| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,065 |
| تعداد مقالات | 16,647 |
| تعداد مشاهده مقاله | 44,759,266 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 25,308,035 |
نسبت سنجی خودشیفتگی از منظر قرآن و روان شناسی | ||
| سراج منیر | ||
| مقاله 12، دوره 15، شماره 49، مهر 1403 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ajsm.2023.73853.1937 | ||
| نویسندگان | ||
| محمود طباطبایی1؛ مریم صادری* 2؛ علیرضا حیدرزادگان3؛ محمدجواد عنایتی راد1؛ محمدجواد اصغری ابراهیم آباد4 | ||
| 1استادیارگروه معارف دانشگاه فردوسی | ||
| 2دانشجوی دکتری مدرسی معارف دانشگاه فردوسی | ||
| 3استادیارگروه علوم تربیتی ودانشگاه زاهدان | ||
| 4دانشار گروه روان شناسی دانشگاه فردوسی | ||
| چکیده | ||
| خودشیفتگی در قرآن رذیلتی اخلاقی و مشمول مذمت و عقوبت است اما در روان‌شناسی نوعی اختلال شخصیتی است. پرسش اولیه: تفاوت خودشیفته در قرآن با روان‌شناسی چیست. چالش بین توصیف خودشیفتگی چونان اختلالی شخصیتی و واجد سویه‌های ناخودآگاه و ناارادی در روان‌شناسی با آن در مقام رذیلتی اخلاقی در قرآن (که با اراده و آگاهی التزام قطعی دارد)، اهمیت و ضرورت این پژوهش را آشکار می‌سازد زیرا خداوند حکیم، قصد تربیت و هدایت دارد، پس فرد دارای اختلال غیرارادی را مشمول سرزنش و عقوبت قرار نمی‌دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و رویکرد کتابخانه‌ای، وجوه اشتراک و افتراق خودشیفتگی را در این دو حوزه نسبت‌سنجی کرده است. یافته‌ها حاکی از وحدت در مفهوم و نشانه‌ها و تباین در سبب و منشأ بود. مستنبط از سیاق آیات مرتبط، سبب خودشیفتگی، ضعف معرفت توحیدی است که با استناد به بافتار عقلانی وحی، آن را عملی آگاهانه و ارادی و لذا مشمول مذمت و عقوبت می‌توان دانست؛ اما در روان‌شناسی، فرد در ایجاد اختلال شخصیتی، نقشی ندارد اما چون اینها عموماً در کارکردهای اساسی روانی این افراد و بالتبع، قدرت اراده و تمییز در آنها خللی ایجاد نمی‌کند، طبق روان‌شناسی نیز فرد خودشیفته نسبت به اعمالش مسئول است و داشتن اختلال خودشیفتگی، موجب سلب مسئولیت از کسی نمی‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تقابل علم و دین؛ اختلال شخصیت خودشیفته؛ مسئولیت اخلاقی؛ اراده؛ قوۀ تمییز | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 552 |
||