| تعداد نشریات | 61 |
| تعداد شمارهها | 2,201 |
| تعداد مقالات | 17,941 |
| تعداد مشاهده مقاله | 55,038,666 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 28,808,343 |
ارتباط «تأویل» و «ساختارِ هنریِ» غزل حافظ | ||
| مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| دوره 5، شماره 6، 1397، صفحه 453-470 اصل مقاله (1.65 M) | ||
| نوع مقاله: کرسی ترویجی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22054/ijdli.2018.19920 | ||
| نویسنده | ||
| محمدامیر جلالی* | ||
| گروه ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| بلاغت سنّتی ما (شامل بدیع، بیان و معانی) با همۀ قدرتمندیها، و موشکافیهای بلاغیان قدیم، باآنکه بخشهای جدیای از جنبههای زیباییشناختیِ سخن را میتوانند توضیح دهند؛ اما جنبهها و شگردهای هنریای نیز حتی در متون ادبی گذشتۀ ما وجود دارد که خارج از زمینۀ بلاغت سنّتیاند و برای تحلیل آنها نگاهی متفاوت به «ساختار» و پیکرۀ متن میتواند گرهگشا باشد. یکی از مباحث مقالۀ حاضر وجود زمینههای نظری و نیز عملی تفسیر و تأویل در سنت فرهنگی ایرانزمین تا عصر حافظ است که زمینهای فراهم آورده است تا هنرمندی بزرگ همچون حافظ از دل آن برخیزد. هدف پژوهش حاضر بررسی و تبیین یکی از شگردهای هنریای است که توسط حافظ در برجستهترین آثار هنریاش در جهت هرچه توانمندتر ساختن متن برای مواجهۀ خلّاقِ خواننده در جهت دستیابی به امکانهای متعدد تفسیر و تأویل بهکار گرفتهشده است. در مقالۀ حاضر، با مقایسۀ سرودههایی همروال (هموزن و قافیه) از شاه نعمتالله ولی و غزلی از حافظ، بهبررسی یکی از ویژگیهای هنری غزلهای حافظ پرداختهشده است که موجب چندصدایی و چندمعناییشدن غزل حافظ و برعکس، تکصداییبودن غزلهای دیگران (و در اینجا، سرودۀ شاه نعمتالله) شده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| حافظ؛ شاه نعمتالله ولی؛ امکان خوانشهای متعدد از متن؛ غزل عارفانه- عاشقانه | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 8 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 8 |
||