| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,040 |
| تعداد مقالات | 16,469 |
| تعداد مشاهده مقاله | 43,651,501 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,822,185 |
نقد و بررسی نسبت هنر با حقیقت در فلسفۀ هگل | ||
| حکمت و فلسفه | ||
| مقاله 2، دوره 16، شماره 61، فروردین 1399، صفحه 41-61 اصل مقاله (380.75 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2020.43831.1739 | ||
| نویسندگان | ||
| نوش آفرین شاهسون1؛ محمد جواد صافیان* 2؛ غلامعلی حاتم3 | ||
| 1دانشجوی دکتری فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار فلسفه، ، دانشگاه اصفهان، اصفهان ، ایران | ||
| 3استاد هنر،دانشکده هنر ،دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| نسبت بین هنر و حقیقت در تاریخ تفکر غرب لااقل از هنگام طرح مباحث نظری راجع به هنر از زمان افلاطون و ارسطو مطرح بوده است. در دوران جدید نیز فیلسوفان به این نسبت اندیشیده‌اند. می‌دانیم که در دورۀ جدید و با تأسیس زیبایی‌شناسی توسط بومگارتن بین حقیقت و هنر به‌کلی جدایی و مفارقت حاصل شد و این مفارقت با کانت قطعیت پیدا کرد. اما پس از او متفکرانی از جمله هگل کوشیدند بار دیگر بر نسبت هنر و حقیقت بیاندیشند. البته هگل به‌صراحت به طرح نسبت هنر و حقیقت نپرداخته است، اما هنر را جلوه‌ای از تجلی‌های مطلق و مرتبه‌ای از تحقق آن می‌داند. هنر اولین جلوۀ روح مطلق است. پرسش اصلی این مقاله این است که هگل به چه نسبتی بین هنر و حقیقت قائل است؟ درک و دریافت او از حقیقت چیست؟ و چگونه تلاش می‌کند با طرح نسبت بین هنر و حقیقت (البته با سبک و سیاق خود) بر جدایی کامل آن دو که با زیبایی‌شناسی مدرن وقوع یافته است غلبه کند؟ شیوۀ این تحقیق تفسیری و تحلیل محتوا با تکیه بر آثار هگل و شارحان او و آثار سایر فیلسوفان (مرتبط با موضوع) است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| هگل؛ حقیقت؛ هنر؛ مطلق؛ ایده | ||
| مراجع | ||
|
ارسطو. (1387). ارسطو و فن شعر، ترجمه و تألیف عبدالحسین زرین‌کوب، تهران: انتشارات امیرکبیر. استیس، والتر ترنس. (1393). هگل، ترجمۀ حمید عنایت. جلد 1 و2، تهران: کتاب‌های جیبی. افلاطون. (1380). دورۀ کامل آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی. تهران: انتشارات خوارزمی. امینی، عبدالله. (1395). نسبت میان حقیقت و زیبایی. تهران: انتشارات نقد فرهنگ. بووی، آندرو. (1385)، زیبایی شناسی و ذهنیت از کانت تا نیچه، ترجمۀ فریبرز مجیدی. تهران: فرهنگستان هنر. بیزر، فردریک. (1391). هگل، ترجمۀ سید مسعود حسینی. تهران: ققنوس. شفر، ژان‌ماری. (1385). هنر دوران مدرن، ترجمۀ ایرج قانونی، تهران: آگه. کاپلستون، فردریک. (1375). تاریخ فلسفه، ترجمۀ داریوش آشوری. جلد 7، تهران: انتشارات سروش. کانت، ایمانوئل. (1393). نقد قوۀ حکم، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان. تهران: نشر نی. کوکلمانس، یوزف. (1382). هیدگر و هنر، ترجمۀ محمد‌جواد صافیان. آبادان: نشر پرسش. مجتهدی، کریم. (1383). پدیدارشناسی روح بر حسب نظر هگل بر اساس کتاب تکوین و ساختار پدیدارشناسی روح هگل اثر ژان هیپولیت. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. هگل، گِئورگ ویلهلم فردریش. (1390). پدیدارشناسی جان، ترجمۀ باقر پرهام، تهران: نشر کند وکاو. هگل، گِئورگ ویلهلم فردریش. (1391). دانش منطق، ترجمۀ ابراهیم ملک اسماعیلی، تهران: نشر نگاه. هگل، گِئورگ ویلهلم فردریش. (1395). دانشنامه علوم فلسفی هگل، ترجمۀ حسن مرتضوی، تهران: نشر آگه. Desmond, William. (2000). Art and The Absolute Revisited, Edited By William Maker, in Hegel and Aesthetics. Albany: sunny Press, p1-13.
Etter, Brian K. (2000). Hegel's Aesthetic and the Possibility of Art Criticism, Edited By William Maker, in Hegel and Aesthetics. Albany: sunny, Press, p 31-45.
Hegel, G. W. F. (1975). Aesthetic: Lectures on Fine Arts, V.1-2, Translated T .M, Knox, New York: Oxford University Press.
James, David. (2009). ART, myth, and society in Hegel's aesthetics. New York: British Library Press.
Rapp, Carl. (2000). Hegel's Concept of the Dissolution of Art, Edited by William Maker, in Hegel and Aesthetics. Albany: sunny Press, p13-31. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 803 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 446 |
||