| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,116 |
| تعداد مقالات | 17,049 |
| تعداد مشاهده مقاله | 48,135,148 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 26,345,124 |
توجیه‌پذیری نظریة عدالت جان رولز، بررسی انتقاد هابرماس و جست‌و‌جوی پاسخ بر مبنای نقش واقعیات کلی | ||
| حکمت و فلسفه | ||
| مقاله 4، دوره 17، شماره 67، مهر 1400، صفحه 87-112 اصل مقاله (873.63 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/wph.2021.58328.1942 | ||
| نویسندگان | ||
| مرضیه فروزنده* 1؛ سعید زیباکلام مفرد2؛ حسین مصباحیان3 | ||
| 1دکتری فلسفه عصر جدید، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار فلسفه، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 3استادیار فلسفه، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| نظریة عدالت رولز، یکی از مشهورترین نظریات در فلسفة سیاسی قرن بیستم است. هابرماس، فیلسوف آلمانی معاصر بر این باور است که رولز از عهدة توجیه این نظریه برنمی‌آید؛ زیرا توجیه این نظریه مبتنی بر مقدماتی است که با سایر دیدگاه‌های رولز قابل جمع نیست. این مقاله با بازخوانی دقیق نظریة عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد که انتقاد هابرماس را به دو صورت می‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبنای توجیه را در آنچه رولز، «عقل عمومی» یک جامعه می‌نامد، جست‌وجو می‌کند. این پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگی بیشتری دارد، اما هابرماس آن را تقریری زمینه‌گرایانه از رولز می‌داند و آن را نمی‌پذیرد. پاسخ دوم با تمرکز بر مفهوم «واقعیت‌های کلی» در نظریة رولز، سعی دارد مبنایی برای توجیه جهان‌شمول و غیرزمینه‌گرایانة نظریة رولز ارائه دهد؛ مبنایی که هابرماس مدعی بود رولز فاقد آن است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جان رولز؛ یورگن هابرماس؛ نظریة عدالت؛ توجیه؛ واقعیت‌های کلی؛ عقل عمومی | ||
| مراجع | ||
|
Dworkin, R. (1973). The Original Position, The University of Chicago Law Review, 40(3), 500–533.
Finlayson, J. G. (2019). The Habermas-Rawls Debate; Columbia University Press.
Habermas, J. (1995). Reconciliation through the public use of reason, remark on John Rawls's political liberalism, journal of philosophy, 92(3), 109-131.
Kymlicka, W. (1989). Liberal Individualism and Liberal Neutrality, Ethics, 99(4), 883-905.
Lehning, P. B. (2009). John Rawls, An Introduction; Cambridge University Press.
McCarthy, T. (1994). Kantian Constructivism and Reconstructivism: Rawls and Habermas in Dialogue, Ethics, 105(1), 44–63.
McMahon, C. (2002). Why There Is No Issue between Habermas and Rawls, The Journal of Philosophy, 99(3), 111–129.
Nagel, T. (1973). Rawls on Justice, philosophical review, 82(2), 220-234.
Pettit, P. (1974) "A Theory of Justice?", Theory and Decision, 4, 311-24.
Rawls, J. (1975). Fairness to Goodness, philosophical review, 84(4), 536-554.
________. (1995). Reply to Habermas, journal of philosophy, 92(3). (The page citations in this article are to the 1996 edition, printed in Political Liberalism.)
________. (1996). Political Liberalism, Paperback edition, New York: Columbia University Press.
________. (1999). A Theory of Justice, Cambridge, . Revised edition (first ed. 1971), MA: Harvard University Press
________. (2000). The Law of Peoples with "The Idea of Public Reason Revisited"; Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts London: England.
________. (2001). Justice as Fairness: A Restatement; E. Kelly (ed.), Cambridge, MA: Harvard University Press.
Root, M. (1996). Philosophy of Social Science, The Methods, Ideals, and Politics of Social Inquiry; Blackwell Publishers; Oxford UK and Cambridge USA.
Rorty, R. (2001). The Priority of Democracy to Philosophy; Princeton University Press.
Sandel, M. J. (1984). he Procedural Republic and the Unencumbered Self, Political Theory, 12(1), 81-96.
Walzer, M. (1981). Philosophy and Democracy, Political Theory, 9(3), 379-399 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,294 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 302 |
||