دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات57
تعداد شماره‌ها1,931
تعداد مقالات15,374
تعداد مشاهده مقاله36,322,327
تعداد دریافت فایل اصل مقاله21,874,737
سلمان زاده, جواد. (1400). واکاوی گسترۀ دلالت آیۀ «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» در پرتو قاعدۀ تفسیری «جری و تطبیق». سامانه مدیریت نشریات علمی, 12(44), 195-216. doi: 10.22054/rjqk.2021.12613
جواد سلمان زاده. "واکاوی گسترۀ دلالت آیۀ «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» در پرتو قاعدۀ تفسیری «جری و تطبیق»". سامانه مدیریت نشریات علمی, 12, 44, 1400, 195-216. doi: 10.22054/rjqk.2021.12613
سلمان زاده, جواد. (1400). 'واکاوی گسترۀ دلالت آیۀ «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» در پرتو قاعدۀ تفسیری «جری و تطبیق»', سامانه مدیریت نشریات علمی, 12(44), pp. 195-216. doi: 10.22054/rjqk.2021.12613
سلمان زاده, جواد. واکاوی گسترۀ دلالت آیۀ «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» در پرتو قاعدۀ تفسیری «جری و تطبیق». سامانه مدیریت نشریات علمی, 1400; 12(44): 195-216. doi: 10.22054/rjqk.2021.12613

واکاوی گسترۀ دلالت آیۀ «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» در پرتو قاعدۀ تفسیری «جری و تطبیق»

پژوهشنامه معارف قرآنی
مقاله 1، دوره 12، شماره 44، اردیبهشت 1400، صفحه 195-216    اصل مقاله (451.16 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/rjqk.2021.12613
نویسنده
جواد سلمان زاده*
استادیار دانشگاه حکیم سبزواری
چکیده
فهم دلالت و تشخیص گستره دلالت عبارات قرآنی، تحت تأثیر عوامل گوناگون گاه امری دشوار و پیچیده می نماید. آیه «و قرن فی بیوتکن» از جمله آیاتی است که فهم دلالت و گستره مخاطب آن مورد اختلاف واقع شده و پارادایم‌ها و گفتمان‌های زمانه کنونی بر این اختلافات دامن زده است. نظر به اختلافات موجود در مورد آیه مذکور، این مقاله آهنگ آن کرده تا دلالت و گستره دلالت آن را با به‌کارگیری قاعده «جری و تطبیق» به بررسی بنشیند. این بررسی و مطالعه با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی انجام شده و امکان و ضرورت جری و تطبیق آیه مذکور و تعمیم آن بر همه زنان از دیدگاه مفسران، قرآن‌پژوهان و فقها به اثبات رسیده است.
فهم دلالت و تشخیص گستره دلالت عبارات قرآنی، تحت تأثیر عوامل گوناگون گاه امری دشوار و پیچیده می نماید. آیه «و قرن فی بیوتکن» از جمله آیاتی است که فهم دلالت و گستره مخاطب آن مورد اختلاف واقع شده و پارادایم‌ها و گفتمان‌های زمانه کنونی بر این اختلافات دامن زده است. نظر به اختلافات موجود در مورد آیه مذکور، این مقاله آهنگ آن کرده تا دلالت و گستره دلالت آن را با به‌کارگیری قاعده «جری و تطبیق» به بررسی بنشیند. این بررسی و مطالعه با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی انجام شده و امکان و ضرورت جری و تطبیق آیه مذکور و تعمیم آن بر همه زنان از دیدگاه مفسران، قرآن‌پژوهان و فقها به اثبات رسیده است.
کلیدواژه‌ها
جری و تطبیق؛ زنان پیامبر؛ ملازمت در خانه؛ همسران پیامبر؛ «و قرن فی بیوتکن»
مراجع
قرآن کریم.

ابن ‏عاشور، محمدطاهر. (1420). تفسیر التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.

ابن‏ عربى، محمد ابن عبدالله. (1408). احکام القرآن. بیروت: دار الجیل.

بابایى، على‏ اکبر. (1381). مکاتب تفسیرى. قم: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانى دانشگاه­ها (سمت).

بانو اصفهانی (امین)، نصرت‏ بیگم. (بی‌تا). تفسیر مخزن العرفان درعلوم قرآن. بی جا: بی نا.

بحرانى، هاشم بن سلیمان‏. (1415). البرهان فی تفسیر القرآن. محقق: بنیاد بعثت. قم: موسسة البعثه.

جلیل تبریزی، ابوطالب. (1409). رسالة حجیه الشهره بین قدماء أصحابنا من الفتاوى الفقهیه الحائزة لشروط خمسة. قم: نشر اسلامی.

جصاص، احمد ابن على. (1405). احکام القرآن. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.

حر عاملی، محمد ابن حسن. (1414). وسائل الشیعۀ الی تحصیل مسائل الشریعه. تحقیق مؤسسة آل البیت (ع) لإحیاء التراث. دوم. قم. مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام.

حفنى، عبدالمنعم. (2004). موسوعة القرآن العظیم‏. قاهره: مکتبة مدبولی.

حقى برسوى، اسماعیل ابن مصطفى. (بی‌تا). تفسیر روح­البیان. بیروت: دار­الفکر.

حوى، سعید. (1424). الاساس فى التفسیر. قاهره: دار السلام.

خطیب، عبدالکریم‏. (1424). التفسیر القرآنى للقرآن‏. بیروت: دار الفکر العربی‏.

راد، علی و مؤمن نژاد، ابوالحسن. (1396). «مبانی ادبی و زبان شناسی جری و تطبیق در تفسیر قرآن». تحقیقات علوم قرآن و حدیث.ش33. بهار: 79-57.

رادمنش، سیدمحمد. (1374). آشنایى با علوم قرآنى. تهران: علوم نوین/جامى‏.

ربانی، انسیه. (1388). بررسی قاعده اشتراک تکلیف و موارد آن در فقه امامیه. استاد راهنما: علی محامد. استاد مشاور: حمیده عبداللهی. قم: دانشگاه قم.

رستمى، على اکبر.(1380). آسیب‏شناسى و روش‏شناسى تفسیر معصومان علیهم السلام‏. بی جا: کتاب مبین‏.

رضایى اصفهانى، محمدعلى. (1387). تفسیر قرآن مهر. قم: پژوهشهاى تفسیر و علوم قرآن.

زحیلى، وهبه. (1411). التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج. دمشق: دار الفکر.

سبزوارى، محمد. (1406). الجدید فى تفسیر القرآن المجید. بیروت: دار التعارف.

سعیدی روشن، محمدباقر. (1390). «جستاری در ماهیت باطن قرآن». کتاب قیم. ش2. تابستان: 146-125.

سلیمی، مصطفی. (1392). «جایگاه روایات جری و تطبیق در فرآیند تفسیر قرآن». پژوهش‌های قرآنی. ش73. بهار. 141-124.

سیوطی، جلال الدین. (1421). الإتقان فی علوم القرآن‏. بیروت: دار الکتاب العربى‏.

سیوطى، عبدالرحمن ابن ابى‏ بکر. (1404). الدر المنثور. قم: کتابخانه عمومى حضرت آیت الله العظمى مرعشى نجفى (ره).

شاکر، محمد کاظم. (1376). روش­هاى تأویل قرآن‏. قم: دفتر تبلیغات اسلامى‏.

شاه‏عبدالعظیمى، حسین. (1363). تفسیر اثنی عشری. تهران: میقات.

صاوى، احمد ابن محمد. (1427). حاشیة الصاوی على تفسیر الجلالین. بیروت: دار الکتب العلمیه.

صدوق، محمد ابن علی. (1338). معانی الأخبار. تصحیح وتعلیق: علی اکبر غفاری. قم. نشر اسلامی.

طاهرى، حبیب الله. (1377). درس­هایى از علوم قرآنى. قم: اسوه‏.‏

طباطبایى، محمدحسین. (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی.

طبرسى، فضل ابن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.

طیب، عبدالحسین. (1369). اطیب البیان فی تفسیر القرآن. تهران: اسلام.

عکبری مفید، محمد ابن محمد بن نعمان. (1414). الأمالی. تحقیق: حسین استاد ولی - علی أکبر غفاری. بیروت: دار المفید.

فضل‌الله، محمد حسین. (1419). من وحى القرآن. بیروت: دار الملاک.

فیض کاشانى، محمد. (1415). فیض کاشانی. تهران: مکتبه الصدر.

قرائتى، محسن. (1388). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگى درسهایى از قرآن.

قرشى بنابى، على‏ اکبر. (1371). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الإسلامیه.

قرشى بنابى، على ‏اکبر. (1375). تفسیر احسن الحدیث. تهران: بنیاد بعثت.

قرطبى، محمد ابن احمد. (1364). الجامع لاحکام القرآن. تهران. ناصر خسرو.

قطب، سید. (1425). فى ظلال القرآن. بیروت: دار الشروق.

کلینی، محمد ابن یعقوب. (1376). الکافی. تحقیق: علی اکبر غفاری. تهران: دار الکتب الإسلامیه.

کمالی دزفولی، سیدعلی. (بی‌تا). تاریخ تفسیر. تهران: صدر.

متقی هندی. (1409). کنز العمال. تحقیق بکری حیانی. بیروت: مؤسسة الرسالۀ.

مدرسى، محمدتقى. (1419). من هدى القرآن. تهران: دار محبی الحسین.

مرادی، محمد. (1382). امام على (ع) و قرآن‏. تهران: هستى نما.

مسعودی صدر، هدیه، بستانی، قاسم و محفوظی، سیدیوسف. (1397). «مبانی کاربرد جری و تطبیق در تفسیر قرآن». مطالعات قرآنی. ش 34. تابستان: 175-153.

مظفر، محمدرضا. (بی‌تا). المنطق. قم: نشر اسلامی.

معرفت، محمدهادى. (1379). تفسیر و مفسران. قم: تمهید.

مکارم شیرازى، ناصر. (1371). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.

نفیسی، شادی. (1392). «مبانی جری و تطبیق از دیدگاه علّامه طباطبایی». قرآن شناخت. ش 12. پاییز و زمستان: 26-5.

نورائی، محسن. (1390). «بررسی قاعده تفسیری جری و تطبیق (با تأکید بر به‌کارگیری آن در سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام)». آموزه های قرآنی. ش 14. پاییز – زمستان.

نوری، میرزاحسین. (1408). مستدرک الوسائل. بیروت: تحقیق مؤسسة آل البیت (ع).

واحدی، علی ابن احمد. (1411). اسباب نزول القرآن. تحقیق: کمال بسیونی زغلول. بیروت: دار الکتب العلمیه.

هاشمى رفسنجانى، اکبر. (1383). فرهنگ قرآن. قم: بوستان کتاب قم.

یزدان پناه، سیدیدالله. (1391). «جری و تطبیق؛ روش‌ها و مبانی آن. تنظیم: محمود جوادی والا». حکمت عرفانی. ش 4. پاییز و زمستان: 32-7.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 418
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 254


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب
login