| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,178 |
| تعداد مقالات | 17,642 |
| تعداد مشاهده مقاله | 53,446,957 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,252,732 |
مدل ساختاری فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی | ||
| مطالعات مدیریت کسب و کار هوشمند | ||
| مقاله 1، دوره 7، شماره 27، اردیبهشت 1398، صفحه 5-28 اصل مقاله (1.15 M) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ims.2019.9982 | ||
| نویسندگان | ||
| محمدرضا تقوا* 1؛ مسعود ظهرابی2؛ زهره دهدشتی شاهرخ3 | ||
| 1عضو هیئت علمی، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران. (نویسنده مسئول: Taghva@atu.ac.ir) | ||
| 2دانشجوی دکتری، مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران | ||
| 3عضو هیئت علمی، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران | ||
| چکیده | ||
| توسعه پایدار یکی از جنبههای مهم پیشرفت هر جامعهای برای حفظ منابع برای نسلهای آینده، تداوم پیشرفت و بهرهمندی آنان از زمینی پاک با استفاده از سازگاری توسعه با محیط‌زیست است. فناوری اطلاعات سبز نیز نگاه و روشی برای انجام این مهم است که علاوه بر تأمین توسعه پایدار، به سازمان در پایداری سازمانی به معنای تداوم موفقیت و رضایتبخشی به ذینفعان و سازگاری رفتار آن با محیط‌زیست یاری می‌دهد. این پژوهش به دنبال طراحی مدلی برای توسعه پایداری سازمانی از طریق فناوری اطلاعات سبز است. این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش پژوهش، پیمایشی - توصیفی است. روش انجام این پژوهش از نوع آمیخته است. ابتدا با استفاده از روش کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای کیفی شاخص‌ها و مؤلفه‌های فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی استخراج گردید، سپس با استفاده از نظر 32 خبره در سه مرحله اجرای روش دلفی شاخص‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش نمونه‌گیری در این مرحله گلوله برفی است. برای اجرای روش کمی پرسشنامه آنلاین طراحی و در اختیار جامعه آماری شامل خبرگان، مدیران ارشد سازمان‌های فناوری اطلاعات، صاحب‌نظران حوزه فناوری اطلاعات داخل کشور است. در این مرحله روش نمونه‌گیری تصادفی است. در مجموع داده‌های 198 پرسشنامه صحیح دریافت و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که فناوری اطلاعات سبز با ابعاد (آمادگی سبز، فناوری اطلاعات و ارتباطات به‌عنوان توانمند ساز (کم‌کربن)، اقدامات و فعالیت‌های سبز، مدیریت چرخه فناوری اطلاعات سبز، سازمان و مراکز داده سبز، نظارت فناوری اطلاعات سبز) می‌تواند به‌منظور پایداری سازمان‌ها مورد استفاده قرار گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فناوری اطلاعات سبز؛ پایداری سازمانی؛ توسعه پایدار | ||
| مراجع | ||
|
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی. شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال. Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی. شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال. Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی. شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال. Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی. شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال. Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,440 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,495 |
||