| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شمارهها | 2,196 |
| تعداد مقالات | 17,789 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,730,309 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,633,814 |
روش آیتالله معرفت در نقد روایات تحریفنما | ||
| سراج منیر | ||
| مقاله 2، دوره 8، شماره 28، مهر 1396، صفحه 35-63 اصل مقاله (704.65 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- ترویجی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ajsm.2019.19689.1273 | ||
| نویسندگان | ||
| حسین علوی مهر1؛ عباس یوسفی تازه کندی* 2؛ مرتضی سازجینی2 | ||
| 1دانشیار گروه تفسیر و علوم قرآن جامعه المصطفی العالمیه قم | ||
| 2دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم- قم | ||
| چکیده | ||
| مهمترین مستند مدعیان تحریف قرآن، مجموعهای از روایات پراکنده است که از مدارک مختلف گردآوری شدهاست. در ردّ این گونه روایات، دانشمندان اسلامی روشهای مختلفی را بهکار بردهاند، ولی بیشتر این روشها جامعیت لازم را ندارند و یا حتی برخی از روشهایی که از سوی اهل تسنن بهکار گرفته شده، خود منجر به شبهة تحریف قرآن شدهاست. از این رو، بهکارگیری روشی صحیح و جامع در این امر از سوی علمای دین ضرورت دوچندان دارد. آیتالله معرفت از دانشمندان معاصری است که در ردّ این گونه روایات روش جامعی را اتخاذ کردهاند. روش ایشان در نقد و توجیه روایات تحریفنما سه مرحلهای است. در مرحلة اول آیتالله معرفت به منابع روایات توجه دارند. ایشان بیشتر مدارک روایات ادعایی را بیاعتبار میدانند و عنوان میکنند که بسیاری از آنها رسالههایی هستند که صاحبان آنها مجهول و مجعول هستند. مرحلة دوم توجه به سند روایات ادعایی است. در این مرحله، آیتالله معرفت به دو شیوة اجمالی و تفصیلی به نقد روایات تحریفنما مبادرت میورزند و در مرحلة سوم به نقد محتوایی روایات باقیمانده میپردازند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| قرآن؛ آیتالله معرفت؛ روایات تحریفنما | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم. ابنبابویه قمی، محمدبن علی. (1362). الخصال. قم: جامعة مدرسین. ابنقولویه، جعفربن محمد. (1356). کامل الزیارات. نجف اشرف: دار المرتضویة. اکبری، محمد. (1392). مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنّت. تهران: دانشکدة علوم قرآنی تهران از دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم. بحرانی، هاشم. (1374). البرهان فی تفسیر القرآن. تهران: چاپخانة آفتاب. تستری، محمدتقی. (1400ق.). الأخبار الدخیلة. چ 2. تهران: مکتبة الصدوق. حرّ عاملی، محمدبن حسن. (1409ق.). تفصیل وسائل الشیعةإلی تحصیل مسائل الشریعة. قم: مؤسسة آل البیت(ع). حلّی، حسنبن یوسف. (1381). الرجال. قم: افست خیام. خویی، ابوالقاسم. (1410). معجم الرجال الحدیث. قم: مرکز نشر آثار شیعه. ذهبی، شمسالدّین. (1386). میزانالإعتدال. بیجا: دار احیاء الکتب العربیة. سیوطی، عبدالرّحمن. (1967م.). الإتقان فی علوم القرآن. قاهره: بینا. طوسی، محمدبن حسن. (بیتا).الفهرست. نجف: المکتبة المرتضویة. عیاشی، محمدبن مسعود. (بیتا). تفسیر عیاشی. تهران: مکتبة العلمیة الإسلامیة. غضائری، احمدبن حسین. (1364). رجال ابنالغضائری. قم: مؤسسة اسماعیلیان. کشّی، محمدبن عمر. (1348). رجال کشی. مشهد: انتشارات دانشگاه مشهد. کلینی، محمدبن یعقوب. (1362). الکافی. چ 2. تهران: اسلامیه. مامقانی، عبدالله. (1411ق.). مقباس الهدایة فی علم الدرایة. تحقیق محمدرضا مامقانی. بیروت: مؤسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث. مجلسی، محمدباقر. (1983م.). بحارالأنوار. بیروت: مؤسسة الوفاء. مدیر شانچی، کاظم. (1388). درایةالحدیث. چ 8. قم: دفتر انتشارات اسلامی. ـــــــــــــــــــــــ . (1388). علم الحدیث. چ 22. قم: دفتر انتشارات اسلامی. معرفت، محمدهادی. (1415ق.). التمهید فی علوم القرآن.ج 1. چ 2. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ــــــــــــــــــــــــ . (1379). الف. تحریفناپذیری قرآن. ترجمة علی نصیری. قم: مؤسسة فرهنگی انتشاراتی التمهید. ــــــــــــــــــــــــ . (1379). ب. تفسیر و مفسران. قم: مؤسسة فرهنگی التمهید. مفتح، محمدهادی. (1390). بررسی نظریة تحریف قرآن در فصل الخطاب نوری و ردّیههای آن. قم: دانشکدة اصولالدّین. مفید، محمدبن محمد. (1413ق.). الإرشاد. قم: کنگرة جهانی هزارة شیخ مفید. نجاشی، احمدبن علی. (1407ق.). رجال النجّاشی. قم: انتشارات جامعة مدرسین. نفیسی، شادی. (1389). روششناسی نقد و فهم حدیث از دیدگاه علامه طباطبائی در المیزان. چ 2. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. نوری، حسین بن محمدتقی. (بیتا).فصل الخطاب فی تحریف کتاب ربالأرباب. بیجا: چاپ سنگی. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 813 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 505 |
||