جمادی، سیاوش. (1385). زمینه و زمانه پدیدارشناسی: جستاری در زندگی و اندیشههای هوسرل و هایدگر. تهران: ققنوس.
دکارت، رنه. (1371). اصول فلسفه. ترجمة منوچهر صانعی. تهران: انتشارات بینالمللی الهدی.
عبدالکریمی، بیژن. (1381). هایدگر و استعلا (شرحی بر تفسیر هایدگر از کانت). تهران: نقد فرهنگ.
کاکلمانس، جوزف. (1380). مارتین هایدگر (پیشدرآمدی به فلسفة او). ترجمة موسی دیباج. تهران: حکمت.
کِنی، آنتونی. (1392). معماری زبان و ذهن در فلسفة ویتگنشتاین. محمدرضا اسمخانی. تهران: ققنوس.
گراهام، جورج. (1381). «مسئلة اذهان دیگر». ترجمة قدرت احمدی. مجلة ذهن. د 3. ش 11ـ12. صص 173ـ204.
لوکنر، آندرئاس. (1394). درآمدی به وجود و زمان. ترجمة احمدعلی حیدری. تهران: نشر علمی.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1380). پژوهشهای فلسفی. ترجمة فریدون فاطمی. تهران: مرکز.
هایدگر، مارتین. (1386). هستی و زمان. ترجمة سیاوش جمادی. تهران: ققنوس.
ـــــــــــــ . (1392). مسائل اساسی پدیدارشناسی. ترجمة پرویز ضیاء شهابی. تهران: مینوی خرد.
Avramides, Anita. (2001). Other Minds. London: Routledge.
Descartes, René. (1951). Meditations on the First Philosophy. New Jersey: Prentice Hall, Upper Saddle River.
Hacker, Peter. (1997). Wittgenstein. London: Phoenix.
Hanfling, Oswald. (1989). Wittgenstein's Later Philosophy. London: Macmillan.
Hall, Harrison. (1980) “The Other Minds Problem in Early Heidegger”. Human Studies. Vol. 3. Pp. 247-254.
Malcolm, Norman. (1962). “Knowledge of Other Minds”. The Philosophy of Mind. V. C. Chappel (Ed). Englewood Cliffs: Prentice-Hell.
Melynk, Andrew. (2006). “Inference to the Best Explanation and Other Minds”. Australasian Journal of Philosophy. Vol. 72. Pp. 482-491.
Mill,John Stuart. (1889) An Examination of Sir William Hamilton's Philosophy. 6th edition. New York: Longman's Green and Co, Inc.
Pargetter, Robert. (1984) “The Scientific Inference to Other Minds”. Australasian Journal of Philosophy. Vol. 62. Pp.158-163.
Strawson, Galen. (1994) Mental Reality, MA. Cambridge: MIT Press.