| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,226 |
| تعداد مقالات | 18,211 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,996,334 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 29,033,006 |
تأثیر آموزش گروهی افزایش صبر بر خودکارآمدی و نگرش مادران دارای کودک استثنایی | ||
| روانشناسی افراد استثنایی | ||
| مقاله 5، دوره 13، شماره 51، مهر 1402، صفحه 105-143 اصل مقاله (1.12 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/jpe.2023.67103.2437 | ||
| نویسندگان | ||
| نجمه ابراهیم زاده1؛ سیدمحسن اصغری نکاح* 2؛ سکینه سلطانی کوهبنانی3 | ||
| 1کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران. | ||
| 2دانشیار گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران. | ||
| 3استادیار گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش گروهی افزایش صبر بر خودکارآمدی و نگرشمادران دارای کودکاستثنایی بود. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دارای کودکاستثنایی شهر مشهد بود که در آموزشوپرورش استثنایی استان خراسان رضوی ثبتنامشده بودند، انتخاب نمونه بهصورت داوطلبانه و از روش در دسترس استفادهشده است. 32 مادر دارای کودکاستثنایی انتخاب و بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه جایگزین شد (16 نفر در هر گروه). از پرسشنامههای صبر، خودکارآمدی دومکا و نگرش والدین به کودکاستثنایی برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. پیشآزمون از دو گروه گرفته شد. گروه آزمایش 10 جلسهی آموزش صبر را دریافت کردند درحالیکه گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند. پس از ارائه جلسات آموزشی، هر دو گروه مجدداً به پرسشنامهها در پسآزمون پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس تکمتغیره (ANCOVA) و تحلیل کواریانس چندمتغیری (MONCOVA) مورد تجزیهوتحلیل قرارگرفت. یافتههای پژوهش حاضر نشانداد که آموزش صبر بر خودکارآمدی و تغییر نگرش، ناکامی، ناامیدی و شرمزدگی و صبر مادراندارای فرزنداستثنایی مؤثر است. درنتیجه توصیه میشود مشاوران و روانشناسان در برنامههای آموزشخانواده و گروههای والدین دارای فرزند استثنایی، آموزش صبر را موردتوجه قراردهند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| صبر؛ خودکارآمدی؛ نگرش؛ مادران دارای کودکاستثنایی | ||
| مراجع | ||
|
آزاد یکتا، مهرناز. (۱۴۰۰). اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی. تعلیم و تربیت استثنایی، ۳ (۱۶۳)، ۲۰-۹.
احمدی، خدابخش و دارابی، عاطفه. (1396). اثربخشی آموزش صبر بر کاهش سوگ و تسهیل رشد پس از ضربه. روانشناسی فرهنگی، 1(1)، 114-131.
اسکندری، بهاره؛ پوراعتماد، حمیدرضا؛ حبیبی عسگرآباد، مجتبی و مظاهری، محمدعلی. (1395). اثربخشی مداخله سبکهای پردازش حسی برافزایش خودکارآمدی والدگری و رابطه والد-کودک در کودکان با اختلال طیف اوتیسم. تعلیم و تربیت استثنائی، 1(16)،14-21.
اصغرینکاح، سیدمحسن و بلقانآبادی، مصطفی. (1390). اعتباریابی و تجدیدنظر مقیاس نگرش والدین نسبت به کودکاستثناییشان. (2013). روانشناسی افراد استثنایی، 3(11)، 147-163.
افسری، مهسا؛ زینالی، علی. (1400). تأثیر آموزش مدیریت والدین در کاهش اختلال نافرمانی مقابلهای دانش آموزان کمتوان ذهنی. تعلیم و تربیت استثنایی، ۵ (۱۶۵): ۵۶-۴۷.
اقایوسفی، علیرضا؛ ترخان، مرتضی و فرمانی، اعظم. (1395). نقش پنج عامل بزرگ شخصیت در پیشبینی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان باواسطه گری مؤلفههای صبر بهمنظور ارائه مدل. مطالعات روانشناسی بالینی، 7(26)، 43-64.
بخشی زاده، شهرزاد؛ افروز، غلامرضا؛ به پژوه، احمد؛ غباری بناب، باقر و شکوهی یکتا، محسن. (1395). اثربخشی آموزش مهارتهای تابآوری مبتنی بر معنویت اسلامی بر میزان رضامندی زوجیت و مؤلفههای تابآوری معنوی در مادران با کودکان آهسته گام. توانمندسازی کودکان استثنایی،7(20)،60-75.
بهادری خسروشاهی، جعفر. (1396). رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایش گری با تعامل مادر-کودک در مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی. توانمندسازی کودکان استثنائی، 8(2)، 26-36.
جاجرمنه، فاطمه؛ قضاوی، زهره؛ مهرابی، طیبه و نجفی، مصطفی. (1395). تأثیر برنامه آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی مادران کودکان مبتلابه تالاسمی. پرستاری و مامایی، 5(2)،84-93.
جبلی، مهرناز و خادمی، علی. (1399). مقایسهی انعطافپذیری و سرسختی روانشناختی در مادران کودکان استثنایی (ناشنوا، نابینا، با ناتوانی هوشی). مجله مطالعات ناتوانی، 10 (18)،1-6.
چراغی، فاطمه؛ روستایی، زهره؛ عسگری، محمد؛ شمسایی، فرشید و تاپاک، لیلی. (1396). تأثیر آموزش نقش والدی بر نگرش مادران دارای کودکان ۵-۱ ساله نسبت به سوء رفتار با کودک. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، ۵ (۳)، ۱۹۰-۱۸۲.
حسین ثابت، فریده. (1391). مبانی دینی و تحلیل روانشناختی «صبر» با تکیهبر آیات قرآن کریم. فصلنامه سراج منیر، 3(8)،95-113.
خدادادی سنگده، جواد؛ تولائیان، سیدعبدالحسین و بلقان آبادی، مصطفی. (1393). اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر به شیوه گروهی برافزایش شادکامی مادران کودکان با نیازهای ویژه. روانشناسی خانواده، 1(1)، 53-62.
خرمائی، فرهاد؛ آزادی ده بیدی، فاطمه وحق جو، شیوا. (1395). مدل ساختاری رابطه فضیلت اخلاقی صبر با مشکلات تنظیم هیجانی در دانشجویان. پژوهش در سلامت روانشناختی، 10(1)،21-31.
خرمائی، فرهاد؛ فرمانی، اعظم و سلطانی، اسماعیل. (1388). ساخت و بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس صبر. مجله اندازهگیری تربیتی، 5(17)، 83-99.
رضاپور میرصالح، یاسر؛ شمالی احمدآبادی، مهدی؛ اکبریان ترک آباد، الهه؛ عمارتی، سیدعلیرضا؛ برخورداری، عاطفه. (1400). اثربخشی زوجدرمانی هیجانمحور بر رضایت جنسی، رضایت زناشویی و ابعاد سلامت روان در مادران کودکان کمتوان ذهنی. روانشناسی افراد استثنایی، 11(42).
سرتیپی، زهرا؛ سهرابی، فرامرز و پسندیده، عباس. (1395). کارآمدی آموزش صبر بر اساس مؤلفه صبر در الگوی اسلامی شادکامی، بر بهباشی روانشناختی زنان خانهدار. روانشناسی اسلامی، 2(4)، 45-69.
شباهنگ، رضا؛ خسروجاوید، مهناز و احمدی، علیرضا. (1397). نقش نگرش و تابآوری در پیشبینی کیفیت زندگی والدین کودکاستثنایی. فصلنامه سلامت روان کودک، 5(3)، 11-21.
صفآرا، مریم؛ خانبابایی، مینو و خانبابایی، مینا. (1399). تأثیر آموزش مهارتهای معنوی بر ارتقای کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران دارای کودک کمتوان ذهنی. روانشناسی افراد استثنائی، 10(37)،161-180.
طالعی، علی؛ طهماسیان، کارینه و وفایی، نرگس. (1390). اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر خوداثرمندی والدینی مادران. خانواده پژوهی، 7(39)،311-323.
غباریبناب، باقر و راقبیان، رؤیا. (1396). آموزش صبر به کودکان برای ارتقای سلامت معنوی آنان: راهنمای والدین. مجله فرهنگ و ارتقای سلامت (فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران)، 1(1)، 49-58.
قدم پور، عزتالله؛ رحیمی پور، طاهره؛ امیری، فاطمه و خلیلی گشنیگانی، زهرا. (1397). اثربخشی آموزش صبر مبتنی بر آموزههای دینی بر تابآوری. روانشناسی و دین، 11(1)، 31-46.
کارگر، مونا و اصغری ابراهیمآباد، محمدجواد. (1394). مقایسه سبک حل مسئله و سازگاری زناشویی در مادران کودکاستثنایی و عادی. تعلیم و تربیت استثنایی، 11(2)، 37-44.
مبارکی، آسیه و زاده باقری، قادر. (1382). مقایسه دانش و نگرش مادران دارای فرزند معلول ذهنی و بدون فرزند معلول ذهنی درزمینه معلولیت ذهنی در شهر گچساران در سال 1382. ارمغان دانش، 8(31)، 81-90.
مرادی ثانی، رعنا و خادمی، علی. (1396). بررسی تطبیقی کمخونی در دانشآموزان ابتدایی مبتلابه نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلالهای یادگیری. ناتوانیهای یادگیری، 7(1)، 119-135.
نعمتی پور، زهرا؛ گلزاری، محمود و باقری، فریبرز. (1391). بررسی اثربخشی آموزش صبر به شیوه گروهی بر کاهش علائم افسردگی و فشار روانی حاصل از داغدیدگی در مادرانی که فرزند خود را ازدستدادهاند. مطالعات روانشناسی بالینی، 2(7)، 31-59.
نوروزی، مهناز؛ لک، پیمانه واحسانپور، سهیلا. (1398). مقایسه تأثیر آموزش به دو روش گروهی و لوح فشرده مولتیمدیا بر آگاهی و نگرش مادران در مورد کودکآزاری جنسی. همایش کشوری مامایی و سلامت زنان، دانشکده پرستاری مامایی و معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
هارون رشیدی، همایون، منصوری راد واحد. (1396). رابطه حمایت اجتماعی ادراکشده و تابآوری با درماندگی روانشناختی مادران کودکان استثنایی. تعلیم و تربیت استثنایی. ۳ (۱۴۶): ۱۵-۲۲
References
Aini، F.، & Kurniawati، F. (2019، August). The Effectiveness of the SERASI Intervention Program in Improving Parents’ Positive Attitudes towards Students with Disabilities. In 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) (pp. 576-587). Atlantis Press.
Albarracin، D.، & Shavitt، S. (2018). Attitudes and attitude change. Annual review of psychology، 69، 299-327.
Al-Dababneh، K. A.، & Al-Zboon، E. K. (2018). Parents’ attitudes towards their children with cerebral palsy. Early Child Development and Care، 188(6)، 731-747.
Arman، A. N. Z.، & Kurniawati، F. (2019، August). Does the Availability of Information Matter for Parents’ Attitude Towards Children with Special Needs?. In 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) (pp. 537-544). Atlantis Press.
Aydogmus، M. (2021). Investigation of the effect of social entrepreneurship on professional attitude and self-efficacy perception: a research on prospective teachers. Studies in Higher Education، 46(7)، 1462-1476.
Bar، M. A.، Shelef، L.، & Bart، O. (2016). Do participation and self-efficacy of mothers to children with ASD predict their children’s participation?. Research in Autism Spectrum Disorders، 24، 1-10.
Bandura، A. (1989). Regulation of cognitive processes through perceived self-efficacy. Developmental psychology، 25(5)، 729.
Coleman، P. K.، & Karraker، K. H. (2000). Parenting self‐efficacy among mothers of school‐age children: Conceptualization، measurement، and correlates. Family relations، 49(1)، 13-24.
Currier، J. M.، Kuhlman، S.، & Smith، P. N. (2015). Empirical and ethical considerations for addressing spirituality among veterans and other military populations at risk for suicide. Spirituality in Clinical Practice، 2(1)، 68.
Deng، J.، Li، T.، Wang، J.، & Zhang، R. (2020). Optimistically accepting suffering boosts happiness: associations between Buddhism patience، selflessness، and subjective authentic-durable happiness. Journal of Happiness Studies، 21(1)، 223-240.
Dias، P. C.، Mamas، C.، & Gomes، R. (2020). Attitudes of students towards peers with special educational needs in mainstream Portuguese schools. European journal of special needs education، 35(5)، 636-647.
Dumka، L. E.، Stoerzinger، H. D.، Jackson، K. M.، & Roosa، M. W. (1996). Examination of the cross-cultural and cross-language equivalence of the parenting self-agency measure. Family Relations، 216-222.
Fereydooni، A.، Heidari، A.، Eftekhar Saadi، Z.، Ehteshamzadeh، P.، & Pasha، R. (2020). A Comparison of the Effects of Happiness and Mindfulness Training on Parenting Self-Efficacy in Mothers of Anxious Preschool Children. International Journal of Pediatrics، 8(11)، 12327-12337.
Gawronski، B.، Rydell، R. J.، De Houwer، J.، Brannon، S. M.، Ye، Y.، Vervliet، B.، & Hu، X. (2018). Contextualized attitude change. In Advances in experimental social psychology . Academic Press 57:1-52.
Govender، N. (2002). Attitudes of parents towards their mentally retarded children: a rural area examination (Doctoral dissertation).
Jiu، C. K.، Zulfia، N.، Rahayu، I. D.، & Putra، G. J. (2020). Students with Intellectual Disability in Special Needs School: A Qualitative Study. International Journal of Multidisciplinary Research and Publications (IJMRAP).
Lavelock، C. R. (2015). Good things come to those who (peacefully) wait: Toward a theory of patience.
Namaziandost، E.، & Çakmak، F. (2020). An account of EFL learners’ self-efficacy and gender in the Flipped Classroom Model. Education and Information Technologies، 25(5)، 4041-4055.
Patten، S. B. (2014). Support، patience، and expectancy: therapeutic options alongside intensified treatments for depression?. The Canadian Journal of Psychiatry، 59(7)، 347-348.
Rani، S. (2020). Impact of disabled child in the family.
Reis، H.، Silva، A.، Simões، B.، Moreira، J.، Dias، P.، & Dixe، M. (2020). Preschool Children’s Attitudes Towards Their Peers with Special Needs. International Journal of Disability، Development and Education، 1-11.
Roberts، A. R.، & Fishbach، A. (2020). When wanting closure reduces patients’ patience. Organizational Behavior and Human Decision Processes، 161، 85-94.
Sabila، H.، & Kurniawati، F. (2019). Parental attitudes of preschool children toward students with special needs in inclusive and non-inclusive kindergartens: A comparative study. In Advances in Social Science، Education and Humanities Research: Proceedings of the 2nd International Conference on Intervention and Applied Psychology (ICIAP 2018) . 229: 602-609).
Schnitker، S. A. (2012). An examination of patience and well-being. The Journal of Positive Psychology، 7(4)، 263-280.
Schnitker، S. A.، & Emmons، R. A. (2007). Patience as a virtue: Religious and psychological perspectives. In Research in the Social Scientific Study of Religion 18: 177-207.
Shiau، W. L.، Yuan، Y.، Pu، X.، Ray، S.، & Chen، C. C. (2020). Understanding fintech continuance: perspectives from self-efficacy and ECT-IS theories. Industrial Management & Data Systems.
Smart، L. K. (2016). Parenting self-efficacy in parents of children with autism spectrum disorders. Brigham Young University.
Temiz، G. (2020). The relationship between mothers’ psychological well-being and their attitudes towards their children. Psychology، 10(1)، 1-9.
Vance، A. J.، Pan، W.، Malcolm، W. H.، & Brandon، D. H. (2020). Development of parenting self-efficacy in mothers of high-risk infants. Early human development، 141، 104946.
Wardana، L. W.، Narmaditya، B. S.، Wibowo، A.، Mahendra، A. M.، Wibowo، N. A.، Harwida، G.، & Rohman، A. N. (2020). The impact of entrepreneurship education and students' entrepreneurial mindset: the mediating role of attitude and self-efficacy. Heliyon، 6(9)، e04922.
Weiss، J. A.، Tint، A.، Paquette-Smith، M.، & Lunsky، Y. (2016). Perceived self-efficacy in parents of adolescents and adults with autism spectrum disorder. Autism، 20(4)، 425-434.
Wittkowski، A.، Garrett، C.، Calam، R.، & Weisberg، D. (2017). Self-report measures of parental self-efficacy: A systematic review of the current literature. Journal of child and family studies، 26(11)، 2960-2978.
Yada، A.، & Savolainen، H. (2017). Japanese in-service teachers’ attitudes toward inclusive education and self-efficacy for inclusive practices. Teaching and Teacher Education، 64، 222-229.
استناد به این مقاله: ابراهیمزاده، نجمه.، اصغری نکاح، سیدمحسن.، سلطانی کوهبنانی، سکینه. (1402). تأثیر آموزش گروهی افزایش صبر بر خودکارآمدی و نگرش مادران دارای کودک استثنایی، روانشناسی افراد استثنایی، 13(51)، 105-143.
DOI: 10.22054/jpe.2023.67103.2437
Psychology of Exceptional Individuals is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,527 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 5,063 |
||