- همه نشریات
- ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
- اقتصاد (دانشکده و پژوهشکده)
- الهیات و معارف اسلامی
- پژوهش و نقد (معاونت پژوهشی دانشگاه)
- تربیت بدنی و علوم ورزشی (دانشکده و پژوهشکده)
- حقوق و علوم سیاسی
- روانشناسی، علوم تربیتی و اطلاع رسانی
- علوم اجتماعی
- علوم ارتباطات
- علوم ریاضی و رایانه
- مدیریت و حسابداری
- موسسه آموزش عالی بیمه اکو
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 59 |
| تعداد شماره‌ها | 1,984 |
| تعداد مقالات | 15,907 |
| تعداد مشاهده مقاله | 40,257,719 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 23,395,200 |
نگاهی توصیفی انتقادی به مفهوم عالمِ مثال در خوانش و تفسیر نقاشی ایرانی | ||
| حکمت و فلسفه | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 تیر 1403 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2024.79361.2237 | ||
| نویسندگان | ||
| منیره پنج‌تنی1؛ مهدی محمدزاده* 2؛ شهریار شکرپور3؛ محمد اصغری4 | ||
| 1دانشجوی دکترای پژوهش هنر، گرایش هنرهای اسلامی، دانشکدۀ هنرهای صناعی، دانشگاه هنراسلامی تبریز، تبریز، ایران. | ||
| 2استاد، دانشکدۀ هنرهای زیبا. دانشگاه آتاتورک، ارزروم. ترکیه | ||
| 3استادیار، پژوهش هنر، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران. | ||
| 4استاد گروه فلسفه دانشگاه تبریز | ||
| چکیده | ||
| مقالۀ حاضر توصیفی تحلیلی-انتقادی از مفهوم عالمِ مثال در خوانش و تفسیر نقاشیِ ایرانی است. پرسش‌های اصلی پژوهش عبارتند از: مفهوم عالمِ مثال برای خوانشِ نقاشی ایرانی عمدتا از سوی کدام اندیشمندان و با چه مقاصدِ تفسیری طرح شده است؟ ارجاعِ مکرر به مفهوم عالمِ مثال در تفسیر نقاشی ایرانی عمدتا چه انسدادها و احتمالا چه راهگشایی‌هایی در تفسیر به همراه داشته است؟روشِ پژوهش توصیفی-تحلیلی و انتقادی است که عمدتا از طریق توصیف، مقایسه، یافتن گزاره‌های بدون مبنا در دیگر مراجع تحقیق، نداشتن نمونه در آثارِ نگارگری و گزاره‌های غیرقابلِ اثبات و پرتکرار و هچنین طرح پرسشِ انتقادی پیش‌رفته است. در رویکرد سنت‌گرایی آرایِ تیتوس بورکهارت و سید حسین نصر و در رویکرد پدیدارشناختی آرای داریوش شایگان و مجید اخگر را کاویده‌ایم. یافته‌ها را می‌توان چنین خلاصه کرد: بورکهارت و نصر با کاربرد مفهومِ عالمِ مثال در ارجاع به نقاشی ایرانی، نه به دنبال شناختِ زوایای پنهان و آشکار این هنر بلکه در پی یافتنِ مثالی برای هنر سنتی و هنر اسلامی بوده‌اند. ارجاعات آن‌ها اغلب بی‌مصداق است و این اندیشمندان با چند نمونۀ محدود نتیجه‌گیری‌های فراگیر می‌کنند. ارجاع اخگر نیز از مفهومِ عالمِ مثال عمدتا برمبنای متون شایگان است. وجه تمایز اندیشۀ اخگر از دیگران تأکید بر هم‌کناری دو وجه بقا و فنا و عالمِ مثال است که به نوعی در نقاشی ایرانی خود را بازنماینده است. با این‌حال اندیشۀ او نیز در امتدادِ نگاهِ اندیشمندان مذکور نگاشته شده و اگرچه رجوعش به نگاره‌ها محدود است اما نسبت به پیش‌متن‌هایِ پژوهش خود رجوعی بیشتری به خودِ آثار داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نقاشی/نگارگری ایرانی؛ عالم مثال؛ هنر اسلامی؛ سنت‌گرایی؛ پدیدارشناسی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 68 |
||
Scholarly Journals Management System © 1991.05.01 by Allameh Tabatabaei University is
licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International.
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب