- همه نشریات
- ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
- اقتصاد (دانشکده و پژوهشکده)
- الهیات و معارف اسلامی
- پژوهش و نقد (معاونت پژوهشی دانشگاه)
- تربیت بدنی و علوم ورزشی (دانشکده و پژوهشکده)
- حقوق و علوم سیاسی
- روانشناسی، علوم تربیتی و اطلاع رسانی
- علوم اجتماعی
- علوم ارتباطات
- علوم ریاضی و رایانه
- مدیریت و حسابداری
- موسسه آموزش عالی بیمه اکو
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 60 |
| تعداد شماره‌ها | 2,022 |
| تعداد مقالات | 16,253 |
| تعداد مشاهده مقاله | 42,487,400 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 24,317,250 |
دعا در قرآن و عهدین | ||
| سراج منیر | ||
| مقاله 2، دوره 10، شماره 37، دی 1398، صفحه 31-55 اصل مقاله (422.91 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- ترویجی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ajsm.2021.27580.1377 | ||
| نویسنده | ||
| عباس اشرفی* | ||
| دانشیار علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| دعا، سؤال و درخواست بندگان از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادی یا معنوی است. دعا، شامل حاجاتی است که به پیشگاه خداوند ادا می‌شود و هدف از گفتن این حاجات، برآورده شدن و استجابت آن است. این مقاله با پرسش اصلی این که دعا در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن چگونه توصیف می‌شود؟ با استفاده از روش تطبیقی جزئی به بررسی دعا پرداخته است.این مقاله نشان داده‌است که: دعا در عهد قدیم به منزلۀ تنها نیایش زبانیِ مطرح، و بعد از زمانی طولانی، تافیلا از دعا مشتق شد. دعا در عهد جدید، بیشترین جایگاه عبادی را در بین دیگر عبادات به خود اختصاص داده‌است. مهم‌ترین نکته در دعا، صمیمیت دعا کننده و دعای برخاسته از تمام دل و جان است. همچنین برای دعا مکان خاصی ذکر نشده، هرچند که بیشترین تأکید بر دعای در خلوت است؛ ولی منازل ایمان‌داران، کوه‌های اطراف شهر، کنیسه و کلیسا، محل‌های دعا محسوب می‌شوند. در قرآن، دعا یکی از مصادیق عبادت است؛ اهمیت دعا در قرآن به حدی است که، ارزش انسان با دعا تعیین شده‌است و اگر دعای انسان نباشد، شایستۀ توجه خداوند نیست. دعا در قرآن فطری انسان است.لذا هر نیاز فطری می‌تواند موضوع دعای انسان باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| دعا؛ براخا؛ قرآن؛ عهد قدیم؛ عهد جدید؛ عبادات | ||
| مراجع | ||
|
قرآن. ترجمۀ محمدمهدی فولادوند.
کتاب مقدس (عهدین). ترجمۀ تفسیری انجمن کتاب مقدس.
ابن فارس. (بیتا). معجم مقائیس اللغه. تحقیق عبد الاسلام محمدبن هارون. دارالکتب العلمیه قم.
ابن منظور اندلسی. (بیتا). لسان‌العرب. بیروت: دارصادر.
باقری‌فر، علی. (1384). پژوهشی در نیایش‌های قرآن کریم. چاپ دوم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. سازمان چاپ و انتشارات.
الجوهری. اسماعیل بن حماد (بی تا) تاج اللغة و صحاح العربیه الجوهری. مصر : دارالکتب العربی .
حمیری نیشابوری. (1380). وجوهالقرآن. تحقیق نجف عرشی. الطبعه الاولی. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه.
راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمد. (1412). المفردات فی غریب القرآن. چاپ اول. بیروت: دار القلم.
طباطبائی، محمدحسین. (1363). المیزان فی تفسیر القرآن. ترجمۀ سید محمدباقر موسوی همدانی. چاپ سوم. قم: انتشارات الهدی.
طبرسی، امین‌الاسلام فضل. (1380). مجمع البیان. ترجمۀ علی کرمی. تهران: فراهانی.
قرشی، سید علی‌اکبر. (1371). قاموس قرآن. چاپ ششم. تهران: دارالکتب اسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. چاپ اول. تهران: دارالکتب اسلامیه.
هاکس، جیمز. (1377). قاموس کتاب مقدس. چاپ اول. تهران: اساطیر.
The Oxford Dictionary of World Religions. Oxford University Press, 1997.
Xabier pikaza ,Abdolmumin Aya .(2009). Diccionario de las tres religiones– espana – verbodivino.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 786 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 429 |
||
Scholarly Journals Management System © 1991.05.01 by Allameh Tabatabaei University is
licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International.
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب