تحول گفتمان توسعه سیاسی در ایران(از مشروطه تا خاتمی)

فرقانی, محمد مهدی

فهرست نشریات

اخذ رتبه توسط نشریه پژوهش‌های رهبری آموزش از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

اخذ رتبه «الف» توسط نشریه پژوهشنامه معارف قرآنی از وزرات علوم، تحقیقات و فناوری

نشست مشورتی مسئولان مجلات علمی دانشگاه علامه‌طباطبائی

نتایج ارزیابی علمی نشریات دانشگاه علامه طباطبائی در سال ۱۴۰۱; 19عنوان موفق به دریافت رتبه الف شدند.

تعداد نشریات	57
تعداد شماره‌ها	1,930
تعداد مقالات	15,346
تعداد مشاهده مقاله	35,680,240
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	21,700,920

	تحول گفتمان توسعه سیاسی در ایران(از مشروطه تا خاتمی)
فصلنامه علوم اجتماعی
مقاله 1، دوره 9، شماره 17، خرداد 1381، صفحه 1-39 اصل مقاله (6.01 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسنده
محمد مهدی فرقانی
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
این مقاله به بررسی سیر تحول گفتمان توسعه سیاسی در تاریخ معاصر ایران از پیروزی انقلاب مشروطه تا پایان دهه دوم انقلاب اسلامی می پردازد. یافته های حاصل از یک پژوهش کیفی بر اساس روش تحلیل گفتمان و با استفاده از الگوی ترکیبی نورمن فرکلاف و تئون ای ون دایک دست مایه این بررسی است که هشت دوره تاریخی را در بر می گیرد. مقاله حاضر نشان می دهد که شاخص های توسعه سیاسی از قبیل آزادی، قانون گرایی، جامعه مدنی، کثرت گرایی، رقابت و مشارکت سیاسی در دوره نخست، یعنی در سال 1258 در نقطه مطلوبی قرار دارند. این وضعیت، ناشی از پیروزی انقلاب مشروطه و به ثمر نشستن مبارزات ملت ایران برای رهایی از استبداد تاریخی است. شاخص های مذکور در سال ۱۳۱۲ که حکومت مطلقه رضاشاه در شرف تکوین است، به شدت سقوط می کنند؛ اما در سال ۱۳۲۰ تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی، عالم اقتدار و کنترل حکومت مرکزی، تمایل شاه جوان به اصلاح تصویر ذهنی مردم حکومت استبدادی مطلقه رضاشاه و بروز نوعی هرج ومرج سیاسی، منحنی مذکور بار دیگر صعود می کند، اما در مقایسه با دوره اول و دوره چهارم ( ۱۳۳۱) در جایگاه پایین تری قرار دارد. در سال ۱۳۳۱، بار دیگر شاهد نضج گیری گفتمان توسعه سیاسی به ویژه در بعد استقلال طلبی و آزادی خواهی هستیم. در دوره پنجم نیز همچون دوره دوم منحنی توسعه سیاسی در نقطه حضیض قرار دارد، در حالی که وضعیت سال ۱۳۵۸ به سال ۱۳۲۰ شبیه است. به نظر می رسد که رشد برخی شاخص های توسعه سیاسی در سال 1358 نیز ناشی از رهاشدگی اوایل انقلاب و بروز مطالبات اجتماعی است. وضعیت سال 1371 از لحاظ توسعه سیاسی مطلوب نیست. در این سال نیز گرچه مانند مقطع 1352 به نوسازی اجتماعی اقتصادی توجه فراوان می شود اما بعد سیاسی و فرهنگی توسعه به شدت مورد غفلت قرار میگیرد. سال ۱۳۷۷ سال اوج گیری گفتمان توسعه سیاسی است. در واقع تنها در این مقطع است که مفهوم «توسعه سیاسی» به طور مستقیم به کار می رود، زیرا در مقاطع دیگر، ما اساساً شاخص ها مفاهیم توسعه سیاسی و نه اصطلاح و مفهوم آن رو به رو هستیم. گفتمان توسعه سیاسی در این سال حتی از نخستین سال پیروزی انقلاب مشروطه نیز جایگاه بالاتری دارد. به طور کلی، سال 1377 نقطه اوج منحنی شاخص های توسعه سیاسی و سال1312 نقطه حضیض آن است. به این ترتیب، مقاله حاضر با بررسی هشت دوره تاریخی، تصویری کلی از جایگاه گفتمان توسعه سیاسی در یک قرن اخیر ایران ارائه میکند.
کلیدواژه‌ها
گفتمان؛ تحلیل گفتمانی؛ توسعه و توسعه سیاسی

آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,327 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,124

سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب

پیوندهای مفید

اخبار و اعلانات

آمار

تحول گفتمان توسعه سیاسی در ایران(از مشروطه تا خاتمی)