دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات57
تعداد شماره‌ها1,930
تعداد مقالات15,372
تعداد مشاهده مقاله36,155,437
تعداد دریافت فایل اصل مقاله21,833,122
رستمی, فروزان, کاظم زاده, فاطمه. (1399). بررسی شیوه های به کارگیری تک‏ گویی درونی در داستان‏ های قرآن. سامانه مدیریت نشریات علمی, 11(40), 50-69. doi: 10.22054/rjqk.2020.48212.1974
فروزان رستمی; فاطمه کاظم زاده. "بررسی شیوه های به کارگیری تک‏ گویی درونی در داستان‏ های قرآن". سامانه مدیریت نشریات علمی, 11, 40, 1399, 50-69. doi: 10.22054/rjqk.2020.48212.1974
رستمی, فروزان, کاظم زاده, فاطمه. (1399). 'بررسی شیوه های به کارگیری تک‏ گویی درونی در داستان‏ های قرآن', سامانه مدیریت نشریات علمی, 11(40), pp. 50-69. doi: 10.22054/rjqk.2020.48212.1974
رستمی, فروزان, کاظم زاده, فاطمه. بررسی شیوه های به کارگیری تک‏ گویی درونی در داستان‏ های قرآن. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1399; 11(40): 50-69. doi: 10.22054/rjqk.2020.48212.1974

بررسی شیوه های به کارگیری تک‏ گویی درونی در داستان‏ های قرآن

پژوهشنامه معارف قرآنی
دوره 11، شماره 40، خرداد 1399، صفحه 50-69    اصل مقاله (398.76 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/rjqk.2020.48212.1974
نویسندگان
فروزان رستمی* ؛ فاطمه کاظم زاده
علوم قرآنی، علوم و معارف قرآن تهران، تهران، ایران
چکیده
یکی از موثرترین راه‏ های پرورش، هدایت و جذب مخاطبان، بیان موضوعات در قالب داستان است. قصص قرآن که همگی در خدمت اغراض دینی هستند از لحاظ فنون و عناصر ادبی نیز در عالی ترین سطح قرار دارند. گفتگو به عنوان یکی از مهم ترین عناصر داستان های قرآن در خدمت پیرنگ، اغراض، شخصیت ها و... است. یکی از انواع گفتگو، تک‏ گویی(صحبت یک نفره) است که به حدیث نفس، تک‏ گویی نمایشی و تک‏ گویی درونی تقسیم می‏ شود. در این مقاله سعی شده تا به تک ‏گ ویی درونی به عنوان یکی از وجوه بازنمایی گفتمان در داستان‏ های قرآن کریم پرداخته و ضمن توضیح چگونگی بکارگیری این روش، نحوه‏ ی شکل‏ گیری انواع آن نیز تحلیل شود. همچنین غرض خداوند از به کارگیری این روش نشان داده و ابعاد هنری و تربیتی کاربست این تکنیک آشکار شود. نتیجه تحلیل نمونه‏ های تک‏ گویی‏ های درونی در داستان‏ های قرآن نشان می‏دهد مفاهیم بلندی از فضایل و رذائل در قالب جملاتی اندک گنجانده شده و این شیوه بیانی به زیباترین شکل ممکن، به تشریح الگوهایی زیستی بشری در قالب شخصیت‏ های حقیقی می ‏پردازد.
کلیدواژه‌ها
"قصص قرآن کریم"؛ "گفتگو"؛ "مونولوگ"؛ "تک گویی درونی"
مراجع
قرآن کریم. (1371). ترجمة ناصر مکارم شیرازی. چ 10. تهران: دارالکتب الاسلامیة.

احمدالراغب، عبدالسلام. (1387). کارکرد تصویر هنری در قرآن کریم. ترجمة حسین سیدی، چ 1. تهران: سخن.

اشتهاردی، محمد. (1378). قصه‎های قرآن به قلم روان. چ 1. تهران: نبوی.

اشرفی، عباس. (1385). مقایسة قصص در قرآن و عهدین. چ 1. تهران: امیرکبیر.

اکبری‎ بزمین‎آبادی، عطیه. (1390). «تحلیل و بررسی گفتمان‎های (دیالوگ) قرآنی». پایان‌نامة کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث. دانشگاه

قم.

ایدل، له اون. (1367). قصة روان‌شناختی نو.  ترجمة ناهید سرمد. چ 1. تهران: شباویز.

براهینی، رضا. (1375). بحران نقد ادبی در رسالة حافظ. تهران: ویستار.

بستانی، محمود. (1386). پژوهشی در جلوه‎های هنری داستان‏های قرآن. ج 1. چ 4. مشهد: بنیاد پژوهش‏های اسلامی آستان قدس

رضوی.

حبیبی، علی‌اصغر و بهروزی، مجتبی و خلیفه، ابراهیم. (1390). «واکاویی مؤلفه‎های روایی داستان‎های قرآن». دو فصلنامة تخصصی

پژوهش‎های میان‌رشته‎ای قرآن کریم. سال 2، شمارة 5، صص 37ـ 49.

حرّی، ابوالفضل. (1388). «مؤلفه‎های زمان و مکان روایی در قصص قرآنی»، ادب‌پژوهی، دورة 3، شمارة 7ـ 8، صفحات 125ـ 141.

حسن‏لی، کاووس و قلاوندی، زیبا. (1388). «بررسی تکنیک‏های روایی در رمان "شازده احتجاب" هوشنگ گلشیری»، ادب‌پژوهی، دورة 3،

شمارة 7 و 8، 1388،       صفحات 7ـ 25.

حسینی (ژرفا)، سید ابوالقاسم. (1377). مبانی هنری قصه‏های قرآن. چ 1. قم: مرکز پژوهش‏های اسلامی صدا و سیما.

خزائلی، محمد. (1389).  اعلام قرآن. چ 8. تهران: امیرکبیر.

شریفانی، محمد. (1382). تحلیل قصص. چ 1. قم: مهر امیرالمومنین(ع).

طباطبایی، سید‎ محمد‎حسین. (1374). تفسیر المیزان. ترجمة محمدباقر موسوی. چ 5. قم: دفتر انتشارات جامعة مدرسین حوزة علمیه.

طبرسی، فضل‌بن حسن. (1375). جوامع الجامع. ترجمة حبیب روحانی، احمد امیری و اکبر غفوری. چ 1. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی

آستان قدس رضوی.

طوسی، محمدبن حسن. (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. تحقیق احمد قصیر عاملی. چ 1. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

عباسی‌مقدم، مصطفی. (1386). اسوه‌های قرآنی و شیوه‌های تبلیغی آنان. چ 2. قم: بوستان کتاب.

عروسی‎حویزی، عبدالعلی‌بن جمعه. (1415ق). تفسیر نورالثقلین. سید هاشم رسولی محلاتی (محقق). چ 4. قم: اسماعیلیان.

فرخی، حسین. (1396). ساختار نمایشی قصه‎های قرآن. چ 1. تهران: سورة مهر.

فضل‌الله، محمدحسین. (1380). گفت‌و‌گو و تفاهم در قرآن کریم. ترجمة حسین میردامادی. چ 1. تهران: هرمس.

فلکی، محمود. (1382). روایت داستان. چ 1. تهران: بازتاب نگار.

قطب، السید. (1415 ق). التصویر الفنی فی القرآن. چ 1. بیروت: دارالشروق.

قمی، علی‌بن ابراهیم. (1363). تفسیر القمی. چ 1. قم: دارالکتاب.

کاشانی، فتح‌الله. (1363). منهج الصادقین فی الزام المخالفین. چ 1. تهران: کتابفروشی اسلامیه.

محمدقاسمی، حمید. (1390). جلوه‎هایی از هنر تصویرآفرینی در قرآن. چ 2. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

مطهری، مرتضی. (1375). حق و باطل به ضمیمة احیای تفکر اسلامی. چ 16. تهران: صدرا.

مکارم شیرازی، ناصر. (1380). تفسیر نمونه. چ 32. تهران: دار الکتب الاسلامیه.

مهدوی، سید سعید. (1381). قصه و نکات تربیتی آن در قرآن. چ 1. قم: بوستان کتاب.

مغنیه، محمدجواد. (1378). تفسیر کاشف. ترجمة موسی دانش. چ 1. قم: بوستان کتاب.

میرصادقی، جمال. (1382). ادبیات داستانی (قصه، رمان، داستان کوتاه). چ 4. تهران: علمی.

میرصادقی، جمال و میمنت میرصادقی. (1377). واژه‌نامة هنر داستان‌نویسی. چ 1. تهران: کتاب مهناز.

ولک، رنه؛ وارن، آوستن. (1382). نظریة ادبیات. ترجمة ضیاء موحد و پرویز مهاجر. چ 2. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 644
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 329


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب
login