- همه نشریات
- ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
- اقتصاد (دانشکده و پژوهشکده)
- الهیات و معارف اسلامی
- پژوهش و نقد (معاونت پژوهشی دانشگاه)
- تربیت بدنی و علوم ورزشی (دانشکده و پژوهشکده)
- حقوق و علوم سیاسی
- روانشناسی، علوم تربیتی و اطلاع رسانی
- علوم اجتماعی
- علوم ارتباطات
- علوم ریاضی و رایانه
- مدیریت و حسابداری
- موسسه آموزش عالی بیمه اکو
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,022 |
| تعداد مقالات | 16,253 |
| تعداد مشاهده مقاله | 42,492,654 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,320,106 |
تاثیر برنامه غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح "وقت زندگی بهتر برای زن وشوهرها " بر سازگاری زناشویی زنان با ازدواج زودهنگام | ||
| فرهنگ مشاوره و روان درمانی | ||
| مقاله 10، دوره 11، شماره 41، فروردین 1399، صفحه 235-258 اصل مقاله (746.32 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/qccpc.2020.49064.2290 | ||
| نویسندگان | ||
| مریم رحمتی1؛ حسین احمد برآبادی* 2؛ احمد حیدرنیا2 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره دانشگاه بجنورد | ||
| 2استادیار گروه مشاوره دانشگاه بجنورد | ||
| چکیده | ||
| با توجه به این‌که آموزش مهارتهای ارتباطی برای زوجین قادر خواهد بود سلامت روان و سازگاری زناشویی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح " وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " بر افزایش سازگاری زناشویی و مؤلفههای آن، در زنان با ازدواج زودهنگام صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری موردمطالعه پژوهش حاضر کلیه زنان متأهل با ازدواج زودهنگام مراجع کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی بخش زبرخان شهرستان نیشابور سال 1396 بوده‌اند. نمونه پژوهش 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از بین متقاضیان واجد شرایط برای شرکت در دوره آموزش غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح "وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 15 نفر) اختصاص یافتند. ابزار پژوهش "مقیاس سازگاری اسپانیر بود که قبل و بعد از مداخله به‌وسیله هر دو گروه تکمیل گردید. پایایی ابزار به روش آلفای کرونباخ ارزیابی شد. بسته آموزشی " غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح "وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه مداخله اجرا گردید. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد و همچنین کلیه داده با استفاده از نرم‌افزار تحلیل آماری اس پی اس اس نسخه 22 انجام شد. نتایج نشان میدهد که آموزش غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح "وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " بر افزایش سازگاری زناشویی مؤثر بوده است (P<0/05). همچنین این برنامه توانسته است ابعاد رضایت زناشویی (P<0/05)، همبستگی زناشویی (P<0/05)، توافق زناشویی (P<0/05) و ابراز محبت زناشویی (P<0/05) را نیز افزایش دهد. نتیجه‌گیری: آموزش غنیسازی روابط زوجین مبتنی بر طرح "وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " سازگاری زناشویی را افزایش میدهد. بر این اساس، در مشاوره و مداخلات زناشویی می‌توان از بسته آموزشی "وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها " به‌منظور بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آن‌ها استفاده کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| کلیدواژه‌ها: غنیسازی روابط زوجین؛ سازگاری زناشویی؛ ازدواج زودهنگام | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمی، حبیبه و فخرایی، سیروس. (1394). بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با ازدواج زودرس در شهرستان نقده. مطالعات جامعه‌شناختی.6 (21). صص 93-110. احمدی، کامیل. (1395). طنین سکوت: پژوهشی جامع در باب ازدواج زودهنگام کودکان در ایران. در دست چاپ. اسعد زاده، سارا؛ خورشید زاده، محسن و سالاری فر، محمدحسین. (1392). اثربخشی غنیسازی ازدواج مبتنی بر طرح “ وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها “ بر تعارض، دلزدگی، صمیمیت زناشویی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان زن متأهل بیرجند. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه بیرجند. امینی، مهسا و حیدری، حسن. (1395). بررسی اثربخشی آموزش غنیسازی روابط بر ارتقاء کیفیت زندگی و رضایت زناشویی دانشجویان متأهل. مجله آموزش و سلامت جامعه. 3 (2). صص 23-31. باب الحکمی، مجتبی و عباسی انابد، احمد. (1396). بررسی اثربخشی آموزش طرح “ وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها “ (غنیسازی ازدواج) بر افزایش رضایت زناشویی زنان. مجله دانشکده علوم پزشکی نیشابور. 5. 1(14). صص 30-38. باقریان، مهرنوش و بهشتی، سعید. (1390). بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی زناشویی مبتنی بر آموزه‌های اسلام بر سازگاری زناشویی زوجین. فرهنگ مشاوره و رواندرمانی. 2 (6). صص 73 -89. بهاری، زهرا. (1394). نقش سبک زندگی در رضایت زناشویی زوجین. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی. 6 (22). صص 125-145. پهلوانی، مونا و اصغری گنجی، عسگری. (1395). اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی مبتنی بر منبع کنترل در کاهش ناسازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به شورای حل اختلاف شهر گرگان. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات. ترخان، مرتضی. (1395). اثربخشی درمان بین فردی گروهی بر سازگاری عاطفی، اجتماعی و ابراز وجود زنان دچار نارضایتی زناشویی. مطالعات روان‌شناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا. 12 (3)، صص 123-140. ثنایی، باقر. (1379). مقیاس‌های سنجش خانواده و ازدواج. تهران: انتشارات بعثت. جان کارلسون، دان‌سی. دیتک‌ما‌یر. (2005)، فرصتی برای زندگی مشترک بهتر. زهره عدالتی‌شاطری و حمیدرضا آقامحمدیان‌شعرباف. (1393). آستان قدس رضوی، به نشر. جلالی شاهکوه، سمیرا؛ مظاهری، محمدعلی؛ کیامنش، علیرضا و احدی، حسن. (1396). تدوین بسته آموزشی غنیسازی زندگی زناشویی بر اساس رویکرد هیجانمدار و بررسی اثربخشی آن بر سازگاری زناشویی زوجین تازه ازدواج کرده. مجله‌ی اصول بهداشت روانی. سال 19(3- ویژه‌نامه). صص 9- 15. جمالی، چیمن؛ اورکی، محمد و فرجاللهی، مهران. (1391). بررسی تأثیر آموزش برنامه غنیسازی ارتباط بر سازگاری زناشویی و سلامت روان دانشجویان متأهل دانشگاه پیام نور ارومیه. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه پیام نور. روغنگر، طیبه؛ آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا و کیمیایی، علی. (1392). بررسی اثربخشی طرح “ وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها “ (غنیسازی ازدواج) بر رضایت زناشویی و هوش معنوی زنان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره آرامش ناجا. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه فردوسی سلیمی، هادی؛ حسین زاده، پریا؛ زارعی، اقبال و بدل پور، زینب. (1396). پیش‌بینی سلامت جسمی و روانی بر اساس مؤلفههای تصمیم‌گیری و حل مسئله، انسجام خانواده، ابراز محبت و ظاهر فیزیکی در معلمان متأهل مقطع ابتدایی شهر کرج. مجله حکیم سید اسماعیل جرجانی. 5 (1). صص 77- 89. شاهدی، سمیه؛ محسن زاده، فرشاد و زهراکار، کیانوش. (1394). بررسی اثربخشی آموزش برنامه غنیسازی با رویکرد مبتنی بر امیدواری بر میزان سازگاری و تعهد زناشویی. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه خوارزمی. صفوی، حنانه و مینایی، ماه گل. (1394). تجربه زیسته دختران نوجوان در نقش همسر (مطالعه ازدواج زودهنگام دختران آران بیدگل). ویژه‌نامه پژوهشنامه زنان، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال ششم، (1)، صص 87-106. طاهری، نیلوفر؛ آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا و اصغری ابراهیمآباد، محمدجواد. (1396). اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان. مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه. 15، 4 (93). صص 301-312. عدالتی شاطری، زهره؛ آقامحمدیان، حمیدرضا؛ مدرس غروی مرتضی و حسن‌آبادی، حسین. (1388). بررسی اثربخشی طرحتایم (غنیسازی ازدواج) بر رضایت زناشویی زوجهای دانشجو. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان.14. صص 89-98. عزیزی، امیر؛ اسماعیلی، رعنا؛ دهقان منشادی، مسعود و اسماعیلی، سودابه. (1395). اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق. مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران نشریه پرستاری ایران. 29 (99-100). صص 22-33. عیسینژاد، امید؛ احمدی، احمد و اعتمادی، عذرا. (1389). اثربخشی غنیسازی روابط بر بهبود کیفیت روابط زناشویی زوجین. مجله علوم رفتاری. 4 (1). صص 9-16. غلاممحمدی، هادی؛ براه، زهرا و پاغوش، عطاالله. (1396). غنیسازی روابط در ازدواج با رویکرد دینی و فرهنگی. نشر فراانگیزش. فروغی حضرت، فرناز. (۱۳۹۵). اثربخشی آموزش غنیسازی زندگی زناشویی بر رضایتمندی زناشویی و سازگاری خانوادگی زنان متأهل. نهمین کنگره بین‌المللی رواندرمانی (اجلاس آسیایی در بستر ارزش‌های فرهنگی). فقیرپور، منصور. (1380). نقش مهارتهای اجتماعی در سازگاری زناشویی و طراحی یک الگو آموزشی و ارزیابی آن. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی. قدسی، مریم؛ برآبادی، حسین احمد و حیدرنیا، احمد. (1397). اثربخشی روایت درمانی بر کاهش گرایش به طلاق و مؤلفههای آن در زنان با ازدواج زودهنگام. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی. 9 (33). صص 73-98. منصوریان، سارا؛ فتحی آشتیانی، علی و کیمیایی، علی. (1389). آموزش غنیسازی ازدواج مبتنی بر طرح “ وقت زندگی بهتر برای زن و شوهرها “ و تأثیر آن بر کاهش مشکلات ارتباطی زوجین. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه علم و فرهنگ میری، محمدرضا؛ علی زاده، مریم؛ معاشری، نرگس؛ عطایی مرضیه و مؤدی، میترا. (1395). بررسی تأثیر برنامه آموزشی غنیسازی روابط بر سازگاری و رضایت زناشویی زوجین نابارور. فصلنامه سواد سلامت. 1(1)، 53- 60. ناموران گرمی، کبری؛ مرادی، علیرضا؛ ولی الله، فرزاد و زهراکار، کیانوش. (1396). تعیین ابعاد سازگاری زناشویی در زوجهای ایرانی: یک مطالعه کیفی. مجله سلامت و مراقبت. 19 (3). صص 182-194. ولدخانی، مریم؛ محمودپور، عبدالباسط؛ فرحبخش، کیومرث و سلیمی، حسین. (1395). تأثیر سن ازدواج، الگوهای همسرگزینی و تفاوت سنی زوجین بر کیفیت زندگی زناشویی زنان شهر تهران. فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی. 7 (25). صص 173-190. وهابی، بشری؛ وهابی، احمد؛ صیادی، مهناز و روشنی، دائم. (1394). بررسی مهارتهای ارتباطی بینفردی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان. مجله توسعه آموزش در علوم پزشکی، (9)24، 112-102. aiken, n., & aiken, P. (2017). the hold me tight let me go program: Facilitators guide. ottawa, canada: international centre for excellence in emotionally Focused Therapy.
Aneesa, A. Najma, I. M. & Noreen, A. K. (2013). Family communication and family system as the predictors of family satisfaction in adolescents. Journal of Psychology, 10(6): 258- 264.
Bali, A. Dhingra, R. & Baru, A. (2010). Marital adjustment of childless couples. Journal of Social Sciences, 24(1), 73-76.
Baucom, D. H. Hahlweg, K., Atkina, D. C., Engel, J., & etal. (2006). Long-Term prediction of marital quality following a relationship education ship program: Being positive in a constructive way. Journal of Family Psychology, 20(3), 448-455.
Bowling, Tiffany K. Hill, Carmella M. Jencius, Marty. (2005). An Overview of marriag Enrichmen. The Family Journal.
Brooks, L. W., Guerney Jr, B., & Mazza, N. (2002). Relationship enhancement couples group therapy. Journal of Family Social Work, 6(2), 25-42.
Carlson, J., & Dinkmeyer, D. (2005). Time for a Better Marriage. California, PA: Impact.
Carson, J. W., Carson, K. M., Gil, K. M., & Baucom, D. H. (2004). Mindfulness-based relationship enhancement. Behavior therapy, 35(3), 471-494.
Coontz, S. (2015). Revolution in intimate life and relationships. Journal of family theory & review, 7(1), 5-12.
Cunningham, M. (2003). Sarisfying union's throucouples communication and enhacement program for married couples. Submitted to office of graduate studies of Texas A & M University in partial fulfillment of the requirements for the degree of doctor of philosophy.
Davis CA. (2015). An evaluation of the impact of a couples enrichment program on relationship satisfaction.
Dinkmeyer, D. & Mckay G.D. (1983). Systematic training for the parenting of teens (STEP/TEEN) Circle pines MN. American Guidance service.
Duquette DR. (2001). A program design of a relationship enhancement seminar for same-sex couples who are HIV sero-discordant [dissertation]. Carlos: Albizu University.
Falconier, M. K., Jackson, J. B., Hilpert, P., & Bodenmann, G. (2015). Dyadic coping and relationship satisfaction: A meta-analysis. Clinical Psychology Review, 42, 28-46.
Furrow, J. L., Palmer, G., Johnson, S. M., Faller, G., & Palmer-Olsen, L. (2020). Emotionally focused family therapy: Restoring connection and promoting resilience. Routledge.
Ginsberg, B.G. (2006). Relationship Enhancement couple therapy and couple group therapy.group, 30(2),5-24.
Griffin, J. M., Jr., & Guerney, B. G., Jr. (2001). Relationship Enhancement® couple group therapy: Leader’s manual. Bethesda, MD: IDEALS.
Guerney Jr, B. G., & Scuka, R. F. (2004). Relationship Enhancement program: Auxiliary manual.
Guerney, B. G., Jr., Snyder, M. (1997). Relationship Enhancement® individual therapy. manuscript submitted for publication.
Halford, W.K. Lizzio, A. Wilson, K.L. & Occhipinti, S. (2007). Does working at your marriage help? Couple relationship, self-regulation and satisfaction in the first 4 years of marriage. Journal of Family Psychology,1(2), 185-194.
Humbad, M. N., Dornellan, M. B., Jacobson,W. G, MCGue. Mattew, B. A. (2013). Determinants of marital quality in an arranged marriage society. social Science reseasch, 42, 59-7.
Javadi, B. S., Afrooz, G., Hosseinian, S., Azarbaijani, M., & GholamAli, L. M. (2016). The effectiveness of religious-based communication skills and emotional interactions on marital satisfaction. Family Psychology, 2(9), 3-14.
MacLean, S., Kelly, M., Geddes, F., & Della, P. (2017). Use of simulated patients to develop communication skills in nursing education: An integrative review. Nurse education today, 48, 90-98.
Mondol, J. (2014). Marital Adjustment: Extension of psychophysical well-being. India: LAP Lambert Academic Publishing.
Peterson-Post, K. M. Rhoades, G. K. Stanley, S. M. & Markman, H. J. (2014). Perceived criticism and marital adjustment predict depressive symptoms in a community sample. Behavior therapy, 45(4), 564-575.
Pop, M. V., & Rusu, A. S. (2015). Satisfaction and communication in couples of parents and potential parents–Psychological predictors and implications for sexuality education of children. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 209, 402-410.
Sabre K. (2016). Marital Adjustment among Women: A Comparative study of nuclear and joint families.The International Journal of Indian Psychology;3(5):26-32.
Scuka, R.F. (2005). Relationship Enhancement Therapy: Healing Through Deep Empathy and Intimate Dialogue. New York:RoutledgeTaylor & Francis Group.
Shollenberger, M. A. (2001). Increasing marital adjustment in graduate students and their spouses through Relationship Enhancement (Doctoral dissertation, Virginia Tech).
Steele, H., & Steele, M. (2018). Handbook of attachment-based interventions. New York: Guilford Press.
Tompkins SA, Roeder JA, Thomas JJ, Koch KK. (2013).Effectiveness of a relationship enrichment program for couples living with multiple sclerosis. Int J MS Care.15(1):27-34.
Weibe, S. a., & Johnson, S. M. (2017). creating relationships that foster resilience in emotionally focused therapy. Current Opinion in psychology, 13, 65–69.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,172 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,692 |
||
Scholarly Journals Management System © 1991.05.01 by Allameh Tabatabaei University is
licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International.
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب