| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,105 |
| تعداد مقالات | 16,986 |
| تعداد مشاهده مقاله | 47,877,021 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 26,208,011 |
کیفیت تلاقی عالم روحانی و جهان عقلانی در داستان‌های رمزی مثنوی | ||
| متن پژوهی ادبی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 تیر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ltr.2025.82017.3912 | ||
| نویسنده | ||
| طاهر لاوژه* | ||
| استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| جلال‌الدین مولوی در هنگام روایت داستان‌های مثنوی به پیروی از سبک نمایشی، به بیان مکاشفات شهودی در جهان روحانی گریز می‌زند و پس از تأملاتی ژرف، برای مواجهه با جهان عقلانی از واژه‌ها و مضمون‌هایی دقیق بهره می‌برد و آنجا که امکان تلائم این دو جهان ناهمگون را فراهم می‌آورد، تصویرسازی و مضمون‌آفرینی را به فراخی می‌گسترد و ابعاد وجودی هر دو عالم را در نشانه‌های زبانی و بلاغی آن به صورت روشن‌تری تبیین می‌کند. هدف پژوهش عبارت است از تحلیل مضمون‌ها و بررسی شگردهای هنری در چنان موقعیت کلامی برای توجه‌دادن به پیام متن، تا بدین شیوه بتوان سؤال اصلی آن را مبتنی بر چگونگی تلفیق اندیشه‌های باطنی و ظاهری مولانا در ارتباط مؤثر با عالم روحانی و جهان عقلانی مثنوی تفسیر کرد. این تحقیق به شیوة توصیفی ـ تحلیلی با توجه به سه داستان رمزی مثنوی انجام شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که مولانا از طریق کاربرد تکنیک‌های ویژة زبانی و فنون برجستة بلاغی، جهان روحانی را به شیوه‌ای ملموس‌تر مجسم می‌کند و پس از تشریح مشاهدات باطنی و قبل از بازگشت به جهانی عقلانیِ مثنوی، کیفیت ارتباط مؤثر و دایمی آن را با عالم روحانی به نمایش می‌گذارد و در لحظة پیوند دو جهان، برخی از مهم‌ترین اغراض پیدا و پنهان نشأت‌گرفته از معارف صوفیانة خویش را در ارتباط با دو عالم مذکور آشکار می‌سازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| داستان‌های رمزی مثنوی؛ سبک نمایشی؛ نظام هنری کلمات؛ عالم روحانی؛ جهان عقلانی؛ غیب و شهادت | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 5 |
||