آپتر، دیوید، چارلز اندریان. (1380). اعتراض سیاسی و تغییر اجتماعی. ترجمه محمدرضا سعیدآبادی. تهران:پژوهشکده مطالعات راهبردی.
آلموند، گابریل/ پاول، بینگهام و مونت، رابرت جی. (1377). چارچوبی نظری برای بررسی سیاست تطبیقی. ترجمه علیرضا طیب. تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
اسمیت، برایان کلایو. (1380). فهم سیاست جهان سوم. ترجمه امیرمحمد حاجیوسفی و محمد سعید قائنی نجفی. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
افتخاری، اصغر. (1381). رسانهها و بیثباتی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
برچر، مایکل/ پاتریک جیمز و جاناتان وینکنفلد. (1382). بحران، تعارض و بیثباتی. ترجمه علی صبحدل. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
برزین، سعید. (1377). جناحبندیهای سیاسی در جمهوری اسلامی ایران از دهه 1360 تا دوم خرداد 1376. تهران: نشر مرکز.
پای، لوسین و دیگران. (1380). بحرانها و توالیها در توسعه سیاسی. ترجمه غلامرضا خواجهسروی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
پستیو، ژوزف. (1377). «خشونت، درماندگی و فردگرایی» در کتاب خرد در سیاست. گردآوری و ترجمه عزت الله فولادوند. تهران: طرح نو، 487-461.
توسلی، اصغر. (1389). ثبات سیاسی در دولتهای بعد از انقلاب اسلامی. پایاننامه کارشناسیارشد، قم: دانشگاه باقرالعلوم.
جانسون، چالمرز. (1363). تحول انقلابی. ترجمه حمید الیاسی. تهران: امیرکبیر.
خواجهسروی، غلامرضا. (1382). رقابت سیاسی و ثبات سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
حسینی، معصومه. (1387). زمینههای فکری ثبات و بیثباتی سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. پایاننامه کارشناسی ارشد. قم: دانشگاه باقرالعلوم.
داودی، علیاصغر. (1381). «انقلاب اسلامی، کشمکشهای سیاسی و شکافهای اجتماعی». فصلنامه علوم سیاسی (مجله دانشگاه باقرالعلوم) شماره 20.
دلاوری، ابوالفضل. (1378). بررسی ریشههای خشونت و بیثباتی سیاسی در ایران. رساله دکتری. تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
ساندرز، دیوید. (1380). الگوهای بیثباتی سیاسی. ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی.تهران:پژوهشکده مطالعات راهبردی.
شفیعیفر، محمد. (1387). بحرانها و بیثباتیها در جمهوری اسلامی ایران. رساله دکتری. تهران: دانشگاه تهران.
طالبان، محمدرضا. (1390). جامعهشناسی سیاسی کلان: تحلیلی بین کشوری از بیثباتی سیاسی. تهران: جامعهشناسان.
عظیمی، فخرالدین. (1371). بحران دموکراسی در ایران. ترجمه هوشنگ مهدوی و کاوه بیات. تهران: علم.
عظیمی دولتآبادی، امیر. (1387). منازعات نخبگان سیاسی و ثبات سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
فایرابند، ایو/ فایرابند، روزالیند و بتی نسولد. ( 1379). «تغییر اجتماعی و خشونت سیاسی» در کتاب خشونت و جامعه. گردآوردنده و ترجمه اصغر افتخاری تهران: سفیر، 24-2.
فوران، جان. (1377). مقاومت شکننده، تحولات اجتماعی ایران از 1500 تا 1990. ترجمه احمد تدین. تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.
قریشی، فردین (1389). «بحران ناهماهنگی پایدار قوای سهگانه حاکمیت: مطالعه موردی ایران». فصلنامه سیاست (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران). سال 40 شماره 3 (پاییز) 316-297.
کاتوزیان، همایون. (1378). دولت و جامعه در ایران. ترجمه علیرضا طیب. تهران: مرکز.
گر، تد رابرت. (1377). چرا انسانها شورش میکنند. ترجمه علی مرشدیزاد. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
گیلبرت، پل. (1379). «علل خشونت» در کتاب خشونت و جامعه. گردآوردنده و ترجمه اصغر افتخاری. تهران: سفیر، 44-25.
محمدی لرد. (1393). آیندهپژوهی ثبات سیاسی در ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
واینر، مایرون/ هانتینگون، ساموئلپی.(1379). درک توسعه سیاسی. ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
هابز، توماس. (1382). لویاتان. ترجمه حسین بشیریه. تهران: نی.
هانتینگتون، ساموئل پی. (1970). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی. ترجمه محسن ثلاثی. تهران: علم.
یوسفیراد، مرتضی. (1388). عدم ثبات و فقدان تفکر فلسفی در ایران. فصلنامه علوم سیاسی (دانشگاه باقرالعلوم). سال 12. شماره 1 (شماره پیاپی: 45).
Ake, Cloude. (1975). “A Definition of Political Stability”. Comparative Politics. Vol. 7. No. 2.
Answers. (15 April 2011). [What is Political Instability?], Discussions, Available at: www.Answers.com/History-political and Society.
British Library of Economic and Political Science. (2014). Bibliography of political Science, British Library.
Castles, F. (1974). Political Stability. Milton Keynes: Open University Press.
Collins, Randal. (1985). Theree Sociological Tradirions. Oxford: Oxford University press.
Davice, J. C. (1969). “Political Stability and Instability”. Journal of Conflict Resoulotion. Vol. 16. PP. 1-12.
Economist Intelligence Units. (March 19ch 2009). [Political Instability Index: Volnerability to Social and Pollitical Unrest]. Available at: Http//Views. Wire.com.
Eckestein, H. (1964). Internal War. New York: Afree press.
Feierabend, I. & Feirabend, R. (1972). “Systemic Conditionsof Political Aggression Theory”. In Feierabend, I. & Feirabend, R. & Gurr T. R. Anger, Violence and Politics. N.J.: Printice Hall.
Field, J. (1967). Comparative Political Development. London: Routledge, Kegan Paul.
Goldstone, J. A. (2008). Using Quantitative and Qulitative Models to Forcast Instability. Washington DC: United States Institution of Peace.
Goldstone, JA, Bates, RH., Epstein, DL, Gurr, TR, Lustik, MB, Marshall, MG., Ulfelder, J, and Woodward, M. (2010).“A Global Model for Forecasting Political Instability”. American Journal of Political Science. Vol. 54. No. 1 (January). PP. 190–208.
Google Books. (2015). [Bibliography of Political Instability]. Available at: https://books.google.com/books?isbn=0415326362.
Gurr, T.R. (1994). “People against States: Ethno Political Conflict and the Changing World System”. International Studies Quarterly. vol. 38 No. 3. PP. 347-377.
Hurwitz, L. (1973). “Contemporary APProaches to Political Stability”. Comparative Politics. Vol. 3 No. 3.
Jackson Steven [and others]. (1978). Conflict and Cohercion in Dependent States, Journal of Conflict Resolution. Vol. 22. PP. 627-657.
Lipset S.M. (1963). Political Man. London: Doubleday.
Morrisson, D. & Estevenson, H. (1971). “Political Instability in Independent Black Africa”. Journal of Conflict Resoulotion. vol. 15. PP. 347-368.
Russett, B. (1964). “Inequality and Instability: The Relation of Land Tenure to Politics”. World Politics. Vol. 16. No.3.
Tylor, M. & V. Herman. (1971). “Party Systems and Government Stability”. American Political Science Review. Vol. 65. PP. 28-37.