| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,043 |
| تعداد مقالات | 16,470 |
| تعداد مشاهده مقاله | 43,654,631 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,823,563 |
رویکردی به ویژگی‌های گفتاری شخصیت‌ها در داستان‌های قرآن | ||
| سراج منیر | ||
| مقاله 6، دوره 3، شماره 6، فروردین 1391، صفحه 145-146 اصل مقاله (3.06 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ajsm.2012.5488 | ||
| نویسنده | ||
| بهناز پیامنی | ||
| هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| چکیده | ||
| سخن گفتن فرایندی ارتباطی است که طیّ آن پیامی از گوینده به مخاطب منتقل می‌شود و با توجّه به چگونگی مخاطب و نحوه‌ی بیان پیام، گفتگو (= Dialogue) یا تک‌گویی (= Monologue) نام می‌گیرد. دیالوگ از لغت یونانی دیالوگوس (= Dialogos) گرفته شده که مرکّب از «logos» به معنی کلمه و «dia» به مفهوم «میان و درون» است که ممکن است در برخی مواقع فاقد مخاطب خارجی باشد، به این معنی که شخص ممکن است اندیشه‌هایش را برای خود بیان کند یا برای مخاطبی که هیچ‌گونه پاسخ و عکس‌العمل آنی در برابر گفتار وی ندارد. بنابراین همه‌ی دعاها و اشعار غنایی را می‌توان به نوعی تک‌گویی محسوب داشت. بر این اساس، در این مقاله به بررسی گفتگو (دیالوگ) در برخی از داستاهای قرآن کریم، هم از دیدگاه گوینده و مخاطب و هم موضوع پرداخته شده است و از آنجا که هدف اصلی آن، بحث درباره‌ی گفتگوست، به صورت گذرا به برخی از تک‌گوئیها در داستان‌های مورد بررسی اشاره شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قرآن کریم؛ داستان؛ گفتگو؛ تک‌گویی؛ گوینده؛ مخاطب | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 953 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 431 |
||