هر ائتلاف، وابسته بهتعداد نیروهای دخیل در ائتلاف است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| ثبات سیاسی؛ ائتلاف سیاسی؛ مصر؛ نظریه بازیها؛ کنش جمعی | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمی، نبی الله (1391)، «اخوانی گرایی و سیاست خارجی قطر در قبال انقلابهای عربی2011»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال پانزدهم، شماره اول احمدیان، حسن (1390)، «مصر، گام بهگام بهسوی انقلاب»، فصلنامه پژوهشکده تحقیقات راهبردی، اردیبهشت ماه اسنایدر، ریچارد (1378)، «نظریه بازیها و تحلیل رفتار سیاسی»، ترجمه علیرضا طیب، اطلاعات سیاسی و اقتصادی، شماره 145-146. اولوتاش، افق (2013)، هل ما حدث فی مصر رده عن الدیموقراطیه؟ فصلیه متخصصه محکمه؛ ربیع ـ صیف ـ رقم 145. برزگر، کیهان (1392)، تحولات عربی، ایران و خاورمیانه، نشر مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه. برزگر، کیهان؛ عمویی، حامد (1392)، جایگاه ارتش در ساختار سیاسی-حکومتی مصر؛ تحولات عربی، ایران و خاورمیانه، نشر مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه. پناهی، محمدحسین (1391)، نظریههای انقلاب: وقوع، فرآیند و پیامدها، انتشارات سمت. تیلی، چارلز (1388)، از بسیج تا انقلاب، ترجمه علی مرشدیزاد، انتشارات پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی. حسینی گلی، اسماعیل (1385)، کتاب خاورمیانه، ویژه اصلاحات در خاورمیانه؛ مقاله اصلاحات در مصر. انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر. دین پرست، فائز (1391)، «دولت رانتیر و سیاستگذاری توسعه؛ تحلیل موانع توسعه اقتصاد ملی ایران»، جامعهشناسی تاریخی، دوره چهارم، شماره 2. دیپلماسی ایرانی (1391)، روز شمار تحولات داخلی مصر از وداع مبارک تا رفراندوم، در قاهره چه گذشت؟ قابل دسترسی در: http: //yon. ir/qZdB2 زاهد زاهدانی، سعید (1386)، نظریه در مورد جنبشهای اجتماعی، سازمان انتشارات، هیأت حمایت از کرسیهای نظریهپردازی، نقد و مناظره ویژه علوم انسانی و معارف اسلامی. سلاجقه، سنجر (1389)، «پژوهش تحلیلی در زمینه مدیریت رفتار سیاسی در سازمانها»، عصر مدیریت، سال چهارم، شماره چهاردهم. سلامی، لادن (1392)، مصر، کودتا در انقلاب، بی.بی.سی فارسی، قابل دسترسی در: yon. ir/eHr5j سمتی، محمدهادی (1375)، «نظریه بسیج منابع و انقلاب اسلامی ایران»، نشریه دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره 35. شوشتری زاده، الهام (1391)، «سلفیها و صوفیها در مصر، بیداری اسلامی»، ویژهنامه مطالعات موردی2؛ موسسه مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر تهران. صباغیان، علی (1386)، ائتلاف چیست؟ همشهری آنلاین، قابل دسترسی در: yon. ir/Qijh2 عبداله، عبدالمطلب (1388)، «سیری در نظریههای رفتار رایدهی»، فصلنامه خط اول، رهیافت انقلاب اسلامی. سال سوم- شماره 8. عوض، محسن (1390)، گذار به دموکراسی در سرزمینهای عربی میان اصلاحات تدریجی و عمل انقلابی، ویژه اسلامگرایی و بیداری اسلامی در خاورمیانه، انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر. فلاحزاده، محمدهادی (1384)، آشنایی با کشورهای اسلامی، جمهوری عربی مصر، انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر، چاپ دوم. قادری، حاتم (1387)، پراکسیس (تعاطی)، اندیشه و فعل سیاسی در خاورمیانه، نشر مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه. کریمی، غلامرضا (1382)، «جامعهشناسی رفتار سیاسی»، مجله زمانه، شماره13. کرمی، کامران (1393)، سلفیگری در خاورمیانه عربی، انتشارات مرکز چاپ نشر شهر. منسفیلد، پیتر (1388)، تاریخ خاورمیانه، ترجمه عبدالعلی اسپهبدی، انتشارات علمی و فرهنگی. محمودیان، محمود (1391)، «جنبش اخوان المسلمین و آینده سیاست خارجی مصر»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال پانزدهم، شماره اول. خبرگزاری مهر (1391)، معرفی احزاب و ائتلافهای انتخاباتی مصر. نبوی، عبدالامیر (1390)، «خیزش مردم مصر؛ تاکتیکها و ابزارها»، فصلنامه جهان اسلام، شماره46. نجاتی، غلامرضا (1351)، جنبشهای ملی مصر، انتشارات شرکت سهامی انتشار. واعظی، محمود (1393)، انقلاب در خاورمیانه، اداره نشر وزارت امور خارجه. وزهان، طه (2013)، کفاح من اجل الدیموقراطیه، رویه ترکیه، ربیع. al Sharekh, Alanoud (2011), Reform and Rebirth in Middle East. Survival, vol. 53, no. 2
Amal A. Kandeel (2011), Egypt at Crossroads. Middle East Policy Council
al-Anani, Khalil (2016), Inside the Muslim Brother Hood, religion, identity and politics oxford university press
Bassiony& Schaefer john (2011), Political participation in cairo after the January 2011 revolution; Anthropology495: senior seminar, cairo cultures. February- june
Bueno De Mesquita, Bruce and Smith (2011), How Tyrants Endure, Alastair. New York Times, 10 June: www. nytimes. com/2011/06/10/opinion/10 De Mesquita. html.
Barckman, Harold (2011), STORM WARNINGS: THE MUSLIM BROTHERHOOD AND EGYPT’S FUTURE. A Simon Wiesenthal Center Report, December. accessible at: www. wiesenthal. c
El-Bendary, Mohamed (2011), The egyption press and coverage of local and interational events. Laham, the united states: Algora publishing.
El Fegiery, Moataz (2016), Islamic law and Huma rights, the muslim brotherhood Egypt. Cambridge scholars Publishing
Giannetti, Daniela& Beoit, Kenneth (2009), Intra-party politics and colition governments. Routledge/ECPR studies in European Political Science
H. Riker, William (1962), The theory of political science. Yale University press.
J. BROWN (2016), Did sisi save Egypt? Foreign Affairs, January 25.
Milton-Edward, Beverley (2011), Contemporat Politics in the Middl e East. Polity Press
Robertson, Jordan (2011), The day part of Internet died: Egypt goes dark. The Washigton Post. http: //www. Washington times. com/news/2011/jan/28/day-part-internet-died-egypt-goes-dark/.
Salem, Paul (2010), The Arab state, assisting Obstructing Development. The Carnegie Papers, No. 21, April.
Timeline: Egypt’s revolution, (14Feb2011) in: www. ikhwanonline. com
winer. Myron (1971), political participation in crises and sequences in political development, Princeton: Princeton u. p.
Al-Aswany (2011), On The satate of Egypt: The Issue that caused the Revolution. cairo; The American University in Cairo Press
Egypt’s Economy in the Transition period; Chatham House Egypt Dialogue Workshop: Egypt in Transition,28september 2011. Available at: http: //www. chathamhouse. org/publications/ papers/view/180929 [last access 4 Jun2012]
G. Amin (2011), Egypt in The Era of Hosni Mubarak ,1981-2011. Cairo: American University Prss.
Goldeston, a (2011), Understanding the Revolution of 2011: Weakness and Resiliece in Middle Eastern Autocracies; In: Council on Foreign Relation.
S, Amin (2011), An Arab Springtime. Monthly Review, [online] 2JunAvailable at: http: //monthlyreview. org/commentary/2011-a-arab-springtime [last accessed 4 June 2012] | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,184 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,070 |
||
Scholarly Journals Management System © 1991.05.01 by Allameh Tabatabaei University is
licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International.