| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,204 |
| تعداد مقالات | 17,967 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,188,321 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,888,254 |
اثربخشی بازی مشترک والد و کودک بر کاهش تکانشگری و افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی | ||
| روانشناسی افراد استثنایی | ||
| دوره 13، شماره 50، تیر 1402، صفحه 225-254 اصل مقاله (940.39 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/jpe.2023.71875.2535 | ||
| نویسندگان | ||
| مهسا ذوالفقاری* 1؛ محسن شاکری نسب2 | ||
| 1کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| 2دانشجوی دکتری روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران. | ||
| چکیده | ||
| بعضاً وجود رفتارهای تکانشی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی باعث میگردد تا مشکلات اجتماعی در آنان افزایش یابد؛ که میزان تعامل با والد، میتواند موجب افزایش توانمندیهای آنان گردد. بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی بازی مشترک والد و کودک بر کاهش تکانشگری و افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی انجام پذیرفت. در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه استفاده شد و جامعه آماری آن را تمامی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی شهر بجنورد و مادران آنها در سال 1401 تشکیل دادند؛ که 30 نفر از آنان به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهتصادف در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای هر دو گروه پیشآزمون، شامل مقیاس تکانشگری بارت (1995) و مقیاس مهارتهای اجتماعی ماتسون (1983) به اجرا درآمد و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه دوساعته بهصورت هفتگی تحت بازی مشترک والد و کودک قرار گرفتند و گروه گواه هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند. هر دو گروه مجدداً پسآزمون را تکمیل نموده و نتایج از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد، بازی مشترک والد و کودک در کاهش تکانشگری و افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی مؤثر است. نتیجه این پژوهش نشان میدهد که میتوان از بازی مشترک والد و کودک در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی استفاده نمود. | ||
| کلیدواژهها | ||
| بازی مشترک والد و کودک؛ تکانشگری؛ مهارتهای اجتماعی؛ کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی. | ||
| مراجع | ||
|
منابع
بخشی پور، عباس، چلبیانلو، غلامرضا و جهانبین، فرناز (1398). مقایسه تکانشگری سرعتِ پاسخ و تکانشگری انتخاب در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی و کودکان عادی. نشریه تازههای علوم شناختی، 21(4)، 1-11
بهمنی، مهسا و جهان بخشی، زهرا (1399). اثربخشی برنامه مداخلهای بازیدرمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر بهبود کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی. نشریه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی،11(44)،131-156.
جاوید، محبوبه، محمدی، نورالله و رحیمی، چنگیز (1391). ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی نسخه یازدهم مقیاس تکانشگری بارت. مجله روشها و مدلهای روانشناختی، 2(8)، 21-32.
حسنزاده، سعید، پور حسین، رضا، سیاری فرد، فاطمه، میر طلایی، مریم سادات (1395). اثربخشی بازیدرمانی با رویکرد فیلیال تراپی بر تعامل والد کودک، استرس والدینی و مهارتهای اجتماعی کودکان دیابتی. نهمین کنگره بینالمللی رواندرمانی، تهران: اجلاس آسیایی در بستر ارزشهای فرهنگی.
خواجوند خوشلی، افسانه، فرخزادی، فریده، محمدی، محمدرضا، اکبر فهیمی، ملاحت و علی بیگی، ندا (1397). اثربخشی تنظیم هیجان بر علائم کمتوجهی بیش فعالی در کودکان 7 تا 14 ساله. فصلنامه کودکان استثنایی، 18(4)،101-116
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی ویراست پنجم (1398). ترجمه رضاعی، فرزین، فخرایی، علی، فرمند، آتوسا، نیلوفری، علی، هاشمی آذر، ژانت و شاملو، فرهاد. تهران: نشر ارجمند
شاکری نسب، محسن، اکرمی، زهرا، قلعهنوی، زهره (1397). اثربخشی بازیدرمانی بر کاهش پرخاشگری و درخودماندگی کودکان کمتوان ذهنی. پنجمین همایش ملی پژوهشهای نوین در حوزه علوم تربیتی و روانشناسی ایران، با رویکرد فرهنگ مشارکتی، تهران: همایش ملی پژوهشهای نوین ایران
شاکری نسب، محسن، درتومی، مهدیه و پهلوان، زهرا (1395). بیشفعالی در دانش آموزان. بجنورد، انتشارات: ارزینه.
شهاییان، آمنه، شهیم، سیما، بشاش، لعیا و یوسفی، فریده (1386). هنجاریابی، تحلیل عاملی و پایایی فرم کوتاه ویژه والدین مقیاس درجهبندی کانرز برای کودکان 6 تا 11 ساله در شهر شیراز. نشریه مطالعات روان شناختی، 3(3)، 97-120.
فرحزادی، فریده، محمدی، محمدرضا، علی پور، احمد، مداحی، محمدابراهیم، سلمانیان، مریم (1394). مقایسه سلامت روانی والدین کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی با والدین کودکان سالم. فصلنامه کودکان استثنایی، 15(2)، 43-56
فرهادی، هادی (1398). اثربخشی فیلیال تراپی مجازی مادران بر مهارتهای اجتماعی و پرخاشگری در کودکان دارای اختلال یادگیری. پنجمین کنفرانس بینالمللی بازیهای رایانهای، فرصتها و چالشها، تهران: کنفرانس بینالمللی بازیهای رایانهای
لندرث، گری آل؛ کلام، ترزا و براتون سو سی (2006). بهبود رابطهی والد و کودک از طریق بازی راهنمای درمانگران. ترجمه محمودی قرایی، جواد؛ مصطفوی، سعیده سادات و علیرضایی، نرگس (1401). تهران: انتشارات قطره.
مسعودی، ندا، کلانتر هرمزی، آتوسا و فرحبخش، کیومرث (1397). اثربخشی بازیدرمانی کودک محور بر خود مهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی در کودکان تک والد. مجله سلامت روان کودک، 5(4)، 14-35
یادگاری، اعظم و خوشاخلاق، حسن (1399). اثربخشی فیلیال تراپی (بازیدرمانی مبتنی بر رابطه والد کودک) بر بیشفعالی در کودکان پیشدبستانی شهر فلاورجان. کنفرانس ملی پژوهش در روانشناسی، ساری: پژوهشهای ملی در روانشناسی
یوسفی، فریده و خیر، محمد (1381)، بررسی پایایی و روایی مقیاس سنجش مهارتهای اجتماعی ماتسون و مقایسه عملکرد دختران و پسران دبیرستانی در این مقیاس. ویژهنامه علوم تربیتی، 18(2)، 147-158
References
Baranovich, D. L., & Han, C. C. (2019). Filial Play Therapy Process of a Malaysian Parent. In Multicultural Counseling Applications for Improved Mental Healthcare Services (pp. 84-92). IGI Global.
Barratt, E. S., Patton, J. H., & Stanford, M. S. (1995). Factor structure of the Barratt impulsiveness scale. Journal of clinical psychology, 51(6), 768-774.
Conners C. (1997). Conners' rating scales: revised technical manual. North Tonawanda Multi-Health Systems, http: www.mhs.com.
Dittman, C. K., Farruggia, S. P., Keown, L. J., & Sanders, M. R. (2016). Dealing with disobedience: An evaluation of a brief parenting intervention for young children showing noncompliant behavior problems. Child Psychiatry & Human Development, 47(1), 102-112
Dugré, J. R., & Potvin, S. (2022). Developmental multi-trajectory of irritability, anxiety, and hyperactivity as psychological markers of heterogeneity in childhood aggression. Psychological medicine, 52(2), 241-250.
Faleschini, S., Matte-Gagné, C., Luu, T. M., Côté, S., Tremblay, R. E., & Boivin, M. (2020). Trajectories of overprotective parenting and hyperactivity-impulsivity and inattention among moderate-late preterm children: a population-based study. Journal of Abnormal Child Psychology, 48(12), 1555-1568.
Gagnon, A., Descoteaux, M., Bocti, C., & Takser, L. (2022). Better characterization of attention and hyperactivity/impulsivity in children with ADHD: the key to understanding the underlying white matter microstructure. Psychiatry Research: Neuroimaging, 111568.
Griffith, S. F., & Arnold, D. H. (2019). Home learning in the new mobile age: Parent–child interactions during joint play with educational apps in the US. Journal of Children and Media, 13(1), 1-19.
Hamilton, K. R., Mitchell, M. R., Wing, V. C., Balodis, I. M., Bickel, W. K., Fillmore, M., ... & Moeller, F. G. (2015). Choice impulsivity: Definitions, measurement issues, and clinical implications. Personality Disorders: Theory, Research, and Treatment, 6(2), 182.
Jeong, H., Yim, H. W., Lee, S. Y., Lee, H. K., Potenza, M. N., Jo, S. J., ... & Kim, G. (2020). Low self-control and aggression exert serial mediation between inattention/hyperactivity problems and severity of internet gaming disorder features longitudinally among adolescents. Journal of behavioral addictions, 9(2), 401-409.
Kuhn, M., Gonzalez, E., Weil, L., Izguttinov, A., & Walker, S. (2022). Effectiveness of Child-Focused Interventions for Externalizing Behavior: a Rapid Evidence Review. Research on Child and Adolescent Psychopathology, 24(1), 1-23.
Landreth, G. L. (2012). Play therapy: The art of the relationship (3rd ed.). New York, NY: Brunner-Routledge.
Little, S. G., Swangler, J., & Akin-Little, A. (2017). Defining social skills. In Handbook of social behavior and skills in children (pp. 9-17). Springer, Cham..
Matson J.L., Rotatori, A, F,. & Helsel, W. J. (1983), development of a Rating Scale to Measure Social Skils in children: The matson evaluation of social skills with youngsters (MESSY), behavior research and therapy, 21(4), 335-340
Parladé, M. V., Weinstein, A., Garcia, D., Rowley, A. M., Ginn, N. C., & Jent, J. F. (2020). Parent–Child Interaction Therapy for children with autism spectrum disorder and a matched case-control sample. Autism, 24(1), 160-176.
Pekarsky, R. (2012). Effect of the child directed interaction phase of parent-child interaction therapy on behavioral impulsivity in young children. Hofstra University.
Prest, K. R., Borek, A. J., & Boylan, A. M. R. (2022). Play‐based groups for children with cerebral palsy and their parents: A qualitative interview study about the impact on mothers' well‐being. Child: Care, Health and Development.
Ray, D. C., Burgin, E., Gutierrez, D., Ceballos, P., & Lindo, N. (2022). Child‐centered play therapy and adverse childhood experiences: A randomized controlled trial. Journal of Counseling & Development, 100(2), 134-145.
Retz, W., Ginsberg, Y., Turner, D., Barra, S., Retz-Junginger, P., Larsson, H., & Asherson, P. (2021). Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder(ADHD), antisociality and delinquent behavior over the lifespan. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 120(3), 236-248.
Şahin, F. T. (2014). Mother–Child Relation And Factors Affecting This Relation. International Journal of Sport Culture and Science, 2(3), 79-88..
Storebø, O. J., Andersen, M. E., Skoog, M., Hansen, S. J., Simonsen, E., Pedersen, N., ... & Gluud, C. (2019). Social skills training for attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) in children aged 5 to 18 years. Cochrane Database of Systematic Reviews, 1(6), 134-145 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,458 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 854 |
||