| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,090 |
| تعداد مقالات | 16,802 |
| تعداد مشاهده مقاله | 46,032,429 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 25,776,341 |
ارائه روشی برای ارزیابی طرح‌های جامع شهری از دریچه ابعاد توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی (مطالعه موردی: طرح جامع شهر نیشابور) | ||
| فصلنامه برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای | ||
| مقاله 3، دوره 8، شماره 25، تیر 1402، صفحه 1-41 اصل مقاله (1.71 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/urdp.2023.67998.1453 | ||
| نویسندگان | ||
| شهاب الدین کرمانشاهی* 1؛ علیرضا رامندی2؛ مهدی بشیری نیا3؛ مهتا میرمقتدایی4؛ مهدی شکرگذار5 | ||
| 1استادیار شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
| 2کارشناس ارشد برنامه‌ریزی حملونقل و ترافیک، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران. | ||
| 3دکتری برنامه‌ریزی حملونقل و ترافیک ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. | ||
| 4استادیار برنامه ریزی و طراحی شهری، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران، ایران. | ||
| 5کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| در سال‌های اخیر، از رویکرد «توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی» برای بازنگری در اصول سنتی طرح‌های جامع شهری استفاده شده است. این مقاله سعی دارد دستورالعمل ارزیابی طرح‌های توسعه شهری را مطابق با اصول این رویکرد ارائه دهد. این ارزیابی در قالب اصول تراکم، تنوع، طراحی، دسترسی به مقاصد و فاصله تا حملونقل همگانی به عنوان بعدهای اساسی رویکرد و بررسی روابط این معیارها با یکدیگر انجام شده شده است. فرآیند ارزیابی، با استفاده از سیستم منطقه‌بندی پویا، در فواصل قابل پیاده‌روی انجام شده تا بدین ترتیب تصویر واقع‌گرایانه از وضعیت شهر در رابطه با هر اصل ارائه دهد. با استفاده از این روش، نقاط ضعف و قوت طرح‌های جامع، با جزئیات بیشتر و نمایش گرافیکی، مشخص خواهد شد. در نهایت، خروجی‌های ارزیابی، در قالب نمودارهای آماری و نقشه‌های پراکندگی جغرافیایی، برای بهبود طرح‌های جامع در فرآیند بازنگری این طرح‌ها مفید خواهد بود. نتایج ارزیابی طرح جامع شهر نیشابور نشان می‌دهد که توسعه این شهر در ابعاد تراکم، تنوع و فاصله تا حملونقل همگانی، خلاف جهت توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی است. بنابراین، توصیه می‌شود در بازنگری طرح جامع شهر در حوزه برنامه‌ریزی یکپارچه کاربری زمین و حملونقل به ملاحظات مربوط به توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی توجه ویژه شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ارزیابی؛ توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی؛ طرح توسعه شهری؛ تراکم؛ تنوع؛ طراحی | ||
| مراجع | ||
|
امین‌زاده، بهناز؛ رودکی، سمیه. (1395)، «ارائه روشی تلفیقی برای ارزیابی طرح‌های تفصیلی شهری (مطالعه موردی: طرح تفصیلی منطقه ۶ شهرداری شیراز)»، هویت شهر، 11(1)، 29-42.
دبیرخانه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران. (1383)، مجموعه مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، دبیرخانه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران.
رحمانی، مهرداد؛ امین زاده گوهرریزی، بهرام؛ رستگار، سعید و امین زاده گوهرریزی، بابک. (1399)، «ارزیابی تطبیقی مبانی الگوی توسعه پیشنهادی طرح ساختاری راهبردی (جامع) شهر تهران 1386 با الگوی توسعه حملونقل عمومی محور (TOD)» جغرافیا و توسعه فضای شهری، 7 (2)، 207-187.
امین‌زاده گوهرریزی، بهرام؛ جبارزاده، آرمین؛ رستگار، سعید؛ رحمانی، مهرداد و امین‌زاده گوهرریزی، بابک. (1398)، «بهینه‌سازی یکپارچه تخصیص تراکم و کاربری زمین و طراحی شبکه حملونقل عمومی-موردپژوهی: منطقه 22 تهران»، فصلنامه مهندسی حملونقل، 11 (1)، 181-199.
رحمانی، مهرداد؛ رستگار، سعید؛ امین‌زاده گوهرریزی، بهرام؛ نوری، شیوا و امین‌زاده گوهرریزی، بابک. (1397)، «ارائه یک مدل برنامه‌ریزی ریاضی با اهداف چندگانه برای اصلاح سازوکار تخصیص تراکم سکونت و فعالیت طرح جامع به‌منظور بیشینه‌سازی انطباق با اصول توسعه حملونقل عمومی محور- مطالعه موردی: منطقه 12 تهران»، مطالعات شهری، 7 (28)، 17-28.
سازمان برنامه‌وبودجه. (1369)، قرارداد تهیه طرح‌های توسعه و عمران حوزه نفوذ و تفصیلی شهرها (قرارداد تیپ شماره 12).
دبیرخانه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران. (1400)، چارچوب، راهنما و شرح خدمات تهیه طرح‌های جامع شهری با نگرش و روش نوین.
مرکز آمار ایران. (1395)، اطلاعات سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
معاونت معماری و شهرسازی شهرداری تهران. (1399)، مطالعات ارزیابی و آسیب‌شناسی طرح تفصیلی شهر تهران و ارائه الگوی بازنگری.
وزارت راه و شهرسازی. (1394)، طرح جامع شهر نیشابور.
آزادى، محیا؛ کرمانشاهی، شهاب‌الدین و مؤمنی، مریم. (1396)، «ارزیابی محلات شهری از منظر تطابق با اصول توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی نمونة موردمطالعه: کوی نصر تهران»، صفه، 27(3)، 61-74.
میرمقتدایی، مهتا و حق‌شناس، ساناز. (1400)، «مروری بر بومی‌سازی سیاست توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی در ایران، از نظریه تا عمل»، مهندسی ساختمان و علوم مسکن، 14(1)، 31-42.
میرمقتدایی، مهتا؛ حق‌وردیان، فاطمه و صلاحی مقدم، آرسام (1399)، «راهنمای توسعه شهری مبتنی بر حملونقل همگانی (برای شهرهای میانی)»، نشریه شماره گ - 912، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی.
وزارت راه و شهرسازی، (1401)، دستورالعمل ارزیابی طرح توسعه و عمران شهری مطابق با اصول توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی (TOD)، انتشارات مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی.
References
Bertolini, Luca. (1999). “Spatial development patterns and public transport: the application of an analytical model in the Netherlands.” Planning Practice and Research, 14(2), 199-210.
Curtis, Carey, John L. Renne, and Luca Bertolini, (Eds.). (2009). Transit Oriented Development: Making it Happen. Ashgate Publishing Limited, Surrey.
Calthorpe, Peter. (1993). The next American metropolis: Ecology, community, and the American dream. Princeton architectural press.
Ibraeva, Anna, Gonçalo Homem de Almeida Correia, Cecília Silva, and António Pais Antunes. (2020). “Transit-oriented development: A review of research achievements and challenges.” Transportation Research Part A: Policy and Practice, 132, 110-130.
Jamme, Huê-Tâm, Janet Rodriguez, Deepak Bahl, and Tridib Banerjee. (2019). “A twenty-five-year biography of the TOD concept: from design to policy, planning, and implementation.” Journal of Planning Education and Research, 39(4), 409-428.
Cervero, Robert, and Danielle Dai. (2014). “BRT TOD: Leveraging transit oriented development with bus rapid transit investments.” Transport Policy, 36, 127-138.
Cervero, Robert., & Kara Kockelman. (1997). “Travel demand and the 3Ds: Density, diversity, and design.” Transportation research. Part D, Transport and environment, 2(3), 199-219.
Chatman, Daniel G. (2013). “Does TOD need the T? Auto use, residential sorting, and access to rail.” Transportation Research Board 92nd Annual Meeting (No. 13-5164).
Council, U. G. B. (2009). LEED for neighborhood development. a prescription for green healthy communities. Available at: http://www. greenhomeguide. org/living green/led_for_neighborhood_ development. html. Accessed March, 15.
Delhi Development Authority. (2001). Master Plan of Delhi.
Ewing, Reid, and Robert Cervero. (2010). “Travel and the built environment: A meta-analysis.” Journal of the American planning association, 76(3), 265-294.
Geurs, Karst T., and Bert van Wee. (2004). ” Accessibility evaluation of land-use and transport strategies: review and research directions.” Journal of Transport geography, 12(2), 127-140.
Handy, Susan. (1993). “Regional versus local accessibility: Implications for nonwork travel.” Transportation Research Record, 58-66.
Institute for Transportation & Development Policy, TOD Standard version 3.0, New York, NY, 2017.
Kamruzzaman, Md., Douglas Baker, Simon Washington, and, Gavin Turrell. (2014). “Advance transit oriented development typology: Case study in brisbane, Australia.” Journal of Transport Geography, 34, 54–70.
Litman, Todd, and Rowan Steele. (2012). Land use impacts on transport. Canada: Victoria Transport Policy Institute..
Malaitham, Sathita, Fukuda, Atsushi, Vichiensan, Varameth, and Wasuntarasook, Vasinee. (2016). “Measuring Pedestrian Environment in Term of Connectivity Under Catchment Area of TOD in Developing Country: Case of Bangkok, Thailand.” In Transportation Research Board 95th Annual Meeting (No. 16-4789).
Sung, Hyungun, and Ju-Taek Oh. (2011). “Transit-oriented development in a high-density city: Identifying its association with transit ridership in Seoul, Korea.” Cities, 28(1), 70-82.
Valley Connections. (2001). Model Transit-Oriented District Overlay Zoning Ordinance.
Jang, Seongman, Youngsoo An, Changhyo Yi and Seungil Lee. (2017). “Assessing the spatial equity of Seoul’s public transportation using the Gini coefficient based on its accessibility.” International Journal of Urban Sciences, 21 (1), 91-107.
Mirmoghtadaee, Mahta, and Mohammad Hamed Abdi. (2021). “A National Guideline for Transit-Oriented Development: Challenges and Prospects for the Iranian Edition.” Space Ontology International Journal, 10(1), 1-15. http://todanalytics.racinsoft.ir/
References [In Persian]
Aminzade, Behnaz and Somayeh Roodaki. (2017). “An Integrated Method for Assessments of Detailed Plans by Using Plan Process Result (PPR) and Process Policy-Plan/Program Implementation (PPIP) (Case Study: Region 6 of Shiraz Detailed Plan).” Hoviatshahr, 11(1), 29-42 [In Persian].
Secretariat of the Supreme Council of Urban Planning and Architecture of Iran. (2004). Collection of approvals of the Supreme Council of Urban Planning and Architecture of Iran [In Persian].
Rahmani, Mehrdad, Bahram Aminzadeh Goharrizi, Saeed Rastegar, and Babak Aminzadeh Goharrizi. (2020). “Comparative Analysis of the Proposed Development Model in Tehran Strategic-Structural Master Plan (2007) using Transit Oriented Development (TOD) Model.” Journal of Geography and Urban Space Development, 7(2), 187-207 [In Persian].
Aminzadeh Goharrizi, Bahram, Armin Jabbarzadeh, Saeed Rastegar, Mehrdad Rahmani and Babak Aminzadeh Goharrizi. (2019). “Integrated Land-Use Allocation and Transit Network Design Problem -Case Study: Tehran’s 22nd Region.” Journal of Transportation Engineering, 11(1), 181-199 [In Persian].
Rahmani, Mehrdad, Saeed Rastegar, Bahram Aminzadeh Goharrizi, Shiva Nouri, and Babak Aminzadeh Goharrizi. (2018). “A proposal model for residential density and distribution of activity compatible with TOD (Case study: District 12 of Tehran).“ Motaleate Shahri, 7(28), 17-28 [In Persian].
Plan and Budget Organization. (1990). The contract for the preparation of master plans of the cities [In Persian].
Secretariat of the Supreme Council of Urban Planning and Architecture of Iran. (2021). The framework, guide and description of services for the preparation of comprehensive urban plans with a new approach and method [In Persian].
Statistical Centre of Iran. (2016). National Population and Housing Census [In Persian].
Deputy of Architecture and Urban Planning of Tehran Municipality. (2020). Evaluation studies of the detailed plan of Tehran city and providing a revision model [In Persian].
Ministry of Roads & Urban Development of Iran. (2015). Comprehensive plan of Neyshabur [In Persian].
Azadi, Mahya, Shahab Kermanshahi, and Maryam Momeni. (2017). “Evaluation of urban neighborhoods from the point of view of compliance with the principles of Transit Oreinted Development (Case study: koye Nasr, Tehran).” Soffeh, 27(3), 61-74 [In Persian].
Mirmoghtadaee, Mahta and Sanaz Haghshenas. (2021). “Localization of Transit-Oriented Development Policy in Iran, from Concept to Reality.” Building Engineering and Housing Science, 14(1), 31-42 [In Persian].
Mirmoghtadaee, Mahta, Fetemeh Haghverdian, Arsam Salahi Moghadam. (2020). Guideline for transit oriented development for mediumsized cities, BHRC Publication No.R:912 [In Persian].
Ministry of Roads & Urban Development of Iran. (2022). Manual for Evaluating Urban Development Plans in accordance with Transit-Oriented Development (TOD) Principles [In Persian].
استناد به این مقاله: کرمانشاهی، شهاب‌الدین.، رامندی، علیرضا.، بشیری‌نیا، مهدی.، مهدی، شکرگذار.، میرمقتدایی، مهتا. (1402). ارائه روشی برای ارزیابی طرح‌های جامع شهری از دریچه ابعاد توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی (مطالعه موردی: طرح جامع شهر نیشابور)، فصلنامه برنامه‌ریزی توسعه شهری و منطقه‌ای، 8(25)، 1-41.
DOI: 10.22054/urdp.2023.67998.1453
Urban and Regional Development Planning is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License... | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 864 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 575 |
||