| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,039 |
| تعداد مقالات | 16,469 |
| تعداد مشاهده مقاله | 43,649,403 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,820,801 |
تحلیل شیوه‌ها و کارکردهای عبرت‌دهی در تربیت اسلامی از منظر قرآن و حدیث | ||
| سراج منیر | ||
| مقاله 4، دوره 11، شماره 39، تیر 1399، صفحه 99-125 اصل مقاله (846.13 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- ترویجی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ajsm.2021.45706.1558 | ||
| نویسندگان | ||
| کریم علی محمدی* 1؛ عبدالمجید علیمحمدی2 | ||
| 1استادیار علوم قرآن و حدیث، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران | ||
| 2مدرس، جامعۀ المصطفی العالمیه، تبریز، ایران | ||
| چکیده | ||
| اهتمام به عبرت‌دهی، پرهیز از کلی‌گویی و ذکر مصادیق عینی برای تبیین حقایق الهی از شیوههای رایج قرآن کریم است. قرآن کریم به عنوان کتاب هدایت و رهانیدن بشر از انحطاط اخلاقی، تربیت دینی را عامل رهایی بشر از تاریکیهای جهل، معرفی میکند و نه تنها سرگذشت پیشینیان، بلکه هر آنچه پیرامون انسان قرار دارد را مایه عبرت معرفی میکند تا صاحبان بصیرت از این طریق، سعادت ابدی را از شقاوت ابدی، تمییز داده و راه حق و اولیاء‌الله را انتخاب کنند. نوشتار پیش‌رو، پژوهشی است که کارآمدی عبرت‌دهی و نقش اساسی آن را در رسیدن به تربیت اسلامی، اثبات کرده و این شیوه را از مرتبه نظری خارج دانسته و به عنوان راهکار عملیاتی معرفی میکند. در این مقاله، آسیب‌های معرفی نمادهای منفی جهت عبرت و راهکارهای قرآن برای برون‌رفت از این آسیبها، مورد پژوهش قرار گرفته، سپس شیوه عبرت‌دهی قرآن کریم، تبیین می‌شود تا همواری این شیوه در نیل به تربیت اثر گذار، مورد کنکاش قرار گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قرآن کریم؛ عبرت؛ تربیت؛ عبرت‌دهی | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم
ابن سیده، علی بن اسماعیل. (1421 ق). المحکم و المحیط الاعظم. عبدالحمید هنداوی. چ 1. بیروت: دارالکتب العلمیه.
ابن فارس، احمد بن فارس. (1404 ق). معجم مقائیس اللغه. عبدالسلام محمد هارون. چ 1. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414 ق). لسان العرب. چ 3. بیروت: دار صادر.
تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد. (1410 ق). غرر الحکم و درر الکلم. سید مهدی رجائی. چ 2. قم: دارالکتب الاسلامیه.
جوادی آملی، عبدالله. (1383 ش). توحید در قرآن. چ 1. قم: اسراء.
________________. (1387). تسنیم. سعید بندعلی، چ 5. قم: اسراء.
________________. (1388). تسنیم. علی اسلامی، چ 1. قم: اسراء.
________________. (1389). تسنیم. عبدالکریم عابدینی. چ 2. قم: اسراء.
________________. (1389). جامعه در قرآن. مصطفی خلیلی. قم: اسراء.
خراسانی، محمد کاظم. (1409ق). کفایه الاصول. چ 4. قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث.
دشتی، محمد. (1382 ش). ترجمه نهج البلاغه. چ 8. قم: موسسه فرهنگی و تحقیقاتی امیرالمومنین علیه السلام.
دهخدا، علی اکبر. (1360). لغت‌نامه دهخدا. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412 ق). مفردات ألفاظ القرآن. چ 1. بیروت: دارالقلم.
طباطبایی، سید محمدحسین. (1417 ق). المیزان فی تفسیر القرآن. چ 5. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
فیروز آبادی، محمد بن یعقوب. (1415 ق). القاموس المحیط. چ 1. بیروت: دارالکتب العلمیه.
فیومی، احمد بن محمد. (1414 ق). المصباح المنیر فی شرح الکبیر الرافعی. چ 2. قم: مؤسسه دارالهجره.
قادری، امیر. (1383). استثناء و قاعده؛ نکاتی درباره خلق شخصیت، فیلم نگار، 27. 36-39.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1407 ق). کافی. تحقیق از علی اکبر غفاری و محمد آخوندی. چ 4. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مجلسی، محمد باقر. (1403 ق). بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار( ع). جمعی از محققان. چ 2. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
مطهری، مرتضی. (بی تا). مجموعه آثار شهید مطهری. ج 3. قم: دفتر انتشارات صدرا.
هاشمی خویی، حبیب الله. (1400 ق). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. ابرهیم میانجی. ج 25. چ 4. تهران: مکتبۀ الاسلامیه. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 610 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 210 |
||