دانشگاه علامه طباطبایی

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات55
تعداد شماره‌ها1,838
تعداد مقالات14,668
تعداد مشاهده مقاله31,770,428
تعداد دریافت فایل اصل مقاله19,750,796
شریعت ناصری, زهره, کردنژاد, نسرین. (1400). چگونگی بهره گیری مفسران معاصر از روایات تفسیری در تفسیرنگاری. سامانه مدیریت نشریات علمی, 12(47), 177-204. doi: 10.22054/rjqk.2021.61928.2355
زهره شریعت ناصری; نسرین کردنژاد. "چگونگی بهره گیری مفسران معاصر از روایات تفسیری در تفسیرنگاری". سامانه مدیریت نشریات علمی, 12, 47, 1400, 177-204. doi: 10.22054/rjqk.2021.61928.2355
شریعت ناصری, زهره, کردنژاد, نسرین. (1400). 'چگونگی بهره گیری مفسران معاصر از روایات تفسیری در تفسیرنگاری', سامانه مدیریت نشریات علمی, 12(47), pp. 177-204. doi: 10.22054/rjqk.2021.61928.2355
شریعت ناصری, زهره, کردنژاد, نسرین. چگونگی بهره گیری مفسران معاصر از روایات تفسیری در تفسیرنگاری. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1400; 12(47): 177-204. doi: 10.22054/rjqk.2021.61928.2355

چگونگی بهره گیری مفسران معاصر از روایات تفسیری در تفسیرنگاری

پژوهشنامه معارف قرآنی
مقاله 7، دوره 12، شماره 47، دی 1400، صفحه 177-204    اصل مقاله (517.59 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/rjqk.2021.61928.2355
نویسندگان
زهره شریعت ناصری* 1؛ نسرین کردنژاد2
1دکتری مدرسی معارف اسلامی گرایش قرآن و متون اسلامی، دانشگاه قرآن و حدیث، تهران، ایران
2استادیار علوم و قرآن و حدیث، دانشکده هدی، جامعه‌الزهرای قم، قم، ایران
چکیده
مطالعۀ تفاسیر دوره‌های مختلف نشان می‌دهد که مفسران در حیطۀ کاربرد منابع تفسیری عملکردی متفاوتی داشته‌اند. سوال مقاله چگونگی بهره‌گیری از روایت به عنوان یکی از منابع تفسیری را در تفسیرنگاری دوره معاصر مطمح نظر قرار داده و به نتایجی دست یافته‌است. این مطالعه که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد مدار بحث را تفاسیر دوره معاصر قرار داده‌است. حاصل این مطالعه نشان داد که روش مفسران معاصر در بهره‌گیری از روایات، گاه نقطه مقابل مفسران پیشین بوده‌است به گونه‌ای که معاصران برخی روایات را یا بیان نکرده‌اند، یا در مواجهه روایت با سیاق (دلیل لبی و لفظی)با بیان روایت به نقد سندی و دلالی آن پرداخته و بر رد و طرح روایت نظر داده‌اند. در موارد اندکی نیز روایت را بر سیاق مقدم داشته‌اند.
کلیدواژه‌ها
منابع تفسیر؛ تفاسیر دوره معاصر؛ سیاق؛ روایت
مراجع
ابراهیم انیس و دیگران.(1972م). المعجم الوسیط. ط الثانیة. استانبول: دارالدعوه.

ابن‌جوزی، ابی­الفرج. (بی­تا) .الموضوعات من الاحادیث المرفوعات. بیروت: دارالعلمیه.

ابن‌اثیر جزری، مبارک بن محمد.(199ق). النهایه فی غریب الحدیث و الاثر. بیروت: المکتبة العلمیه.

ابوالفتوح رازى، حسین بن على‏.(1408ق). روض­الجنان و روح­الجنان فى تفسیرالقرآن. تحقیق محمد مهدی ناصح و محمد جعفر یاحقی. مشهد: آستان قدس رضوی.

ابوحاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد. (بی­تا).علل الحدیث. تحقیق ابو یعقوب المصری. بی‌جا: بی‌نا.

ابوزید، نصرحامد. (1994م). مفهوم النص: دراسه فی علوم القرآن. بیروت: المرکز الثقافی العربی.

بستانی، محمود،.(1380).التفسیر البنایی للقرآن الکریم. مشهد: آستان قدس رضوی.

الجمل، بسّام. (1389). پژوهشی نو در باب اسباب النزول قرآن. ترجمه سید حسین سیدی. تهران: نشر سخن.

جوادی آملی، عبدالله.(1388ش). تفسیر تسنیم. قم: موسسه اسراء.

حجتی، سید محمد باقر.(1393ش). اسباب النزول. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.

حنفی، حسن. (2010م). الوحی والواقع؛ تحلیل المضمون. دمشق: المرکز الناقد الثقافی.

دروزه، محمد عزت. (1383ق). التفسیر الحدیث ترتیب السور حسب النزول. قاهره: دارالکتب العربیه.

الذهبی، محمد حسین. (1396م). التفسیر و المفسرون. الطبعۀ الثانیه. بیروت: دارالکتب الحدیثه.

رامیار، محمود. (1379ش). تاریخ قرآن. تهران: امیرکبیر.

رجبی، محمود. (1387ش). روش تفسیر قرآن. چاپ سوم. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

رشید رضا. (1990م). تفسیر القرآن الحکیم(المنار)، مصر، نشر الهیئه المصریه العام للکتاب.

الزرقانی، محمد عبدالعظیم. ( 1409ق). مناهل العرفان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتب العلمیه.

زمخشری، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت: دار الکتاب العربی.

سبحانی، جعفر.(1410ق). تهذیب الاصول. قم: دارالفکر.

سعید، عبدالله.(1385).«فضل الرحمن و اندیشه‌های وی در باب فهم و تفسیر قرآن». مدرسه. ش4 . 71-76

شاذلی، سید بن قطب بن ابراهیم. (1425ق). فی ظلال القرآن. بیروت: دارالشروق.

شریعت ناصری، زهره،.(1399). «رویکرد مفسران به مواجهه سیاق با روایت در دلالت­یابی آیات حوزه زنان (مطالعه موردی سوره نسا)».علوم حدیث. زمستان: پیاپی98.

سیوطی، عبدالرحمن.(1404ق). الدر المنثور فى تفسیر المأثور. قم: کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.

شلتوت، محمد.(1380ش). تفسیر القرآن الکریم. تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.

صادقی تهرانی، محمد.(1406ق). الفرقان فی تفسیر القرآن و بالقرآن و السنه. بی­جا: بی­نا.

صدر، سید محمد باقر.(1419ق). دروس فی علم الاصول، الطبعه الثانیه. قم: مجمع الفکر الاسلامی.

طباطبائی، سید محمد حسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین.

طباطبائی، سید محمد حسین.(1388ش). قرآن در اسلام. مصحح هادی خسروشاهی. چاپ اول. قم: بوستان کتاب.

طبرسی، فضل بن حسن.(1412ق). جوامع الجامع. قم: مرکز مدیریت‏ حوزه علمیه قم.

طبرسی، فضل بن حسن.(1372ش). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. چاپ اول. تهران: ناصر خسرو.

طوسی، محمد بن حسن.(بی­تا). التبیان فی تفسیر القرآن. چاپ اول. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

فخررازی، محمد بن عمر.(1420ق). مفاتیح الغیب. چاپ اول. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

محدث نوری، حسین.(1408ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. چاپ اول. قم: مؤسسه آل البیت.

مراغی، مصطفی.(بی­تا). تفسیر المراغی. چاپ اول. بیروت: دارالفکر.

مظفر، محمد رضا.(1430ق). اصول الفقه. تحقیق رحمه الله الرحمتی الاراکی. الطبعه الخامسه. قم: موسسه النشر الاسلامی.

مهدوی راد، محمد علی.(1379ش). سیر نگارش‌های علوم قرآنی. تهران: دبیرخانه نمایشگاه قرآن کریم.

نفیسی، شادی. (1371). «علّامه طباطبائی و معیارهای فهم و نقد احادیث اسباب النزول». فصل­نامه الهیات و حقوق. 69-100.

ویلانت، رتراود. (1383). «جریان شناسی تفاسیر قرآن در دوره معاصر». مترجم مهرداد عباسی. آینه پژوهش. ش58. 130-145.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 311
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 181


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب
login