تأثیر ذکر در تکامل انسان

قرآن کریم. (1381). ترجمة محمدمهدی فولادوند. قم: انتشارات قرآن کریم.

نهج‌البلاغه. (1383). ترجمة علی شیروانی. قم: دارالعلم.

ابوالفتوح رازی، حسین‌بن علی. (1367). روض‌الجنان و روح‌الجنان فی تفسیر القرآن. 17 ج. تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.

اسفراینی، نورالدّین عبدالرّحمن. (1383). کاشف‌الأسرار. به اهتمام هرمان لندت. تهران: دانشگاه تهران.

بهاءالدّین ولد، محمدبن حسین. (1352). معارف: مجموعة مواعظ و سخنان سلطان‌العلما. تصحیح بدیع‌الزّمان فروزانفر. تهران: کتابخانة طهوری.

تمیمی آمدی، ابوالفتح. (1366). غررالحکم و دررالکلم. قم: دار الکتاب الإسلامی.

خمینی، روح‌الله. (1394). شرح چهل حدیث. تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی^(ره).

ـــــــــــــــــــ . (1361). صحیفة نور (ج 11). تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

خوشحال ‌دستجردی، طاهره و مرضیه کاظمی. (1390). «تأثیر تکامل‌بخش ذکر در سلوک إلی الله». دوفصلنامة ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا. س 2. ش 4. ص 29ـ63.

سرّاج طوسی، ابونصر. (1382). اللّمع فی التصوّف. تصحیح رینولد آلن نیکلسون. ترجمة مهدی محبتی. تهران: اساطیر.

سعدی، مصلح‌الدّین. (1381). کلیات. به اهتمام محمدعلی فروغی. تهران: امیرکبیر.

شیعه‌علی، علی. (1386). «بررسی آثار نماز و ذکر». فروغ وحدت. ش 8. ص 39ـ51.

صدرای شیرازی، محمدبن ابراهیم. (1389 ق.). الحکمةالمتعالیةفی الأسفار العقلیة الأربعة. 8 ج. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

عبّادی، مظفربن اردشیر. (1374). التصفیة فی احوال المتصوّفة. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

عطار نیشابوری، فریدالدّین محمد. (1388). اسرارنامه. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی‌کدکنی. تهران: سخن.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1364). تذکرة‌الأولیاء. تصحیح میرزا محمدخان قزوینی. تهران: سخن.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (بی‌تا). جوهرالذات؛ http://pdf.tarikhema.ir.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1382). خسرونامه. مقدمة فرشید اقبال. تهران: مؤسسة فرهنگی اندیشه در گستر.

علاءالدّولة سمنانی، احمدبن محمد. (1362). العروة لأهل الخلوة والجلوة. تصحیح نجیب مایل‌ هروی. تهران: مولی.

فاضلی ‌دهکردی، مهدی و سلمان رضوان‌خواه. (1389). «بررسی ذکر و یاد خدا به عنوان یکی از شاخصه‌های اُنس با قرآن و تأثیر آن در تربیت اخلاقی». مطالعات قرآن و حدیث دانشگاه امام صادق^(ع). س 4. ش 1 (پیاپی 7). صص 129ـ157.

قرائتی، محسن. (1383). تفسیر نور. چ 11. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن.

کلابادی، ابوبکر محمّد. (1380 ق.). التعرّف لمذهب التصوّف. قاهره: مؤسسة النصر.

کلینی، محمدبن یعقوب. (1369). اصول کافی. ترجمة جواد مصطفوی. تهران: کتاب‌فروشی علمیة اسلامیه.

لاهیجی، شمس‌الدّین محمد. (1385). مفاتیح‌الإعجاز فی شرح گلشن ‌راز. تصحیح و تعلیقات محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی. تهران: زوّار.

متقی الهندی، علاءالدّین. (1405 ق). کنز العمّال. ج 5. بیروت: مؤسسة الرسالة.

مجلسی، محمدباقر. (1362). بحارالأنوار. تهران: دارالکتب الإسلامیة.

محققیان، زهرا. (1378). «تأثیر ذکر در آرامش روان». بینّات. س 21. ش 21. صص 21ـ34.

محمودی، خیرالله. (1390). «ذکر وجودی و شهودی در عرفان اسلامی». بوستان ادب دانشگاه شیراز. س 3. ش 1 (پیاپی 7). صص 207ـ228.

مستملی ‌بخاری، اسماعیل‌بن محمّد. (1373). شرح التعرّف لمذهب التصوّف. تصحیح محمد روشن. تهران: اساطیر.

مصباح ‌یزدی، محمدتقی. (1381). فلسفة اخلاق. تهران: مؤسسة اطلاعات.

مکارم شیرازی، ناصر و دیگران. (1374).تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.

مولوی، جلال‌الدّین محمد. (1386). کلیات شمس. تصحیح بدیع‌الزّمان فروزانفر. مقدمة اردوان بیاتی. تهران: دوستان.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1390). مثنوی معنوی. به‌کوشش توفیق سبحانی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.

میبدی، رشیدالدّین. (1371). کشف‌الأسرار و عدّة‌الأبرار. 9 ج. تهران: امیرکبیر.

نجم‌ رازی، عبدالله‌بن محمد. (1365). مرصادالعباد من المبدأ إلی المعاد. به اهتمام محمدامین ریاحی. تهران: علمی و فرهنگی.

نسفی، عزیزالدّین. (1359). کشف الحقایق. به اهتمام احمد مهدوی دامغانی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر.