مولوی بلخی، جلالالدین محمد. (1375). مثنوی معنوی. تهران: امیرکبیر.
پترسون، مایکل. (1377). عقل و اعتقاد دینی. ترجمة احمد نراقی و ابراهیم سلطانی. تهران: طرح نو.
خرّمشاهى، بهاءالدین. (1373). سیر بى سلوک. تهران: پروین.
فرامرزقراملکی،احد. (1380). روش شناسی مطالعات دینی. مشهد: دانشگاه علوم رضوی.
مگی،. براین. (1372). آشنایی با فلسفه غرب. ترجمة عزت الله فولادوند. تهران: خوارزمی.
محمدرضایی، محمد. (1379). تبیین و نقد فلسفه اخلاق کانت. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
هیک، جان. (1372). فلسفه دین. ترجمة بهاالدین خرمشاهی. تهران: الهدی.
هیک، جان.(1396).گفتگوهایی درباره دین و عقل. ترجمة ادیب فروتن. تهران: ققنوس.
هیک، جان. (1372). مباحث پلورالیسم دینی. ترجمة عبدالرحیم گواهی .تهران: بینالمللی.
هیک، جان. (1372). فلسفه دین. ترجمة بهرام راد. تهران: الهدی.
اکبری، رضا. (1383). «مبانی معرفتشناختی نظریه کثرت گروی جان هیک». پژوهشنامه فلسفه دین. 2/2. 35- 54.
لگنهاوزن، محمد. (1383). «پلورالیسم؛ بررسى اصول اخلاقى و سیاسى پلورالیسم دینى، لیبرالیسم سیاسى و سکولاریسم». دانش سیاسی. 6/1. 61ـ84.
لگنهاوزن، محمد. (1376). «پلورالیسم؛ بررسی اصول اخلاقی و سیاسی». فصلنامه معرفت.3/22. 10ـ21.
واعظی، احمد. (1388). «بازتاب هستیشناسی معنا در معرفت دینی». آیین حکمت. 2/1. 119ـ144.
Alston, W. P. (1989). Divine Nature and Human Language: Essays in philosophical theology. Ithaca: Cornell University Press.
Audi, R. (2011). Rationality and Religious Commitment, Oxford: University Press.
Cajetan, C. (1956). The Analogy of Names. Pittsburgh: Duquesne University.
Hügel F. (1921). Essays and Addresses on the Philosophy of Religion. New York: E.P. Dutton and Company.
Hare, R. M. “Theology and Falsification”. In A. MacIntyre, & A. Flew (eds.). New Essays in Philosophical Theology. Vol. 2. Macmillan. New York. 31-58.
Phillips. D.Z. (1987). Death and Immortality. New York: Springer Netherlands.
Randall, J. H. (1958). The Role of Knowledge in Western Religion. Beston: Beacon press .
Stiver, D. R. (1997(. The Philosophy of Religious Language. Oxford: Blackwell Publishers.
Tillich, P. (1940). Dynamics of Faith. New York: Harper & Row.