ابن منظور، محمد ابن مکرم. (1426ق). لسان العرب. بیروت: دارالکتب العلمیه.
بابایی، علی اکبر. (1386). مکاتب تفسیری. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی.
برومند، محمدحسین (بیتا). نقد و بررسی روشهای تبیین حقانیت قرآن. قم: عرش اندیشه.
برومند، محمدحسین و جودوی. امیر. (1385) نقدی بر کتاب التفسیر و المفسرون. قم: عرش اندیشه.
جلیلی، سید هدایت. (1391). پژوهش در تفسیر پژوهی. تهران: سخن.
جوادی آملی، عبدالله. (1387). عین نضّاخ. قم: مرکز نشر اسراء.
جودوی. امیر و برومند. محمدحسین. (1390). بررسی مقاطع زمانی تاریخ تحلیلی تفسیر شیعه. یزد: انتشارات دانشگاه یزد
جوهری، اسماعیل ابن حماد. (1407ق). تاج اللغه و صحاح اللغه. بیروت: دار العلم الملایین.
دکارت، رنه. (1383). گفتار در روش. مترجم: محمدعلى فروغى. تهران: انتشارات هرمس.
دهخدا، علیاکبر. (1373)؛ لغتنامه دهخدا. تهران: موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
رضایی اصفهانی، محمد علی. (1395). منطق تفسیر قرآن 2 (روشها و گرایشهای تفسیری قرآن). قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی.
رومی، فهد ابن عبدالرحمن. (1419ق). بحوث فی أصول التفسیر و مناهجه. ریاض: مکتبة التوبه.
_______________. (1418ق). إتجاهات التفسیر فی القرن الرابع العشر. ریاض: موسسة الرسالة.
زرین کوب. عبدالحسین. (1361). نقد ادبی. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر.
ساروخانی، باقر. (1370). دایره المعارف علوم اجتماعی. تهران: دانشگاه تهران.
شاکر، محمدکاظم. (1389). مبانی و روشهای تفسیری. قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی.
عک، خالد ابن عبدالرحمن. (1406). أصول التفسیر و قواعده. چاپ دوم. دمشق: دارالنفائس.
عمید زنجانی، عباسعلی. (1387). مبانی و روشهای تفسیر قرآن. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد.
عمید، حسن. (1389). فرهنگ فارسی عمید. تهران: راه رشد.
فراهیدی، خلیل ابن احمد. (1409ق). کتاب العین. ایران: موسسه دارالهجره.
کاظمی، محمد علی (1404ق). فوائد الاصول. قم: موسسه نشر الاسلامی.
مطهری، مرتضی. (1385). جامعه و تاریخ. چاپ هجدهم. تهران: بنیاد علمی و فرهنگی شهید مرتضی مطهری.
مظفر، محمدرضا. (1421). المنطق. قم: موسسه النشر الاسلامی.
واعظی، احمد. (1380). درآمدی بر هرمنوتیک. تهران: مرکز نشر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.