دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات61
تعداد شماره‌ها2,224
تعداد مقالات18,148
تعداد مشاهده مقاله55,931,647
تعداد دریافت فایل اصل مقاله29,008,626
محمودی, سولماز. (1398). عناصر درون بند موصولی توصیفی: ضمیر ابقائی یا عملگر تهی. سامانه مدیریت نشریات علمی, 6(9), 55-82. doi: 10.22054/ls.2019.5847.1025
سولماز محمودی. "عناصر درون بند موصولی توصیفی: ضمیر ابقائی یا عملگر تهی". سامانه مدیریت نشریات علمی, 6, 9, 1398, 55-82. doi: 10.22054/ls.2019.5847.1025
محمودی, سولماز. (1398). 'عناصر درون بند موصولی توصیفی: ضمیر ابقائی یا عملگر تهی', سامانه مدیریت نشریات علمی, 6(9), pp. 55-82. doi: 10.22054/ls.2019.5847.1025
محمودی, سولماز. عناصر درون بند موصولی توصیفی: ضمیر ابقائی یا عملگر تهی. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1398; 6(9): 55-82. doi: 10.22054/ls.2019.5847.1025

عناصر درون بند موصولی توصیفی: ضمیر ابقائی یا عملگر تهی

علم زبان
مقاله 3، دوره 6، شماره 9، شهریور 1398، صفحه 55-82    اصل مقاله (453.81 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ls.2019.5847.1025
نویسنده
سولماز محمودی*
دکتری رشته زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
در زبان فارسی بند موصولی هسته‏برونی است، به طوری که بند موصولی همیشه بعد از هستة ‌اسمی قرار می­گیرد. بند موصولی خود شامل گروه اسمی هم­مرجع یا برابر با هستة اسمی است. هستة ‌اسمی موصولی می­تواند جاندار یا بی­جان و انتزاعی باشد. در این پژوهش سعی بر آن است تا به کمک داده‌های زبان فارسی نشان دهیم بند موصولی به هستة ‌اسمی افزوده می­شود و به ‌جای داشتن عملگر، یک بازنمایی/ کپی از هستة ‌اسمی در درون بند وجود دارد که در جایگاه موضوع در پایه اشتقاق می­یابد و گاهی به دلیل بازیافتنی­بودن حذف می­شود، یعنی محتوایش از طریق هستة ‌اسمی بیرونی بازیافتنی است. بنابراین، هستة‌ اسمی و بازنمایی آن درون بند بخشی از زنجیرة حرکتی نیستند. بین هستة ‌اسمی در ساخت موصولی و مقولة تهی/ ضمیر در بند موصولی ارتباط وجود دارد و آنها با هم
هم­نمایه­اند، یعنی مشخصه­های مربوط به هستة ‌اسمی (مقوله، شخص، شمار، حالت) در هستة تهی/ ضمیر وجود دارد.
کلیدواژه‌ها
"ضمیر ابقائی"؛ "خلاء"؛ "عملگر تهی"؛ "واژه‌بست"؛ "بند موصولی توصیفی"
مراجع

آرین، آرمان. (1383). پارسیان و من: رازکوه پرنده (رستم دستان). تهران: نشر موج

آهنگر، علی‌اکبر. (1379). ساخت جمله مرکب ناهمپایه در زبان فارسی بر پایه نظریه حاکمیت و مرجع­گزینی. پایان­نامه دکتری. دانشگاه تهران.

دبیرمقدم، محمد. (1384). پژوهش­های زبا­ن‏شناختی فارسی (مجموعه مقالات). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

زاهدی، کیوان؛ زهرا ابوالحسنی­ چیمه و ارسلان گلفام. (1391). «ضمایر بازیافتی در زبان فارسی». پژوهش­های زبان و ادبیات تطبیقی، 3/3. ۱۰۱-۱۲۱.

صفوی، کورش. (1380). گفتارهایی در زبان فارسی، تهران: هرمس.

میرعمادی، علی. (1376). نحو زبان فارسی بر پایه حاکمیت و مرجع­گزینی، تهران: سمت.

Aghaei, B. (2006). Clausal Complementation in Modern Persian. Ph.D Dissertation. University of Texas at Austin.

Alexiadou, A., et al. (2000). “Introduction”. In A. Alexiadou et al. (eds.). The Syntax of Relative Clauses. Amsterdam: John Benjamins. 1-51.

Bianchi, V. (2002a). “Headed relative clauses in generative grammar”. Part 1. Glot International, 6 (7). 197-204.

Carnie, A. (2013). Syntax: A Generative Introduction. 3rd edition. Hoboken: Wiley-Blackwell.

Haegeman, L. (1994). Introduction to Government and Binding Theory. Oxford: Blackwell.

Hajati, A. K. (1977). ke-Constructions in Persian: Descriptive and Theoretical Aspects. PhD. Dissertation. Urbana: University of Illinois.

Karimi, S. (2001). “Persian complex DPs: How mysterious are they?” Canadian Journal of Linguistics. 46. 63-96.

Karimi, S. (2005). A Minimalist Approach to Scrambling: Evidence from Persian. Berlin: De Gruyter Mouton.

Kayne, R. (1994). The Antisymmetry of Syntax. Cambrige: MIT Press.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,114
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 688


login