آمار
| تعداد نشریات | 46 |
| تعداد شماره‌ها | 1,313 |
| تعداد مقالات | 9,921 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,283,706 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 10,669,696 |
نقش زبانشناسی دینی در «فلسفة دین» جان هیک | ||
| علم زبان | ||
| مقاله 12، دوره 6، شماره 9، تابستان 1398، صفحه 333-364 اصل مقاله (567.82 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ls.2019.38784.1175 | ||
| نویسندگان | ||
یاسر بخشیان  1؛ علی الله بدشتی2؛ عباس ایزد پناه3
| ||
| 1دکترای فلسفه و کلام، دانشگاه قم، قم، ایران | ||
| 2استاد فلسفه و کلام، دانشگاه قم، قم، ایران | ||
| 3استادیار فلسفه و کلام، دانشگاه قم، قم، ایران | ||
| چکیده | ||
| فلسفه دین از علوم جدید در حوزه معرفتشناسی است. مبحث زبان دین به عنوان یکی از شاخه‌های مهم این علم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. یکی از فیلسوفان دین در قرن اخیر جان هیک است. وی با مبنا قرار دادن نظریه «بازی زبانی» ویگتنشتاین و وضع تعبیر کلی «تجربه آنگونه» و تسری آن به تمامی حوزههای رفتاری و تجارب دینی به پلورالیسم دینی قائل شده است. در واقع، هیک حد و مرز زبان و اندیشه را که متخذ از ویگتنشتاین و کانت بود، اساس فلسفه دین خود قرار داد. نتائج مهم بدست آمده از روش و مبانی جان هیک و تسری آن به تمامی حوزه‌ها، تحقیق و پژوهش پیرامون آن را ضروری میسازد. از اینرو، نگاشته حاضر برای نخستین بار با روش کتابخانهای به بررسی و نقدِ مبانی روش فلسفه دین جان هیک و نقش زبانشناسی در معرفتهای حاصل شده پرداخته است. دستاورد این تتبع، وجود سطحینگری در زبانشناسی و عدم باور داشتن به تعین معنا در علوم غیر تجربی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| روش شناسی؛ زبانشناسی؛ فلسفة دین؛ جان هیک | ||
| مراجع | ||
|
مولوی بلخی، جلالالدین محمد. (1375). مثنوی معنوی. تهران: امیرکبیر. پترسون، مایکل. (1377). عقل و اعتقاد دینی. ترجمة احمد نراقی و ابراهیم سلطانی. تهران: طرح نو. خرّمشاهى، بهاءالدین. (1373). سیر بى سلوک. تهران: پروین. فرامرزقراملکی،احد. (1380). روش شناسی مطالعات دینی. مشهد: دانشگاه علوم رضوی. مگی،. براین. (1372). آشنایی با فلسفه غرب. ترجمة عزت الله فولادوند. تهران: خوارزمی. محمدرضایی، محمد. (1379). تبیین و نقد فلسفه اخلاق کانت. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی. هیک، جان. (1372). فلسفه دین. ترجمة بهاالدین خرمشاهی. تهران: الهدی. هیک، جان.(1396).گفتگوهایی درباره دین و عقل. ترجمة ادیب فروتن. تهران: ققنوس. هیک، جان. (1372). مباحث پلورالیسم دینی. ترجمة عبدالرحیم گواهی .تهران: بین‌المللی. هیک، جان. (1372). فلسفه دین. ترجمة بهرام راد. تهران: الهدی. اکبری، رضا. (1383). «مبانی معرفتشناختی نظریه کثرت گروی جان هیک». پژوهشنامه فلسفه دین. 2/2. 35- 54. لگنهاوزن، محمد. (1383). «پلورالیسم؛ بررسى اصول اخلاقى و سیاسى پلورالیسم دینى، لیبرالیسم سیاسى و سکولاریسم». دانش سیاسی. 6/1. 61ـ84. لگنهاوزن، محمد. (1376). «پلورالیسم؛ بررسی اصول اخلاقی و سیاسی». فصلنامه معرفت.3/22. 10ـ21. واعظی، احمد. (1388). «بازتاب هستیشناسی معنا در معرفت دینی». آیین حکمت. 2/1. 119ـ144. Alston, W. P. (1989). Divine Nature and Human Language: Essays in philosophical theology. Ithaca: Cornell University Press.
Audi, R. (2011). Rationality and Religious Commitment, Oxford: University Press.
Cajetan, C. (1956). The Analogy of Names. Pittsburgh: Duquesne University.
Hügel F. (1921). Essays and Addresses on the Philosophy of Religion. New York: E.P. Dutton and Company.
Hare, R. M. “Theology and Falsification”. In A. MacIntyre, & A. Flew (eds.). New Essays in Philosophical Theology. Vol. 2. Macmillan. New York. 31-58.
Phillips. D.Z. (1987). Death and Immortality. New York: Springer Netherlands.
Randall, J. H. (1958). The Role of Knowledge in Western Religion. Beston: Beacon press .
Stiver, D. R. (1997(. The Philosophy of Religious Language. Oxford: Blackwell Publishers.
Tillich, P. (1940). Dynamics of Faith. New York: Harper & Row. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 75 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 26 |
||
