| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,028 |
| تعداد مقالات | 16,314 |
| تعداد مشاهده مقاله | 42,683,217 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,439,262 |
مقایسه‌ی شاخص بینالمللی توسعهی دولت الکترونیک بین مناطق جغرافیایی جهان | ||
| دولت پژوهی | ||
| مقاله 5، دوره 4، شماره 13، خرداد 1397، صفحه 137-172 اصل مقاله (1 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/tssq.2018.8757 | ||
| نویسندگان | ||
| یاشار ذکی* 1؛ جواد حسن زاده2 | ||
| 1ستادیار جغرافیای‌سیاسی دانشگاه تهران | ||
| 2کارشناسی ارشد جغرافیای‌سیاسی دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| یکی از کارکردهای نوین سیاسی حکومت در عرصهی فضای مجازی شکلدهی «دولت الکترونیک» است که حکومت مرحله به مرحله در شکلگیری آن ایفای نقش میکند. مسألهی این تحقیق این است که دولت الکترونیک در کدام مناطق توسعهی بیشتری یافته است؟ وضعیت دولت الکترونیک در ایران چگونه است و چه عواملی میتوانند تأثیر بیشتری در توسعهی دولت الکترونیک در ایران داشته باشند؟ در تحقیق حاضر سعی شده با استفاده از دادههای مربوط به «پیمایش دولت الکترونیک سازمان ملل متّحد» و با استفاده از آزمونهای آماری و نرمافزار SPSS مناطق مختلف جهان با یکدیگر مقایسه شوند. این رتبهبندی بر اساس «شاخص توسعهی دولت الکترونیک» انجام میگیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد که شاخص توسعهی دولت الکترونیک در کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی و همچنین تا حدودی در کشورهای اروپای شرقی نسبت به سایر مناطق توسعهی بیشتری یافته است. البته لازم به ذکر است که کشورهایی از آسیای شرقی و غربی در لیست برترین کشورها از نظر شاخص توسعهی دولت الکترونیک حضور دارند، اما میانگین آسیا نسبت به اروپا و آمریکای شمالی بسیار پایین است که خود این امر نشان دهندهی شکاف دیجیتالی و فاصلهی زیاد کشورهای آسیایی در توسعهی فضای مجازی است. کشورهای آفریقای سیاه بدترین وضعیّت را در این زمینه دارا هستند. فاصلهی بین مناطق در شاخصهای خدمات آنلاین و زیرساختهای مخابراتی بیشتر است و در زمینهی شاخص سرمایهی انسانی اختلاف مناطق کمتر است. نمرهی ایران در شاخص خدمات آنلاین 33/0 است که نمرهی بسیار پایینی است و نشان میدهد که خدمات آنلاین در ایران هنوز جای پیشرفت بسیار دارد. نمرهی ایران در شاخص زیرساختهای مخابراتی 35/0 است که برابر با میانگین کشورهای آسیای شرقی است. نمرهی ایران در شاخص سرمایهی انسانی 71/0 است که نمرهی خوبی است و نشاندهندهی جایگاه خوب ایران از نظر سرمایهی انسانی است و از میانگین همهی مناطق به جز اروپا بالاتر است. در نهایت با استفاده از پرسشنامهی محقق ساخته که پایایی و روایی آن در حد مطلوبی به دست آمد، نگرش دانشجویان و فارغالتحصیلان رشتهی جغرافیای سیاسی در رابطه با عوامل مؤثر در توسعهی دولت الکترونیک در کشور سنجیده شد. نتایج نشان داد که از نظر افراد مورد بررسی توسعهی خدمات آنلاین و زیرساختهای مخابراتی بیش از توسعهی سرمایهی انسانی در توسعهی دولت الکترونیک نقش دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| دولت الکترونیک؛ فضای مجازی؛ دولت؛ کارکردهای حکومت | ||
| مراجع | ||
|
امیری، علی نقی و حسنی نژاد، آرش. (1391). تحلیل پیاده سازی دولت الکترونیک – با نگاهی به وضعیت دولت الکترونیک در ایران. مجله راهبرد (دانشگاه تهران)، شماره 8: صص 81-98. تحریری نودهی، زهرا. (1383). جایگاه حقوقی فضای مجازی رایانهای اینترنت در حقوق بینالملل (پایاننامه کارشناسی ارشد). دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران. حافظنیا، محمدرضا. (1390). جغرافیای سیاسی فضای مجازی. تهران: سمت. حسنزاده، جواد. (1394). دگرگونی در کارکردهای حکومت در فضای مجازی. تهران: آرنا. رکن الدین افتخاری، عبدالرضا؛ آقایاری هیر، محسن؛ منتظر، غلامعلی و پورطاهری، مهدی. (1391). ارزیابی تحقق دولت الکترونیک در روستاهای ایران. مجله برنامهریزی و آمایش فضا، شماره 6: صص 1-18. رهنورد، فرج اله و محمدی، داریوش. (1386). ارزیابی مراحل تکاملی دولت الکترونیک در ایران. پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی، سال هفتم، شماره 27: صص 55-72. صمیمی، مهدی و نصیری باری، حسین. (1389). عوامل موثر بر دولت الکترونیک و ارائه الگویی برای سنجش آن. فصلنامه مدیریت نظامی، شماره 38: صص 85-100. عاملی، سعیدرضا و حسنی، حسین. (1391). دوفضایی شدن آسیبها و ناهنجاریهای فضای مجازی: مطالعه تطبیقی سیاست گذاریهای بینالمللی. فصلنامه تحقیقات فرهنگی، شماره 1: صص 1-30. عباسی قادی، مجتبی و خلیلی کاشانی، مرتضی. (1390). تاثیر اینترنت بر هویت ملی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی. فتحیان، محمد و مهدوی نور، سید حاتم. (1386). پیش به سوی جامعه اطلاعاتی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی. مجتهدزاده، پیروز. (1391). ژئوپولیتیک فضای مجازی، تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی. محب علی،امیرحسین؛ آیت الله زاده شیرازی، محمدرضا؛ بی ریایی، هانیه سادات و جامی پور، مونا. (1393). تحلیلی بر وضعیت توسعه دولت الکترونیک در جهان و ایران از منظر شاخص توسعه دولت الکترونیک سازمان ملل متحد. تهران: مرکز نشر آثار علمی دانشگاه تربیت مدرس. محسنی، فرید و قاسم زاده، فریدون. (1385). حریم شخصی در فضای مجازی با تکیه بر حقوق ایران. فصلنامه شریف، شماره 34: صص21-30. میردامادی، محسن. (1380). فضای سایبرنتیک به مثابه فضای شهری. (پایاننامه کارشناسی ارشد). دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران. هاتف، مهدی. (1388). چالشها و چشم اندازهای امنیت در فضای مجازی. دو ماهنامه توسعه انسانی پلیس، شماره 22: صص 93-117. Dodge, M. (1999). The Geographies of Cyberspace. London, UK: Centre for Advanced Spatial Analysis.Horan, T. (2004). Introducing E-GOV: History, Definitions, and Issues. Communications of the Association for Information Systems, VOL15, pp 713-729.
Patil, R. S. (2010). A Study of Progress, Development and Strategy of Government Organization Regarding E-Governance in MAHARASHTRA State with Special Reference to NASHIK District. (Thesis for the Degree of PHD). University of Pune.
Sheldon, J. B. (2011). Deciphering Cyber power: Strategic Purpose in Peace and War, Strategic Studies Quarterly, summer 2011, pp 95-112.
United Nations (2016). UNITED NATIONS E-GOVERNMENT SURVEY 2016, New York, US: United Nations.
www.worldbank.org | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,519 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,404 |
||